Μετά την Απελευθέρωση της Θεσσαλίας διορίσθηκε δικηγόρος (26 Νοεμβρίου 1881) στα δικαστήρια των Τρικάλων (ΦΕΚ 13/Α/12-3-1882) αλλά στις 3 Δεκεμβρίου 1881 μετατέθηκε κατόπιν αιτήσεώς του στα δικαστήρια του Ναυπλίου (ΦΕΚ 37/Α/20-5-1882). Με νέα αίτηση που υπέβαλε στο αρμόδιο Υπουργείο μετατέθηκε στις 20 Αυγούστου 1882 στα δικαστήρια της Καρδίτσας (ΦΕΚ 89/Α/29-8-1882) όπου εγκαταστάθηκε οριστικά. Ανέλαβε κυρίως υποθέσεις αστικού δικαίου και μεταξύ των πελατών του ήταν εύποροι Οθωμανοί κτηματίες οι οποίοι είχαν μεταναστεύσει στην Τουρκία και τον είχαν διορίσει πληρεξούσιό τους.
Ήδη από το 1884, θέλοντας να συμμετάσχει ως υποψήφιος στις επόμενες βουλευτικές εκλογές που θα διενεργούνταν (πραγματοποιήθηκαν τελικά τον Απρίλιο του 1885), οργάνωνε κατά διαστήματα περιοδείες «γνωριμίας» σε όλη τη Θεσσαλία [1]. Όμως η ξαφνική παραίτηση του βουλευτή Καρδίτσας Σπυρίδωνα Καραϊσκάκη το 1884 (επέστρεψε στις τάξεις του στρατού) και η προκήρυξη επαναληπτικών εκλογών (23 Σεπτεμβρίου 1884) του «χάλασαν» τα σχέδια. Δεν είχε γίνει αρκετά γνωστός στην επαρχία και τα ονόματα του Αθανασίου Καζαμπάκα [2], του Ιωάννη Παλάσκα και του Γεωργίου Ιατρού περιόρισαν τα περιθώρια των βλέψεών του. Εξ’ άλλου στην επαρχία της Καρδίτσας δραστηριοποιούνταν «δυνατά» ονόματα πολιτευτών (Τερτίπης, Φραγκίδης, Αδαμόπουλος, Φαλάγκος κ.ά.) γεγονός που τον ανάγκασε να αποχωρήσει νωρίς από τον πολιτικό στίβο.
Στις 21 Δεκεμβρίου 1885 διορίσθηκε πρώτος πάρεδρος στο Πρωτοδικείο της Καρδίτσας αλλά στις 6 Οκτωβρίου 1886 «απηλλάγη των καθηκόντων του ως μη αποδεχθείς τον διορισμόν» (ΦΕΚ 276/Α/7-10-1886). Λίγο αργότερα διορίσθηκε δεύτερος πάρεδρος στο προαναφερθέν δικαστήριο αλλά στις 9 Μαρτίου 1887 και πάλι απηλλάγη κατόπιν αιτήσεώς του (ΦΕΚ 58/Α/11-3-1887). Το 1891 με αίτησή του διορίσθηκε στα δικαστήρια της Λάρισας και εγκαταστάθηκε μόνιμα στην πόλη.
Ο Κωνσταντίνος Ασημάκης ήταν ήδη 34 ετών όταν αρραβωνιάστηκε την ανήλικη Καλλιόπη Δημητριάδη τον Μάρτιο του 1891 [3]. Η Καλλιόπη ήταν θετή θυγατέρα του κτηματία Κωνσταντίνου Δημητριάδη (1819-1886) και της συζύγου του Αικατερίνης (†1910). Ήταν φυσική θυγατέρα της Ελένης Δημητριάδη (†1890) και του Ιωάννη Κολόμβου και δόθηκε για υιοθεσία στον αδελφό της Κωνσταντίνο σε νηπιακή ηλικία. Μετά τον θάνατο του Κωνσταντίνου Δημητριάδη (1886) η χήρα του Αικατερίνη και η ανήλικη Καλλιόπη κληρονόμησαν το 1/2 από την εταιρική περιουσία του Κωνσταντίνου και του αδελφού του Χρήστου Δημητριάδη [4]. Σύμφωνα με την απογραφή που διενεργήθηκε δύο χρόνια αργότερα (1888) η συνολική εταιρική περιουσία μετά την αφαίρεση των επισφαλών απαιτήσεων εκτιμήθηκε στο μυθικό για την εποχή ποσό των 115.599,68 δρχ. [5].
Ο γάμος είχε προσδιορισθεί για την Κυριακή 20 Οκτωβρίου 1891 στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Μία ημέρα πριν την τέλεση του μυστηρίου (19 Οκτωβρίου 1891) ο Χρήστος Δημητριάδης μεταβίβασε στη νύφη του Αικατερίνη 63 ακίνητα (αγροτεμάχια, οικόπεδα, αμπελώνες, δασικές εκτάσεις και μία έπαυλη στην συνοικία Νταρκουρά της Λάρισας) αντί του ποσού των 2.250 δρχ. [6]. Την ίδια ημέρα συντάχθηκε και το προικοσύμφωνο σύμφωνα με το οποίο ο Κωνσταντίνος Ασημάκης έλαβε ως προίκα 350 ακίνητα (συμπεριλαμβανομένων και 62 από τα προαναφερθέντα) αξίας 36.000 δρχ. ενώ έλαβε και σε μετρητά το ποσό των 24.000 δρχ. [7]. Μεταξύ των ακινήτων συμπεριλαμβανόταν και η μεγάλη έπαυλη των τριών ορόφων και των οκτώ δωματίων απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου, στην οποία διέμενε η οικογένεια του Κωνσταντίνου Δημητριάδη. Η Αικατερίνη μετακόμισε στην έπαυλη της συνοικίας Νταρκουρά.
