Όχι γιατί η δική μας περιοχή είναι μοναδική και των άλλων είναι κατώτερη, αλλά γιατί συνδυάζει την φυσική ομορφιά του τοπίου με τα νερά της Λίμνης Πλαστήρα. Άλλωστε, έχω πει πολλές φορές ότι ολόκληρη η Ελλάδα είναι ένας πραγματικός παράδεισος. Το ξέρουν όλοι αυτό εκτός από εμάς που το ζούμε! Όσοι έχουν βιώματα του εξωτερικού μπορούν να κάνουν τη σύγκριση και να δουν τη διαφορά.
Εν πάση περιπτώσει, οι άνθρωποι έλκονται προς τον τόπο της καταγωγής τους ακόμα και όταν δεν έζησαν εκεί πολλά χρόνια. Φυσικό είναι επίσης, όταν είναι κανείς νέος να έλκεται πιο πολύ από τα φανταχτερά φώτα της πόλης, το θόρυβο, την κίνηση και από την αίσθηση της συμμετοχής στα δρώμενα της εποχής. Έτσι δεν νοιάζεται και τόσο πολύ για την πατρική γη. Με το πέρασμα του χρόνου όμως, αλλάζουν οι συνήθειες, οι επιδιώξεις και οι προσδοκίες από τη ζωή. Έρχεται η στιγμή που κουράζεσαι από όλα τα «καλά» της πόλης και θέλεις να επανασυνδεθείς με τον τόπο της καταγωγής. Τώρα, ο νόστος αυτός, ενισχύθηκε και από την επιδείνωση της οικονομικής κρίσης. Είδαμε, το περασμένο καλοκαίρι, να αυξάνεται ο αριθμός των από τις πόλεις επισκεπτών στα χωριά αυτής της περιοχής, και να παρατείνεται η παραμονή τους εκεί, για όσο καιρό το επέτρεπαν οι συνθήκες και οι ανάγκες του καθενός.
Ήρθε όμως τώρα το Φθινόπωρο και, όπως οι άνθρωποι αλλάζουν τις φορεσιές τους έτσι και η φύση της περιοχής ντύθηκε με τα δικά της φθινοπωρινά στολίδια. Και όπως ο κάθε άνθρωπος βάζει τα δικά του ταιριαστά ρούχα έτσι και η περιοχή των Αγράφων έχει εδώ και λίγες εβδομάδες αλλάξει όψη. Αξίζει να σταματήσει κανείς λίγο πιο πάνω από τη Μητρόπολη, έστω και για λίγο, και να αφήσει το μάτι του να πλανηθεί πάνω στις πλαγιές των βουνών και να θαυμάσει αυτή την εποχιακή της φύσης ομορφιά. Ανανεώνεσαι ψυχικά και σωματικά και καταλαμβάνεσαι από μια αίσθηση μεγαλείου της φύσης. Νομίζεις ότι βρίσκεσαι στον παράδεισο. Έναν παράδεισο χειροπιαστό, μπροστά στα ίδια σου τα μάτια, που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν αυτό που βλέπεις είναι πραγματικότητα ή οπτασία;
Δεν είναι όμως οπτασία. Είναι ένα πολύχρωμο, φθινοπωρινό φόρεμα που σκεπάζει το αγραφιώτικο σώμα τονισμένο από τα αντερείσματα των βουνών και από τις μεταξύ τους κοιλάδες των χειμάρρων που δημιουργούν τις φυσικές πτυχές αυτού του πολύχρωμου φθινοπωρινού φορέματος της καλλονής των Αγράφων. Και όπως το κοιτάζεις βλέπεις τα χωριά Μοσχάτο, τη Μονή Κορώνης σα να είναι μια διακοσμητική καρφίτσα που κρατάει το φόρεμα της καλλονής στους ώμους της με άλλα δυο στολίδια παραδίπλα, το Μεσενικόλα και το Μορφοβούνι, που είναι και η έδρα του Δήμου Πλαστήρα.
Κάνω μια παρένθεση εδώ να πω δυο πράγματα για τον Δήμο Πλαστήρα ο οποίος πλέον είναι διευρυμένος και περιλαμβάνει σχεδόν όλα τα χωριά του ορεινού όγκου των Αγράφων. Ένας δήμος που κατάφερε να ενώσει και να διατηρήσει το όνομα και την έδρα του δήμου στη γενέτειρα του εμπνευστή της λίμνης – Νικόλαο Πλαστήρα - και έκανε γνωστή την περιοχή σε όλη την Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ένας δήμος που ένωσε ολόκληρη την περιοχή διατηρώντας έτσι τη δική του πολιτισμική, λαογραφική, και γεωγραφική ιδιαιτερότητα της περιοχής των Αγράφων. Ένας από τους ελάχιστους δήμους της Ελλάδας που, όπως μαθαίνω, δεν είναι χρεωμένος. Ένας δήμος με αθλητικές εγκαταστάσεις σε πολλά διαμερίσματα αυτού και με ένα σύγχρονο και επίσημα πλέον αναγνωρισμένο χιονοδρομικό κέντρο στου «Καραμανώλη». Υπάρχουν ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις, στο δυτικό μέρος της λίμνης, που καλύπτουν όλες τις ανάγκες και τις οικονομικές αντοχές των επισκεπτών. Υπάρχουν ακόμα δυο εκατέρωθεν της λίμνης πλαζ με χειμερινές και καλοκαιρινές καφετέριες στα δημοτικά διαμερίσματα και πολιτιστικά κέντρα όπου, το καλοκαίρι συνήθως, διοργανώνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις που κρατάνε τις παραδόσεις και τον πολιτισμό της περιοχής ζωντανό. Όλα τα χωριά του δήμου διαθέτουν ξενώνες, ενοικιαζόμενα δωμάτια, και μικρά ή μεγάλα κέντρα φαγητού με γευστικά φαγητά σε καλές τιμές και ζεστή ατμόσφαιρα. Δήμαρχος, αυτού του δήμου, είναι ο γνωστός σε όλους μας αλλά και σε όλους τους δήμους της χώρας, από τη θέση του στην Κ.Ε.Δ.Κ.Ε. , Δημήτρης Τσιαντής που εδώ και είκοσι χρόνια αφιέρωσε το πιο ζωτικό κομμάτι της ζωής του στα κοινά του δήμου και είναι έτοιμος να προσφέρει κάθε δυνατή βοήθεια σε ντόπιους και επισκέπτες της περιοχής. Αν είχε και λίγο νέο κόσμο παραπάνω, η περιοχή αυτή, θα ήταν καλό για όλους μας. Να μια πρόκληση για τον δήμαρχο!
