Σε αυτό βέβαια, βοήθησε και η συγκυρία των ολυμπιακών και παραολυμπιακών αγώνων του Ρίο 2016.
Καταρχάς να δούμε τι είναι η κυβίστηση «αθλητικά»; Η κυβίστηση « αθλητικά» είναι ο επιστημονικός όρος της κωλοτούμπας. Είναι ένα αγώνισμα πανελληνίων και ολυμπιακών διαστάσεων. Δύσκολη άσκηση και χρειάζεται μεγάλη προετοιμασία και πολλή εξάσκηση για να διακριθείς αλλά και να πάρεις μετάλλιο.
Τι είναι τώρα η κυβίστηση «πολιτικά»; Η κυβίστηση πολιτικά είναι ο επιστημονικός όρος της πολιτικής κωλοτούμπας. Για να γίνει περισσότερο κατανοητό στην πράξη, είναι άλλα να υπόσχεσαι προεκλογικά και άλλα να κάνεις μετεκλογικά. Σε όλους μας είναι ιδιαίτερα γνωστή σαν όρος τα τελευταία χρόνια, την περίοδο των μνημονίων, από το 2010 μέχρι σήμερα.
Η προσομοίωση της αθλητικής με την πολιτική κωλοτούμπα γίνεται για πρακτικούς λόγους και μόνο. Η μεν αθλητική κυβίστηση (μετά από πολλή δουλειά ) μπορεί να χαρίσει στον αθλητή ένα ολυμπιακό μετάλλιο, τιμή και δόξα στον ίδιο και την πατρίδα του, η δε πολιτική κωλοτούμπα (μετά από πολλά ψέματα) μπορεί να οδηγήσει μια χώρα ( γι` αυτό ανήκει κατά την άποψη μου στα βαρέα και επικίνδυνα αθλήματα) στα μνημόνια, την εξαθλίωση των πολιτών – όπως είναι οι έλληνες σήμερα – και την καταστροφή της. Ας ξεκινήσουμε να δούμε ένα - ένα τα γεγονότα από το 2009 μέχρι σήμερα για να δούμε την κατάταξη των πολιτικών στα «έπαθλα».
Το Σεπτέμβριο του 2009 έγιναν οι εκλογές όπου κυριάρχησε ο Γιώργος Παπανδρέου με τα ψέματα που είπε στον Ελληνικό λαό και το γνωστό «λεφτά υπάρχουν», έναντι του Κώστα Καραμανλή που είπε την αλήθεια στην παρούσα φάση. Μετά από οκτώ μήνες, τον Απρίλιο του 2010 ανακάλυψε ο πρωθυπουργός πλέον ΓΑΠ, ότι η οικονομία δεν πάει καλά και χρειαζόμαστε βοήθεια, ανακοινώνοντας με στομφώδες ύφος από το μακρινό Καστελόριζο την ένταξη της χώρας μας στο μηχανισμό στήριξης του ΔΝΤ. Έτσι, ξεκινάει η περιπέτεια της Ελλάδος που τελειωμό δεν έχει. Στην αρχή δυσκολεύτηκε η κυβέρνηση να πει την αλήθεια, πώς έγινε η κωλοτούμπα από το «λεφτά υπάρχουν» στην ένταξη του καθεστώτος των μνημονίων. Στη συνέχεια, το δικαιολόγησε λέγοντας ότι μας ανάγκασαν οι δανειστές να προβούμε σε αυτήν την ενέργεια. Η αρχή ήταν δύσκολη, η συνέχεια ευχάριστη και δυναμική δεδομένου ότι ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν και αθλητικός τύπος.
Τη σκυτάλη μετά από δύο χρόνια (δεν άντεξε περισσότερο η σοσιαλιστική κυβέρνηση) πήρε ο Αντώνης Σαμαράς (είχε προηγηθεί και η κοινής αποδοχής κυβέρνηση με Λουκά Παπαδήμο) λέγοντας ψέματα με τα γνωστά Ζάππειο 1 και 2. Αναλαμβάνοντας μαζί με το ΠΑΣΟΚ – παρότι υποσχόταν ποτέ δεν θα συγκυβερνήσει - τα ηνία της χώρας. Την ίδια πολιτική συνέχισε, την πολιτική των μνημονίων η συγκυβέρνηση Α. Σαμαρά –Ε. Βενιζέλου υπογράφοντας το 2ο μνημόνιο, χρησιμοποιώντας τη γνωστή τακτική της κωλοτούμπας. Ενώ φαινόταν ότι άρχισαν τα πράγματα να πάνε καλύτερα με την κυβέρνηση Σαμαρά, ο Τσίπρας αναγκάζει την κυβέρνηση με το γνωστό θέμα εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας το φθινόπωρο του 2014 να πάει σε εκλογές.
Το αποτέλεσμα αναμενόμενο αφού ο Αλέξης Τσίπρας (από τη Θεσσαλονίκη) είπε τα φοβερά ψέματα, ότι θα σκίσει το μνημόνιο, θα αυξήσει τις συντάξεις, θα βάλει τους δανειστές να χορεύουν και πολλά άλλα πού δεν έκανε. Μετά από σκληρές ….υποτίθεται διαπραγματεύσεις προσέφυγε στη γνωστή λύση της κωλοτούμπας και μάλιστα με διπλό σάλτο (Μνημόνιο και Δημοψήφισμα) καθώς υπέγραψε το 3ο και επαίσχυντο μνημόνιο μαζί με τον Πάνο Καμμένο –ως ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ- έχοντας στο μυαλό του συνεχώς την κυβίστηση. Η ύφεση μεγαλώνει, ο λαός υποφέρει και η κυβέρνηση συνεχίζει να λέει ψέματα. Τελευταίως ο Πρωθυπουργός προσπαθώντας να κρατηθεί στην εξουσία άρχισε το στενό μαρκάρισμα στην Ένωση Κεντρώων να τον στηρίξει, και όπως φαίνεται, το πετυχαίνει.
Τελειώνοντας, αν υπήρχαν μετάλλια πολιτικής κωλοτούμπας (μήπως πρέπει αλήθεια να καθιερωθούν; ίσως αυτό βοηθήσει να βελτιωθεί το πολιτικό σύστημα ) κατά την άποψη μου το χρυσό θα πήγαινε στη σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, το αργυρό στο ΓΑΔ και το χάλκινο στον Α. Σαμαρά –Ε. Βενιζέλο. Ο Λεβέντης θα κατέχει τη θέση του πρώτου αναπληρωματικού.
