Όταν, μάλιστα, οι δημοσκοπήσεις –ακόμη και αυτές της Αυγής- καταγράφουν την σχεδόν καθολική κοινωνική απαξίωση, πρωτοφανή στα χρονικά, απέναντι στους κυβερνώντες, το Μαξίμου καταφεύγει σε κάθε αντιπερισπασμό. Υπ’ αυτό το πρίσμα ο κ. Τσίπρας ανέσυρε και το χαρτί της συνταγματικής αναθεώρησης, το οποίο είχε προηγουμένως προαναγγείλει από το προαύλιο της Βουλής.
Και σ’ αυτήν την περίπτωση, ωστόσο, η παρούσα κυβέρνηση, φαίνεται ότι προσπερνά με ιδιαίτερη ελαφρότητα έως και περιφρόνηση τους θεσμούς και τις προβλεπόμενες διαδικασίες. Επέλεξε για μια τόσο σοβαρή υπόθεση, όπως είναι η αναθεώρηση των συνταγματικών κανόνων, έναν τρόπο διαμόρφωσης των προωθούμενων προτάσεων που ελάχιστα προσιδιάζει με δημοκρατία αστικού τύπου. Το γεγονός, άλλωστε, της επιλογής των προσώπων στην εν λόγω επιτροπή που αναλαμβάνει αυτό το έργο, και από την οποία απουσιάζουν σκανδαλωδώς οι συνταγματολόγοι αλλά υπάρχει περίοπτη θέση σε έναν εκπρόσωπο της δραματικής τέχνης, που ιδεολογικά βρίσκεται κοντά στον ΣΥΡΙΖΑ, μας προϊδεάζει για την συνέχεια της «παράστασης».
Το πιθανότερο, λοιπόν, είναι και αυτή τη φορά να μην έχουμε μια ουσιαστική συνταγματική αναθεώρηση. Η προηγούμενη ευκαιρία να θυμίσουμε ότι χάθηκε με την κυβέρνηση Σαμαρά, καθώς καθυστέρησε η έναρξη της διαδικασίας, και οι εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, ακύρωσαν την πολιτική βούληση της ΝΔ για ριζικές συνταγματικές αλλαγές.
Μια από αυτές, που η ΝΔ ήταν και είναι έτοιμη να προωθήσει, αφορά στην κατάργηση του κρατικού μονοπωλίου που επιβάλει το άρθρο 16 στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, γεγονός που θα έδινε επιτέλους και στη χώρα μας τη δυνατότητα λειτουργίας μη κρατικών πανεπιστημίων. Πρόκειται για θέμα-ταμπού για την ιδεοληπτική αριστερά, η οποία προτιμά τη μοναχική πορεία στα μονοπάτια της στασιμότητας. Αυτά, βεβαίως, είναι ψιλά γράμματα για μια κυβέρνηση, που αγωνιά αποκλειστικά για την παραμονή της στην εξουσία και την εξυπηρέτηση της εκλογικής πελατείας της. Γι’ αυτό και δεν ιδρώνει το αυτί της σε όσους ζητούν να γίνει και εδώ το αυτονόητο και να ανοίξει επιτέλους και στην Ελλάδα ο χώρος των ιδιωτικών πανεπιστημίων, που αποτελεί μια πραγματικότητα εδώ και χρόνια σε όλο τον γεωγραφικό μας περίγυρο. Η αναθεώρηση του άρθρου 16 θα έχει ως αποτέλεσμα:
• Να πάψουμε να στέλνουμε μαζικά τους νέους μας στο εξωτερικό, γεγονός που προκαλεί οικονομική αιμορραγία στις οικογένειές τους.
• Να σταματήσουμε τη διαρροή εγκεφάλων, που ακόμη πλουσιοπάροχα χαρίζει αυτός ο τόπος, παρά τη… φιλότιμη προσπάθεια των δεδηλωμένων εχθρών της αριστείας και της διάκρισης.
• Να δημιουργηθούν νέες δομές παραγωγής γνώσης, που θα καταστούν εστίες προσέλκυσης νέων κι από άλλες χώρες, γειτονικές ή μη.
• Να εκμεταλλευθούμε την προστιθέμενη αξία ενός μακραίωνου πνευματικού πολιτισμού που καλύπτει όλους τους τομείς της γνώσης -από την ιατρική μέχρι τη φιλοσοφία και από την πολιτική έως το θέατρο.
Η παιδεία είναι το κατ’ εξοχήν όχημα που μπορεί να μας αποκολλήσει οριστικά από το βάλτο της κρίσης και να μεταμορφώσει δημιουργικά την ελληνική κοινωνία. Ίσως, όμως, αυτό να είναι που δεν επιθυμούν να συμβεί όσοι ιδεολογικά έχουν στοιχηθεί πίσω από την κυβέρνηση. Γι’ αυτό ας μην τρέφουμε αυταπάτες, ότι μπορεί να υπάρξει θετική στροφή, όσο παραμένει η παρούσα πολιτική κατάσταση. Μόνον μια κυβερνητική αλλαγή με φιλελεύθερο πρόσημο θα επέτρεπε την εφαρμογή ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων στο χώρο της παιδείας. Έως τότε, δυστυχώς, η πολιτική ζωή φαίνεται ότι θα είναι γεμάτη από επικοινωνιακές πομφόλυγες και θεσμικές αποκλίσεις ή και εκτροπές. Όσο για τη συνταγματική μεταρρύθμιση, αν ολοκληρωθεί, μάλλον θα εκτροχιασθεί σε αντικείμενο διαβούλευσης «λαϊκών συνελεύσεων» σε πλατείες, ανάλογα με τις… θερινές θεατρικές παραστάσεις.
* Ο κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι υπεύθυνος του Τομέα Παιδείας και Θρησκευμάτων της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Λαρίσης.