Στις 28 Σεπτεμβρίου 1893 ο Κωνσταντίνος Ασημάκης προσέλαβε ως εσωτερική οικιακή βοηθό για μία πενταετία την ανήλικη Αριστούλα, θυγατέρα του Αθανάσιου Μαυριαννού από τους Σταγιάτες του Πηλίου, έναντι συνολικής αποζημίωσης 1.000 δρχ. [8]. Μετά όμως από δύο χρόνια ο Μαυριαννός ζήτησε τη λύση του υπογραφέντος συμφωνητικού και η Αριστούλα επέστρεψε στο χωριό της [9].
Ο Κωνσταντίνος Ασημάκης απεβίωσε στις 16 Οκτωβρίου 1899 [10] και ετάφη στο νεκροταφείο της συνοικίας Παράσχου στη Λάρισα. Η σύζυγός του Καλλιόπη ανέλαβε πλέον την επιμέλεια των τριών παιδιών της, του Γεωργίου (1892), της Ελένης και του Βασιλείου (1896), αλλά παράλληλα ασχολήθηκε με τη διαχείριση της οικογενειακής περιουσίας. Τη συναντούμε σε πλήθος νομικών εγγράφων να διεκδικεί δικαστικά χρηματικές απαιτήσεις από συνεργάτες και προμηθευτές της Εμπορικής Μετοχικής Εταιρίας των αδελφών Δημητριάδη της οποίας ήταν κάτοχος του 50% (μαζί με τα παιδιά της και τη μητέρα της Αικατερίνη). Τον Οκτώβριο του 1901 εγκατέλειψε την έπαυλη στον Άγιο Νικόλαο και ανέθεσε στον ποτοποιό και αδελφό της Δημήτριο Ι. Κολόμβο να μεριμνήσει για την ενοικίασή της [11].
Η γνωριμία και ο γάμος της με τον αφιχθέντα στην Λάρισα ίλαρχο Ιωάννη Άρτη (1861-1956) [12] πραγματοποιήθηκε το 1902. Παντρεύτηκαν το 1904 και εγκαταστάθηκαν στη πατρική έπαυλη της Καλλιόπης στη συνοικία του Αγίου Νικολάου. Η Καλλιόπη απεβίωσε στη Λάρισα το 1949.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]. Καρδίτσα (Καρδίτσα), φ. 71 (4 Αυγούστου 1884).
[2]. Εξελέγη βουλευτής το 1884 με 6.154 ψήφους. Βλ. Καρδίτσα (Καρδίτσα), φ. 78 (28 Σεπτεμβρίου 1884).
[3]. «Την παρελθούσαν Κυριακή ετελέσθησαν ενταύθα οι αρραβώνες του εν Καρδίτση δικηγόρου κ. Κωνσταντίνου Ασημάκη μετά της χαριτοβρύτου δεσποινίδος Καλλιόπης Κ. Δημητριάδου». Βλ. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 21 Μαρτίου 1891).
[4]. Επιχειρηματίας. Απεβίωσε στη Λάρισα τον Ιανουάριο του 1903. Βλ. «Νεκρολογία», Όλυμπος (Λάρισα), φ. 270 (1 Φεβρουαρίου 1903).
[5]. Γενικά Αρχεία του Κράτους, Αρχεία Ν. Λάρισας, Συμβολαιογραφικό Αρχείο Αγαθάγγελου Ιωαννίδη, φκ. 023 [1887-1888], αρ. 7418 (20 Φεβρουαρίου 1888).
[6]. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 034 [1891-1892], αρ. 12170 (19 Οκτωβρίου 1891).
[7]. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 034 [1891-1892], αρ. 12171 (19 Οκτωβρίου 1891). Πρβλ. Δημήτριος Μπάρμπας, «Δύο προικοσύμφωνα της οικογένειας Δημητριάδη, 1891-1896», Θεσσαλικό Ημερολόγιο, τ. 64 (2013), σ. 341-358. Ειδικώς, 341-344.
[8]. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 043 [1893-1894], αρ. 15479 (28 Σεπτεμβρίου 1893).
[9]. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 052 [1895], αρ. 18769 (27 Σεπτεμβρίου 1895).
[10]. «Νεκρολογία», Όλυμπος (Λάρισα), φ. 81 (23 Οκτωβρίου 1899). Η αδελφή του Κωνσταντίνου Ασημάκη παντρεύτηκε τον ποτοποιό Κολόμβο.
[11]. «Ενοικιάζεται η κατά την συνοικία «Παράσχου» και έναντι του Ναού του Αγίου Νικολάου μεγάλη οικία της Καλλιόπης χήρας Κ. Ασημάκη, συγκειμένη εξ οκτώ δωματίων, ήτοι δύο εις τον πρώτον πάτωμα, τρία εις το δεύτερον και τρία εις το τρίτον μεθ’ απάντων των χρειωδών διά να κατοικίση ανέτως οικογένεια. Πληροφορίαι εις το κατάστημα του Δημ. Ι. Κολόμβου». Βλ. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 598 (14 Οκτωβρίου 1901).
[12]. Νικόλαος Παπαθεοδώρου, «Ο στρατηγός Ιωάννης Άρτης», Ελευθερία (Λάρισα), φ. 33061 (18 Μαΐου 2016) και φ. 33068 (25 Μαΐου 2016).
