Ξέρετε όμως, ο εξανδραποδισμός η υποδούλωση δηλαδή απέχουν μόλις ελάχιστα απ' την ανεξαρτησία .Το ίδιο δεν συμβαίνει και με την ασχήμια και την ομορφιά, με την υποτέλεια και την αξιοπρέπεια, τα «ναι» και τα «όχι» μας κ.ο.κ. Παρ'ότι αυτά τα μεγέθη είναι τόσο κοντά και η απόφαση τόσο απλή και εύκολη ,οι συμπεριφορές μας είναι τόσο ισοπεδωτικές και αποκαρδιωτικές.
Ας είναι οι φλύαρες μάζες ποτέ δεν έδωσαν λύσεις αλλά οι λίγοι και τολμηροί, οι πολλαπλασιαστές, σε μια πολύβουη αλλά και άνευρη κοινωνία.
Συνήθως χαιρετώ γνωστούς και φίλους με το ''χαίρε ω χαίρε λευτεριά'' (πού το θυμήθηκες μου απαντά κάποιος) και εκ των πραγμάτων η κουβέντα γίνεται ''βαρόμετρο'' της κοινής γνώμης και πάει στο ψητό...Πολλές φορές η εικόνα είναι απογοητευτική και θυμίζει ταλαίπωρες ποδοσφαιρικές ομάδες που και στο 190' να σφυρίξει ο διαιτητής, γκόλ δεν πρόκειται να βάλουν, τα παλλικάρια δεν μπορούν...
Η ανθρωπογεωγραφία έχει όμως και τις χάρες της. Δεν υπάρχουν μόνο αγκυλώσεις και εγκλωβισμένοι ,υπάρχουν υπέροχοι ,ωραίοι και περήφανοι γύρω μας
Ξενίζουν τούτη την επταετία οι εκβιασμοί των δανειστών – κερδοσκόπων παρ'ότι οι ίδιοι οι Έλληνες ως εντολείς τους βάζουν ξανά και ξανά στο παιχνίδι, για να μην πλήττουμε, αλίμονο... Παλιά τους τέχνη κόσκινο, πάντα ο δυνατός παίχτης επιβάλει τους όρους του. Δεν είπα ο δυνατός, αλλά ο δυνατός παίχτης, αυτός δηλαδή που παίζει δυνατά, και βάσει σχεδίου.
Προχθές του εγγονού καθ'οδόν για τα νήπια τούρθε η επιθυμία για παγωτό ! Παγωτό καρπούζι μου λέει, αλλιώς δεν πάω σχολείο. Βλέπετε και οι μικροί μαθαίνουν τα καμώματα των μεγάλων. Η ημέρα κύλησε, τζέντλεμαν και στο νέο του περιβάλλον, έ να μην του κάνουμε το χατίρι. Το κρύο κι ο αέρας ξύριζε στην Αθήνα ,παρ' όλα αυτά το πήραμε το χωνάκι μας.
-Δεν μας έμεινε και τίποτε άλλο πέρα απ' τα παιδιά παρατήρησε ο μαγαζάτορας αφού απόρησε για την ασύμβατη με τον καιρό παραγγελιά μας.
-Ε πώς του λέω έχουμε και την κυβέρνηση ...
-Μη μου λες τέτοια, μέρα πληρωμών σήμερα. Μας καταστρέφουν άσε.
-Όταν είχαμε δικό μας νόμισμα ,δεν γινόταν αυτά συμπληρώνω, παρ' ότι και τότε η κλεψιά πήγαινε σύννεφο.
-Ά είσαι με την δραχμή .Έτσι που μας φέρονται κι αυτοί που δεν ήθελαν, τώρα πια θέλουν, 90% σου λέω αν μας ρωτήσουν .Τον ευχαρίστησα και φύγαμε.