Επανέρχομαι όμως στις φθινοπωρινές ομορφιές και νοσταλγίες της περιοχής. Οι νοσταλγίες αυτές δεν αφορούν μόνο τους ντόπιους αλλά και εκείνους που όταν την επισκεφθούν μια φορά, μετά από λίγο καιρό, νοσταλγούν την ομορφιά της καλλονής των Αγράφων και θέλουν να την ξανά-επισκεφθούν.
Έτσι λοιπόν όταν κατευθύνεστε προς τη Λίμνη Πλαστήρα, όποια εποχή και αν πάτε προς αυτή, μη βιάζεστε να φθάσετε στον προορισμό σας. Σταθείτε σε μερικά σημεία της αρεσκείας σας και απολαύστε αυτή την ομορφιά. Όποια εποχή και αν αποφασίσετε να πάτε εκεί, σας διαβεβαιώνω ότι η καλλονή των Αγράφων θα σας υποδεχθεί με ένα καινούριο φόρεμα γιατί είναι πραγματική αρχόντισσα και με την ομορφιά της σαγηνεύει τον κάθε επισκέπτη όποιο χωριό και όποιο σημείο των βουνών επισκεφθείτε. Και για να κάνετε την επίσκεψή σας πιο απολαυστική σκεφθείτε ότι αυτή την πολυτέλεια, αυτόν τον φυσικό πλούτο, και αυτή την αίσθηση της απλωσιάς και της ελευθερίας της όρασης, και του ίδιου του σώματος, και της ψυχής δεν την έχει ούτε ο «Πλανητάρχης»! Ούτε και οι μεγιστάνες του πλούτου. Την έχουν όμως όλοι οι κάτοικοι της περιοχής που πρέπει να θεωρούνται τυχεροί που μένουν σε ένα τέτοιο τόπο, έστω και αν είναι ξεχασμένοι και παραμελημένοι από την κεντρική Διοίκηση της χώρας. Αυτός ο παράδεισος βρίσκεται μόνο είκοσι λεπτά, με μισή ώρα, από την Καρδίτσα.
Αν μερικούς τους φοβίζει η φθινοπωρινή ομίχλη, που δεν την είδαμε ακόμα, θα μπορούσε κανείς να πει ότι και αυτή έχει τη χάρη της αφού με το υγρό πέπλο που σκεπάζει την περιοχή την κάνει να αλλάζει μορφή και καθώς τα δέντρα ή τα κλαδιά σταλάζουν νομίζεις πως η καλλονή κλαίει και ψάχνει να βρει την χαμένη της ομορφιά μέσα στο ξετύλιγμα της μυστηριώδους ομίχλης. Όταν οδηγεί κανείς σιγά, σιγά η αδυναμία να δεις το τοπίο σε μεγάλη απόσταση σε κάνει να σκέπτεσαι, να φαντάζεσαι και να θαυμάζεις τα μυστήρια της φύσης τα οποία στις πόλεις που ζούμε δεν έχουμε την τύχη να τα βλέπουμε και να τα θαυμάζουμε. Και αν έχετε και παρέα καλή ένας μικρός περίπατος μέσα στο δάσος με πολλές φωνές μεταξύ σας μπορεί να είναι μια αξέχαστη – καλή – εμπειρία.
Το χειμώνα όπως είναι φυσικό η περιοχή βγάζει το πολύχρωμο φθινοπωρινό φόρεμα και φοράει το κάτασπρο γούνινο παλτό που χωράει να σκεπάσει και να ζεστάνει τον κάθε επισκέπτη. Ένα θέαμα, μια ομορφιά, που δύσκολα περιγράφεται ιδιαίτερα όταν για να το κάνεις χρειάζεσαι πολύ χώρο.
Δυο λέξεις λέω μόνο για την άνοιξη, όχι τίποτε άλλο αλλά, για να μην παραπονεθεί η καλλονή ότι δεν ανέφερα τίποτε για τα πολύχρωμα και φανταχτερά φορέματά της τα οποία φυσικά είναι και τα πιο αγαπημένα της και τα πιο όμορφα.
Τακτικά γράφουμε για αυτή την περιοχή γιατί τη θεωρούμε σημαντική από κάθε άποψη και πολύ ενισχυτική για την πόλη της Καρδίτσας και το Δήμο Πλαστήρα. Επισκεφθείτε τη λοιπόν, αλλά, όχι αστραπιαία. Απολαύστε την ομορφιά της.
Αλέξης Γαλανούλης
