Τώρα βλέπουμε να εξελίσσεται μπροστά μας μία νέα πράξη: η προσπάθεια οριστικής εγκατάστασης των προσφύγων αυτών στην Ελλάδα. Αυτή τη φορά όμως δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε την κυβέρνηση απλά και μόνο για ολιγωρία. Διότι αυτή τη φορά η Ελληνική κυβέρνηση είναι συμμέτοχη.
Με την αποδοχή και προώθηση των προγραμμάτων της Ύπατης Αρμοστείας για την δήθεν φιλοξενία των προσφύγων, ήδη πάνω από 10 χιλιάδες πρόσφυγες έχουν εγκατασταθεί σε διαμερίσματα και ξενοδοχεία, που ενοικιάζονται έναντι αμοιβής, ενώ, μέχρι τα τέλη του 2017, υπολογίζεται ότι θα έχουν φτάσει τις 20 χιλιάδες, βάσει του προγράμματος του ΟΗΕ (Έθνος, 27.10.2015). Εκτός δε από το ενοίκιο δίνονται σημαντικά κίνητρα, όπως ειδικά τιμολόγια για ηλεκτροδότηση, νερό κ.λπ. καθώς και δωρεάν περίθαλψη στα κρατικά νοσοκομεία. Δηλαδή εν προκειμένου οι πρόσφυγες έχουν ευμενέστερη μεταχείριση από τα εκατομμύρια των Ελλήνων ανέργων που βρίσκονται στο έλεος της εφορίας, των τραπεζών και των ΔΕΚΟ.
Ταυτόχρονα, με μία ακόμα πιο ύπουλη απόφαση, το υπουργείο παιδείας άνοιξε τον δρόμο στο ρίζωμα των ανθρώπων αυτών στην Ελλάδα και απειλεί με πλήρες ναυάγιο την διαδικασία μετεγκαταστάσεων προσφύγων από Ελλάδα σε άλλες χώρες της ΕΕ.. Έτσι λοιπόν, και παρά τις αντιδράσεις των γονέων, εφαρμόζεται η ένταξη 22.000 παιδιών προσφύγων στα σχολεία της χώρας μας (Καθημερινή, 18.09.2016). Αυτό είναι ενδεικτικό των προθέσεων της κυβέρνησης. Διότι υπάρχει ειδική νομοθεσία της ΕΕ την οποία κρύβουν οι κρατούντες και η οποία ισχύει από το 2015 σύμφωνα με την οποία η εκπαίδευση των παιδιών των προσφύγων μπορεί να παρέχεται στα Κέντρα Φιλοξενίας. Δηλαδή η ΕΕ αφήνει ανοικτό το θέμα στα κράτη μέλη να επιλέξουν. Προκύπτει λοιπόν ότι δια της πλαγίας η Ελληνική κυβέρνηση έχει αποδεχτεί την διακοπή της διαδικασίας μετεγκατάστασης, πράγμα που προωθούσαν Βρυξέλλες και Βερολίνο από καιρό, όπως εξηγούσα και με σχετική αρθρογραφία τον Οκτώβριο ( 2.10.2016).
Η απόφαση της κυβέρνησης να εντάξει τα παιδιά των προσφύγων στα Ελληνικά σχολεία προδικάζει την μόνιμη εγκατάσταση των προσφύγων στην Ελλάδα δίνοντας πολλαπλά μηνύματα προς διάφορες κατευθύνσεις που θα έχουν αρνητικότατες συνέπειες και στο πεδίο του μεταναστευτικού.
1) Οι Ευρωπαίοι παίρνουν το σήμα ότι η Ελληνική πλευρά έχει αποδεχτεί το πάγωμα των μετεγκαταστάσεων.
2) Ταυτόχρονα, δημιουργούνται οι συνθήκες μονιμοποίησης των ανθρώπων αυτών στην Ελλάδα, ακόμη και αν δεν ήταν αυτός ο αρχικός τους στόχος.
3) Τέλος, αφήνει να εννοηθεί ότι η Ελλάδα είναι πρόσφορο έδαφος για την εγκατάσταση ξένων πληθυσμών, τη στιγμή που τα κυκλώματα διακινητών καραδοκούν τώρα που αναμένεται να καταρρεύσει η Συμφωνία της 18ης Μαρτίου με την Τουρκία.
Είναι αυτονόητο ότι εάν γινόταν στα Κέντρα Φιλοξενίας η εκπαίδευση των παιδιών των προσφύγων, αφενός μεν θα υπήρχε καλύτερο εκπαιδευτικό αποτέλεσμα καθώς θα ήταν καλύτερα προσαρμοσμένα τα προγράμματα στις ανάγκες ενός πληθυσμού που μετακινείται, αφετέρου θα αποφεύγονταν οι εντάσεις που προκλήθηκαν. Υπάρχει όμως μία πολιτική της κυβέρνησης που θέλει εγκατάσταση των προσφύγων αλλά και μία επικοινωνιακή προσπάθεια αποπροσανατολισμού της κοινωνίας. Διότι η κυβέρνηση είναι αυτή που με τους χειρισμούς της μετέτρεψε το προσφυγικό σε μείζον ζήτημα, όταν το μείζον ζήτημα είναι και θα παραμείνει το μνημονιακό καθεστώς ασφυξίας στο οποίο βρίσκεται η Ελληνική κοινωνία. Γι’ αυτό και στοχοποιούνται οι αντιδράσεις των γονέων ως αντιδράσεις δήθεν ακροδεξιών στοιχείων, στοχοποίηση βέβαια που κινδυνεύει να οδηγήσει τελικά τους ανθρώπους αυτούς στην αγκαλιά της ακροδεξιάς.
Όμως φιλοξενία δεν σημαίνει και μόνιμη εγκατάσταση. Γι’ αυτό και όπως έχω επισημάνει ήδη από τις 3/10/2016 σε σχετική παρέμβασή μου στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο, η εκπαίδευση των παιδιών των προσφύγων πρέπει να γίνεται αποκλειστικά και μόνο εντός των Κέντρων Φιλοξενίας και μάλιστα με κονδύλια της ΕΕ και του ΟΗΕ μια και το Ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα έχει διαλυθεί από τα μνημόνια και δεν διαθέτει άλλους πόρους. Στόχος είναι, παραμένοντας σύμφωνοι με τις διεθνείς υποχρεώσεις αλλά και χωρίς να δημιουργούμε τριβές στην Ελληνική κοινωνία -τριβές που μπορούν εύκολα να εκμεταλλευτούν αντιδημοκρατικές δυνάμεις όπως έχουμε δει να γίνεται- να μην δημιουργούμε συνθήκες μόνιμης εγκατάστασης των πληθυσμών αυτών που θα αποβούν μοιραίες για την ολοκλήρωση των μετεγκαταστάσεων. Υπενθυμίζω ότι, βάσει στοιχείων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, από τους 66.400 πρόσφυγες που πρέπει να μετεγκατασταθούν από την Ελλάδα προς άλλα κράτη-μέλη, μέχρι 8.11.2016 είχαν μετεγκατασταθεί μόλις 5.376!
Προς αυτή τη κατεύθυνση πρέπει λοιπόν να στοχεύουν οι αρμόδιες ενέργειες των Τοπικών και Εθνικών Αρχών.
Νότης Μαριάς, ανεξάρτητος ευρωβουλευτής
