Του Χρήστου Τσαντήλα
ΒΡΕΘΗΚΑ το βράδυ προχθές, να περιδιαβαίνω τη «διαδήλωση των αδυνάτων». Μπροστά από το Δικαστικό της Λάρισας και προς το κέντρο της πλατείας, να περπατώ ανάμεσα σε ένα σκουρόχρωμο πλήθος νεαρών και μεσηλίκων, γυναικών και ανδρών, αμίλητων και σκυθρωπών προσώπων, αγανακτισμένων κυρίως, πολιτών, που όμως η ηρεμία τους δεν υποδήλωνε καμιά μορφή έντονης αντίδρασης, αλλά μέσα τους θα πρέπει να έβραζε ένας απίστευτος θυμός… Ίσως σαν και τον δικό μου, γιατί λίγο πολύ ο καθένας από μας διαθέτει τις κόκκινες γραμμές στις αντοχές του στην κρίση…
ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ λέει... Μια αυθόρμητη διαμαρτυρία - δήλωση στήριξης, στο πλευρό του νέου πρωθυπουργού και των υπουργών του, που σε λίγη ώρα θα έμπαιναν στην αίθουσα του eurogroup και θα τα έλεγαν «χύμα και τσουβαλάτα» στους Γερμανούς και τα άλλα …πάντσερ, τα τρωκτικά της Ευρώπης, που πέντε χρόνια τώρα μας στέγνωσαν κυριολεκτικά με τα κωλοδανεικά τους, τα προγράμματά τους και τα μνημόνια, που έγιναν τελικά… μνημόσυνα για όλους μας! Και ήταν η πρώτη φορά που μου φάνηκε τόσο σκοτεινή η πλατεία, ας είναι και η κεντρική της πρωτεύουσας του νομού!
ΟΛΑ σκούρα, δυστυχώς, καταθλιπτικά, σε μια κίνηση λαϊκής αντίδρασης, η οποία έπρεπε να είχε φωτιστεί και να είχε γίνει καναδυό χρόνια νωρίτερα. Τότε που μας πετσόκοβαν τις συντάξεις και μας λεηλατούσαν την περιουσία με το έτσι θέλω. Τότε που μας φόρτωναν τα χαράτσια όπου έβρισκαν. Τότε που έκλειναν κατά χιλιάδες οι επιχειρήσεις και πεινούσαν τα νοικοκυριά, τότε που ξεπροβοδούσαμε τα παιδιά μας, μετανάστες στο εξωτερικό, να ανταλλάξουν τα πτυχία τους με δουλειές σε εστιατόρια! Τότε που ταπείνωναν τους συνταξιούχους, τους απόμαχους της δουλειάς αρπάζοντάς τους λεφτά, φάρμακα και αξιοπρέπεια. Μα καλά, γιατί δεν βγήκε τότε αυτός ο κόσμος στις πλατείες; Γιατί πέρασε στο παγκόσμιο στερέωμα ότι οι Έλληνες συμβιβάστηκαν στην τακτική των αδυνάτων; Γιατί παρέλυσαν τα συνδικάτα; Ούτε μύτη να ανοίξει με την τόσο βίαιη επαναφορά στον εργασιακό μεσαίωνα; Μας ράντισαν; Πού ήταν όλοι αυτοί οι χορτασμένοι εργατοπατέρες, οι επαγγελματίες αδούλευτοι, με τις ντουντούκες, γιατί κατάπιαν τη γλώσσα τους;
ΚΑΙ αυτή τη φορά στην πλατεία ήταν όλα σκούρα. Αλλά και στις άλλες πλατείες ανά την Ελλάδα, όπου συγκεντρώθηκαν διαδηλωτές. Άνθρωποι όλων των κομμάτων και των στρωμάτων, ήταν όμως εκεί, σιλουέτες μαύρες στο ημίφως, λες και κάποιοι πίστευαν ότι οι επαναστάσεις θα εξακολουθούν να γίνονται στο σκοτάδι! Η ΑΙΣΘΗΣΗ που δημιουργήθηκε προχθές, αλλά και που θα ενισχυθεί το βράδυ της Κυριακής, πριν το καθοριστικό για την Ελλάδα eurogroup, είναι ότι στην Ευρώπη πλέον, γιγαντώνεται ένα φιλελληνικό κίνημα που αντιπροσωπεύει πολλούς λαούς οι οποίοι νιώθουν στο πετσί τους την πολιτική της σκληρής λιτότητας, ένα μέτωπο που έχει αρκετά θορυβήσει τους αδιάλλακτους και σκληρούς ηγέτες…
