Σε έναν κόσμο που κυριαρχείται από μαθηματικά καθώς βρίσκονται στη βάση της τεχνικής προόδου, τα ίδια γίνονται αόρατα και μπαίνουν στο «υπόγειο».
Παρόλο που τα μαθηματικά είναι επιστήμη με πολύπλευρες και επαναστατικά νέες δυνατότητες , σήμερα απαξιώνονται σε μεγάλο βαθμό είτε με μείωση της ύλης ή με την ανάθεσή τους σε εκπαιδευτικούς άλλων ειδικοτήτων. Ειδικότερα, μετά την απουσία τους από τις επιστήμες Υγείας οι περισσότεροι μαθητές δεν ενδιαφέρονται να μελετήσουν τα μαθηματικά προσανατολισμού. Ενώ λοιπόν, είναι η επιστήμη που βοηθά τον άνθρωπο να κατανοήσει το λογικό, να κρίνει, να εξηγεί με τις έννοιες και τις σχέσεις τους τα φαινόμενα του υλικού μας κόσμου, παρατηρούμε ότι αντιμετωπίζονται τυπολατρικά, με ρητορισμό, ως ένα αντικείμενο διδασκαλίας τελείως θεωρητικό και άχρηστο. Για να κατανοήσουμε όμως ένα επιστημονικό αντικείμενο και να είμαστε σε θέση να το περιγράψουμε, να το μελετήσουμε και να το κάνουμε κτήμα μας είναι αναγκαίο να διευκρινίσουμε και την προέλευσή του. Έτσι μόνο δικαιολογείται η ύπαρξή του και δεν το αποδεχόμαστε τυφλά ως ουρανοκατέβατη ιδέα. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο διανυσματικός λογισμός που διδάσκεται στα Μαθηματικά Προσανατολισμού Β΄ Λυκείου.
Στο 2ο μισό του 19ου αιώνα εκδηλώθηκε η ανάγκη αντιμετώπισης (θεωρητικά και μεθοδολογικά) προβλημάτων προσανατολιστικών φαινομένων με την ανάπτυξη της θεωρίας του ηλεκτρομαγνητισμού. Τα μαγνητικά φαινόμενα, όπως και η μελέτη των κινήσεων, απαιτούν μαθηματικές μεθόδους και πρακτικές για την περιγραφή, τον προσδιορισμό και την κατανόησή τους. Λέμε ότι η κίνηση ενός σώματος στη μηχανική έχει «θέση στη δοσμένη στιγμή», «τροχιά», «ταχύτητα», «επιτάχυνση». O Ιsaac Newton παρότι καθιερώθηκε με τη θεωρία της παγκόσμιας έλξης και την προσφορά της στην επεξήγηση του κόσμου, ήταν από τους μεγαλύτερους μαθηματικούς όλων των εποχών. Με τη θεμελίωση της Ανάλυσης και με τις έννοιες «συνάρτηση», «συνέχεια» και «παράγωγος», δημιουργεί ένα εξαιρετικό εργαλείο επίλυσης προβλημάτων φυσικής. Είναι αναγκαιότητα λοιπόν και όχι επιλογή, το καλό μαθηματικό υπόβαθρο για την εμπέδωση της Φυσικής και των λοιπών θετικών επιστημών. Όπως παλαιότερα, η αριθμητική σε συνδυασμό με τις πρακτικές της εμπορικής δραστηριότητας, έδωσε τη δυνατότητα να λειτουργήσει ο χώρος με μεγαλύτερη επιτυχία, έτσι τα μαθηματικά πρέπει να μελετώνται συναρτήσει των αναγκών των επιστημών και των ανθρώπων.
Συχνά καλούμαστε να απαντήσουμε στους μαθητές στην ερώτηση: «πού θα μας χρειαστούν όλα αυτά που κάνουμε στα μαθηματικά ;» Το φαινόμενο αυτό παρατηρείται γιατί αν και τα μαθηματικά είναι η γλώσσα της φυσικής και των λοιπών θετικών επιστημών, διδάσκονται ανεξάρτητα από αυτές, ξεκομμένα από την ζωή. Χωρίς την Τριγωνομετρία και την Αναλυτική Γεωμετρία δε θα είχε αναπτυχθεί η ναυσιπλοΐα και συνεπώς η χαρτογράφηση του κόσμου και του Σύμπαντος, χωρίς τους μιγαδικούς αριθμούς δε θα είχαμε εναλλασσόμενο ρεύμα, ούτε φυσικά θα υπήρχαν υπολογιστές χωρίς το δυαδικό σύστημα αρίθμησης και την Άλγεβρα Boole. Στην Ιατρική ο αξονικός και ο μαγνητικός τομογράφος ήταν καθαρά μαθηματικά προβλήματα, όπως μαθηματικά μοντέλα εξηγούν νευρολογικές διαταραχές και η θεωρία πιθανοτήτων μπορεί να προβλέψει μια πιθανή καρδιακή προσβολή. Ας αναλογιστούμε τη ζωή μας χωρίς τα παραπάνω.
Τα μαθηματικά συνδέονται άρρηκτα με όλες τις επιστήμες, τη Φιλοσοφία, τη Λογική καθώς ενισχύουν γενικότερα τη θεώρηση της γνώσης, τους τρόπους και τους νόμους του ανθρώπινου λογικού. Η δομή και η αυστηρότητά τους διαπλάθουν περισσότερο, παρά πληροφορούν. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο μεγάλος μαθηματικός Bernhard Riemann την περίοδο της δημιουργικής του ακμής έγραφε: « Το κύριο έργο μου συνίσταται στο να ερμηνεύω τους νόμους της φύσης».
