Από τον Ντίνο Ζήσου
Η Ουκρανική κρίση και πάλι στο προσκήνιο μετά τη συνάντηση των εμπλεκομένων στο Μίνσκ της Λευκορωσίας. Αυτή η κρίση θα έχει δύο μεγάλους θύτες και δύο μεγάλα θύματα: Οι μεγάλοι θύτες είναι οι ΗΠΑ και η Γερμανία, ενώ τα θύματα είναι πρωτίστως η ίδια η Ουκρανία και ακολουθεί όλη η υπόλοιπη Ευρώπη.
Η κατάσταση επιδεινώνεται καθημερινά και κάνει τον πρώτο Ψυχρό Πόλεμο να μοιάζει με υπόδειγμα σταθερότητας παρόλη την συμφωνία που επιτεύχθηκε στο Μίνσκ της Λευκορωσίας.
Αλλά ας ξεκινήσουμε από την πηγή του κακού, τη φάμπρικα δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που εξάγουν αρειμανίως οι ΗΠΑ για να αποσταθεροποιούν χώρες που έχουν βάλει σε μαύρη λίστα, χώρες που δεν προσκυνούν την κυριαρχία των πολυεθνικών και των λόμπι τους.
Πρώτη στη λίστα η Ρωσία, με το βρώμικο εμπορικό πόλεμο που της ασκούν οι ΗΠΑ και ο ηλίθιος λαγός της οι Βρυξέλλες.
Στον παράνομο οικονομικό στραγγαλισμό της Ρωσίας έρχεται πριν από κάτι μήνες να κουμπώσει και ο στρατιωτικός στραγγαλισμός της με την ενίσχυση της «αντιπυραυλικής ασπίδας» στην Πολωνία, την τοποθέτηση πάνω από 100 τάνκς σε χώρες της Βαλτικής, τον πενταπλασιασμό των αεροπορικών δυνάμεων και την αύξηση της ναυτικής παρουσίας του ΝΑΤΟ στην περιοχή.
Ελάχιστοι ήταν οι αμερικάνοι πολιτικοί που αντέδρασαν σε αυτό. Ανάμεσα τους, ο πρώην δημοκρατικός προεδρικός υποψήφιος Dennis Kucinich ο οποίος δήλωσε πως με αυτήν την κίνηση ας ξεκινήσουν «οι ΗΠΑ να προετοιμάζονται για πόλεμο με τη Ρωσία». Ακόμη και ο διαβόητος Henry Kissinger που διατηρεί ακόμη και σήμερα σημαντική επιρροή στους κύκλους της Ουάσινγκτον, προειδοποιούσε ήδη από το Νοέμβριο του 2014 για ένα νέο ψυχρό πόλεμο και χαρακτήριζε τις πολιτικές της Δύσης στο χειρισμό της Ουκρανικής κρίσης ως «θανάσιμο λάθος».
Οι αντιρρήσεις και οι επιφυλάξεις είναι όμως σταγόνες στον κυρίαρχο ωκεανό του διατλαντισμού της Ουάσινγκτον, που επιχειρεί να πνίξει τη Ρωσία και να διαλύσει την Ευρώπη.
Ο Πούτιν όμως δεν θα επιτρέψει το στραγγαλισμό της Ρωσίας. Ήδη έχει προειδοποιήσει τους πολίτες της χώρας του για ένα δύσκολο 2015 και έχει τη συναίνεση της κοινής γνώμης για να κάνει ότι χρειαστεί.
Οι πρακτικές αυτές έχουν σπρώξει τη Ρωσία στην αγκαλιά της Κίνας και επισπεύδουν την έλευση του Κινεζικού αιώνα.
Οι αμερικάνοι όχι μόνο δείχνουν να μη δίνουν δεκάρα. Το αντίθετο: Νομίζουν ότι διαιρώντας θα συνεχίσουν και να βασιλεύουν.
Έτσι, o παραλίγον πρόεδρος των ΗΠΑ John McKain της κλίκας των νεοσυντηρητικών, προκαλούσε δημοσίως τον πρωθυπουργό της Ουγγαρίας Victor Orban, αποκαλώντας τον «Νεοφασίστα δικτάτορα».
Ο λόγος που ο Orban δέχτηκε τέτοιες επιθέσεις είναι ότι απέκοψε τη χώρα του από το ΔΝΤ. Ιδιαίτερα έχει ενοχλήσει επίσης τους ατλαντιστές το ότι ο Orban έχει συνάψει συμφωνία 20 δις με τη Ρωσία για τη δημιουργία πυρηνικού σταθμού ώστε να περιορίσει την εξάρτηση της ενεργειακά πεινασμένης χώρας του.
Το Σεπτέμβριο του 2014 η Ρωσία μέσω της Rosatom υπέγραψε πυρηνική συμφωνία ύψους 10 δις με την Νότιο Αφρική. Επίσης η Ρωσία διαπραγματεύεται παρόμοια συμφωνία με το Ιράν ενώ το Δεκέμβριο του 2014 και η Φινλανδία υπέγραψε πυρηνική συμφωνία με τη Ρωσία παρά τις οδηγίες τις ΕΕ για την αποφυγή ενεργειακών συμφωνιών με τη Μόσχα.