Αλήθεια μας ρώτησαν ποτέ για τα θέλω μας. Αν παραμένουμε ευχαριστημένοι, αν μας αρέσει να μας ορίζουν ως αποικία χρέους, αν θέλουμε να πληρώνουμε εσαεί μάλαμα τα δανεικά και φόρους ,φόρους, φόρους για δαύτους! Αν θέλουμε να την κάνουμε και να ορίζουμε εμείς τις τύχες μας;
Αν θέλουμε να ζούμε στο φινάλε, επαιτώντας-ζητιανεύοντας τα δανεικά τους ή με τον ιδρώτα της παραγωγής μας και την αξιοπρέπειά μας;
Πάντα στα φανάρια και τους συρμούς θέλοντας και μη σκοντάφτεις σε “αναξιοπαθούντες” μέλη κυκλωμάτων προφανώς, με πιάνουν ευαισθησίες και διλήμματα ενώ μια εικόνα στα κοιμητήρια της Αντίς Αμπέμπα μου δίνει την απάντηση. Στην φτωχή πλην περήφανη Αντίς Αμπέμπα η ζητιανιά είναι περίτεχνο και προσοδοφόρο επάγγελμα. Αρκετές φορές οι ζητιάνοι ''κατασκευάζονται'' κόβοντας άκρα ή αφαιρώντας μάτια!
Στην κηδεία ενός ομογενούς - Σκαλέζι τον λέγανε - με πλησιάζει ένα πανέμορφο παιδί. Του δίνω ένα χάρτινο μπιρ κολαριστό και πάραυτα άλλαξε χέρια στον από πάνω του, στο “μούτρο” κι αρχηγό της παρέας. Τα ίδια δε γίνονται κι εδώ, στα φανάρια...
Τι αλισβερίσι πέφτει τους διαδρόμους της εξουσίας αλλά και στην εκλογική βάση; Σε πρόσφατη δημοσκόπηση, ένα 25% προτείνει διαγραφή χρεών, ένα 8% να ζούμε με μνημόνια, ένα 88% λέει ότι πάμε στραβά, δε θέλει όμως εκλογές ένα 66% (του ΣΥΡΙΖΑ). Χαζοί είναι να ρισκάρουν, να χάσουν την εξουσία;
Το πως φτάσαμε ως εδώ και ''τις πταίει'' λίγο, πολύ το ξέρουν όλοι. Θα μπορούσαμε να ζούμε με ενάργεια, ζωντάνια δηλ. και ζηλευτή ζωή, όμως η αδράνεια, η απάθεια, οι “δικαιολογίες”, η παραίτηση, η άρνηση, ο ραγιαδισμός μας ΄φέραν ως εδώ και είναι ακόμα η αρχή μιας διαρκούς κατρακύλας, μιας ελεύθερης πτώσης.
Το να επιμερίζουμε ευθύνες στον κόσμο είναι γνώρισμα ολιγάρχη επέμενε τελευταία στην εκπομπή μου ο καθηγητής Γ. Κοντογιώργης, ορίζοντας ως υπεύθυνο το σύστημα.
Προφανώς αυτά τα συστήματα απεργάζονται συστηματικά την εικόνα και συμπεριφορά μας, μέσω των ΜΜΕ και της προκεχωρημένης προπαγάνδας τους αλλά από ένα σημείο και πέρα, όλα μα όλα είναι επιλογή. Η πορνεία, το αρχαιότερο επάγγελμα και στα χρόνια της ευμάρειας και στα σημερινά πέτρινα χρόνια, δεν είναι επιλογή;
Το να θέλει το σύστημα να μας εκπορνεύει πολιτικά, είναι εκ των ων ουκ άνευ, εμείς γιατί θα πρέπει να ενδίδουμε; Σε κάθε περίπτωση, όπως με ευλάβεια φροντίζουμε νάχουμε πάνω μας τα κλειδιά, για να μην έχουμε περιπέτειες, ας κατανοήσει ο καθείς, ότι είναι το κλειδί των εξελίξεων!
Σε θέλουν φτωχό να τους έχεις ανάγκη,
σε θέλουν άβουλο κι απαίδευτο για να πιστεύεις όσα λένε,
σε θέλουν φοβισμένο να μην αντιστέκεσαι. Εσύ γιατί τους θέλεις;
Πέτρος Ιωάννου
Ήταν καθηγητής και υπ. βουλευτής με το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο
