Του Κων/νου Τσιρονίκου
Σε όλες τις διαπραγματεύσεις πολύ δε περισσότερο στις εθνικού περιεχομένου κυρίαρχα στοιχεία πρέπει να είναι η πειθώ και η ευγένεια. Ως προς αυτό κανείς δεν έχει αντίρρηση. Όταν, όμως, η απέναντι πλευρά δεν σε αντιμετωπίζει ίσο προς ίσο. Όταν σε μεταχειρίζεται σαν πληβείο, σαν παρακατιανό ή ως πολίτη και λαό κατώτερης κοινωνικής και εθνικής υποστάσεως. Και όταν η Δημοκρατία και το δίκιο ισχύει μόνο για τους ισχυρούς, τότε ένας υπερήφανος λαός, όπως ο ελληνικός, έχει κάθε δικαίωμα να εγερθεί και να ζητήσει το αυτονόητο: την ίση μεταχείριση. Την εφαρμογή των γραπτών και άγραφων δημοκρατικών κανόνων. Αυτούς που είναι διαχρονικά καταχωρισμένοι στον κατάλογο των ανθρωπίνων και δημοκρατικών αξιών. Που, δυστυχώς, καταπατώνται από τα κέντρα εξουσίας των ισχυρών με την επιβολή των πιο άδικων και εξοντωτικών πολιτικών κατά των φτωχών και αδύναμων λαών.
Κι αυτή η επανάσταση των αξιών γίνεται τότε συνώνυμη της εθνικής υπερηφάνειας και χωρίς υπερβολή του εθνικού τσαμπουκά. Αυτός που πατά όχι στη ψευτομαγκιά αλλά στο δίκιο ενός λαού που χρόνια τώρα αγωνίζεται να βρει. Αυτό, επιβάλλεται να υπερασπίσει, σήμερα, με νύχια και με δόντια και ο πολύπαθος ελληνικός λαός με τη νέα του κυβέρνηση. Και σ' αυτήν την επιχείρηση θα βρει συμπαραστάτες όλους τους βασανισμένους και καταπιεσμένους λαούς του κόσμου. Ολους αυτούς που χτυπά διαρκώς το κακό και το άδικο, που παράγει η απάνθρωπη πολιτική των ισχυρών και των ελεγχόμενων από αυτούς διεθνών θεσμικών οργάνων.
Αυτό νομίζω ότι πρέπει να κάνει και φαίνεται ότι προς το παρόν, πράττει η νέα κυβέρνηση. Κάνει αυτό που δεν έκαναν οι προηγούμενοι. Ύψωσε τη φωνή της Ελλάδας. Τη φωνή των αδικημένων. Κι αυτό αποτελεί σπουδαίο γεγονός. Γιατί για πρώτη φορά ακούμε κάτι τέτοιο στα χρόνια της κρίσης και της πατρίδας μας να γίνεται πρωτοσέλιδο θέμα στα διεθνή μέσα ενημέρωσης. Κι ακόμα περισσότερο γιατί ο τσαμπουκάς αυτός προέρχεται από έναν λαό που μέχρι χθες έτρωγε απανωτές κατραπακιές, χωρίς να βγάλει τσιμουδιά.
Το γεγονός αυτό τονώνει την εθνική μας υπερηφάνεια και αποτελεί ελπίδα ότι κάτι καλύτερο θα γεννηθεί. Αυτό που μέχρι τώρα δεν είδαμε... Παρά ταύτα ο λαός μας δεν πρέπει να προσδοκά πολλά. Γιατί οι καιροί για την Ελλάδα μας είναι πολύ δύσκολοι. Αφού τους δανεισμούς και τα νέα μέτρα δεν πρόκειται ν' αποφύγουμε... Φτάνει μόνο να είναι δίκαια και το μονοπάτι που θα πάρουμε για να φτάσουμε στα σκαλοπάτια που οδηγούν στη λευτεριά να μην είναι δύσβατο κι αδιάβατο. Γιατί τότε δεν θα φτάσουμε ποτέ... Κι η μοίρα του λαού μας θα παραμείνει μαύρη, όπως πάντοτε...
Όμως, παρά τις δυσκολίες πρέπει να αισιοδοξούμε για το καλύτερο. Κι αυτό θα έρθει, αν πορευτούμε μονιασμένα. Χωρίς πολιτικά πάθη και ιδιοτελείς συμπεριφορές. Αλλά με το κεφάλι ψηλά και με την πεποίθηση, ότι εφόσον αλλάξουμε ριζικά θα νικήσουμε.
Να, γιατί σε έναν αγώνα δεν αρκεί μόνο η ευγένεια και η πειθώ. Να, γιατί κάποτε χρειάζεται εκτός από την υπερηφάνεια και ο εθνικός τσαμπουκάς. Για να δείχνει στους δυνατούς που έχουν ξεχάσει τον πολιτισμό και τη δημοκρατία, ότι οι λαοί όσο αδύναμοι και φτωχοί και αν είναι δεν παραδίδουν ποτέ τα όπλα του δικαίου. Κι ούτε ξεχνούν την ιστορία του. Αλλά προχωρούν και νικούν, ξεσηκώνοντας προς τον σκοπό αυτό και όλους τους αδικημένους αυτού του κόσμου. Δημιουργώντας έτσι ένα ορμητικό ποτάμι που θα παρασύρει και θα εξαφανίσει όλα τα αναχώματα του θανάτου, που έχουν στήσει τα διεθνή κέντρα της οικονομικής και εθνικής υποδούλωσης των λαών.
Εχω τη γνώμη ότι μέσα στο χώρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης έτσι θα πρέπει να λειτουργήσουμε. Με υπερηφάνεια και όπου χρειάζεται με εθνικό τσαμπουκά, προκειμένου να υπερασπίσουμε τα κοινωνικά και εθνικά μας δίκαια. Και όλα αυτά βέβαια με πολλή δουλειά, προετοιμασία και κυρίως με την εκ βάθρων αλλαγή του κράτους. Η οποία θα επιτευχθεί με πολύ βαθιές μεταρρυθμίσεις που θα φέρουν το καινούριο, που δεν θα γυρίσουν πίσω την πατρίδα μας. Αλλά θα την πάνε μπροστά...
Αυτό, ας το προσέξει καλά η παρούσα κυβέρνηση μη κάνοντας πίσω σε ζημιογόνες και αντιπαραγωγικές πρακτικές. Και κυρίως να μην εμμένει δογματικά σε ό,τι είπε χθες.
Γιατί τα γεγονότα τρέχουν κι αυτό που χθες ήταν επιβεβλημένο, σήμερα να μην ισχύει. Όχι επομένως εμμονές σε ανώφελες πολιτικές. Κι αυτό για να μην δημιουργηθεί γρήγορα κοιλιά και απογοήτευση στο κυβερνητικό έργο.
Ας τραβήξουμε μπροστά λοιπόν με εφόδια την πολλή δουλειά, την παραγωγή, τις βαθιές μεταρρυθμίσεις και όπου χρειάζεται το αντριλίκι και ο εθνικός μας τσαμπουκάς.