Αναμενόμενο λοιπόν ήταν οι κατά παραγγελία δολοφόνοι που λέγονται δυτικά μήντια να στοχοποιήσουν και τη Φινλανδία ως την επόμενη Ελλάδα.
Έτσι, με τη Ρωσία περικυκλωμένη στρατιωτικά και απομονωμένη από το φυσικό εμπορικό της εταίρο την Ευρώπη, ο Πούτιν δε δίστασε να σταματήσει την ανάπτυξη του αγωγού South Stream, ο οποίος θα τροφοδοτούσε με αέριο τα βαλκάνια και την Ευρώπη.
Τα αναμενόμενα έσοδα που θα χαθούν μόνο για τη Βουλγαρία όπου θα περνούσε ο αγωγός, υπολογίζονται στα 450 εκατομμύρια Ευρώ. Η ΕΕ δήλωσε πως θα αποζημιώσει τη Βουλγαρική κυβέρνηση. Το ερώτημα όμως παραμένει: Πόσους, πόσο και για πόσο θα αποζημιώνει η ΕΕ για τις συνέπειες των κυρώσεων τις οποίες η ίδια έχει επιβάλει στη Ρωσία, όταν μόνο από το ρωσικό εμπάργκο στις εισαγωγές τροφίμων οι ζημίες ανέρχονται σε εκατομμύρια ευρώ για δεκάδες χώρες;
Η στροφή της Ρωσίας στην Ασία δεν αφορά μόνο την Κίνα η οποία όπως έχουμε τονίσει πολλάκις ενδυναμώνεται διαρκώς από την στάση της Δύσης.
Παράλληλα με τη διακοπή του South Stream, η Ρωσία εξαγγέλλει τη δημιουργία ενός μεγαλύτερου ακόμη αγωγού μέσω Τουρκίας, ανάγοντας την σε σημαντικό ενεργειακό παίχτη και αυξάνοντας την ήδη αρκετά σημαντική επιρροή της στις χώρες των ενεργειακά πεινασμένων Βαλκανίων.
Σε απάντηση, έρχεται η προώθηση ενός σχεδίου που είχε παγώσει για μήνες από την ισραηλινή πλευρά για τη δημιουργία αγωγού κατά πολύ μικρότερου του σχεδιαζόμενου ρωσοτουρκικού που θα φέρνει φυσικό αέριο από τα ενεργειακά οικόπεδα του Ισραήλ και της Κύπρου στην Ευρώπη.
Από την πολυμερή διπλωματία καταντήσαμε στην πολυμερή εξάρτηση όπου η Ελλάδα θα είναι κόμβος συμφερόντων χωρίς κανένα εθνικό σχεδιασμό, χωρίς κανέναν όρο και έτσι θα άγεται και θα φέρεται στα μέτωπα του ενεργειακού πολέμου. Αυτό όπως φαίνεται το έχει αντιληφτεί η νέα κυβέρνηση και ήδη έχουν ξεκινήσει επαφές με τη Μόσχα και το Πεκίνο.
Είδαμε πως η ΕΕ απειλεί πρωτίστως τον εαυτό της καθώς τα καίρια οικονομικά πλήγματα που δέχεται η Ρωσία επιστρέφουν ακέραια στην ίδια την ΕΕ, πλήττοντας την σε μια εποχή πολυεπίπεδης κρίσης που το πολιτικό της παράδειγμα απειλείται πλέον εκ των έσω.
Αλλά και η πέτρα του σκανδάλου, ο μέγας υπονομευτής, οι ΗΠΑ, δε θα έπρεπε να είναι ευχαριστημένες.
Μπορεί μεν να αποτρέπουν την σύγκλιση Ευρώπης Ρωσίας αλλά ενδυναμώνουν όχι μόνο το ρωσοασιατικό παράδειγμα αλλά και άλλες φυγόκεντρες της Δύσης δυνάμεις.
Γιατί δεν είναι μόνο οι ρωσοκινεζικές ενεργειακές συμφωνίες ύψους άνω των 700 δις αλλά και η απόφαση οι συναλλαγές τους να γίνονται στα εθνικά τους νομίσματα. Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται πλέον η Βραζιλία η Αργεντινή και η Ινδία ενώ η Κίνα αυτοδύναμα και παρά τις αμερικανικές υπονομεύσεις ίδρυσε το Νοέμβριο την ανταγωνίστρια της παγκόσμιας τράπεζας, την ΄΄Ασιατική Τράπεζα Επενδύσεων΄΄.
Όσο λοιπόν αποτυγχάνουν οι δυτικές πολιτικές ηγεσίες να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα και αρκούνται στους αμερικανικούς τραμπουκισμούς, τόσο πιο σύντομα θα υποβαθμιστεί –συνολικά- το δυτικό παράδειγμα.
Μέσα σε ένα τέτοιο κοσμοϊστορικό παράδειγμα αλλαγής, η Ελλάδα έμοιαζε με πνιγμένο που κρατιέται για να επιπλεύσει από τα μαλλιά του.
Η νέα κυβέρνηση αν δε δομήσει εθνική πολιτική, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι το φουσκωμένο πτώμα της χώρας θα χρησιμοποιηθεί ως σωσίβιο από «άλλους» για να σωθούν.
