Του Δημήτρη Χατζηευθυμίου
Η Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά (ας το σημειώνουμε εφεξής, διότι τίποτε δεν είναι σίγουρο…), συνεχίζει το «σκληρό ροκ» της προεκλογικής περιόδου. Όχι όμως -μόνο- προς τη νέα συγκυβέρνηση, αλλά τώρα και προς το εσωτερικό του κόμματος, της αξιωματικής αντιπολίτευσης πια. Αν άνοιγες προχθές το βράδυ τις τηλεσυσκευές, στα μετεκλογικά πολιτικά πάνελ που φιλοξενούσαν τρία κανάλια, τη ΝΔ εκπροσωπούσαν οι: Μάκης Βορίδης, Άδωνις Γεωργιάδης και Κώστας Πλεύρης!
Να ήταν σύμπτωση; Μπα δε νομίζω. Όπως ο Τσίπρας στα πρώτα του κυβερνητικά βήματα, έτσι και η επιλογή αυτή (εννοείται καθορισμένη από τη Συγγρού) είχε τον συμβολισμό της. Εμμονή στην πολιτική που κρίθηκε και ηττήθηκε στις εκλογές και μάλιστα με τους ίδιους φορείς επικοινωνίας: τους εκπροσώπους της δεξιάς της δεξιάς.
Είναι προφανές ότι ο αρχηγός της ΝΔ επιδιώκει από τώρα να περιορίσει τις όποιες αντιδράσεις στο εσωτερικό του κόμματός του, στέλνοντας μηνύματα προς όσους τολμήσουν να τον αμφισβητήσουν.
Άλλο θέμα όμως να επιμείνεις στην πολιτική που θεωρείς ορθή, έστω και αν αποδοκιμάστηκε στην κάλπη και άλλο να μην επιτρέψεις την άσκηση κριτικής μετά από μια εκλογική ήττα (για αυτοκριτική δεν το συζητάμε…).
Όπως έλεγε ένα στέλεχος της ΝΔ, μετά την ήττα των ευρωεκλογών δεν συνεδρίασε καν η κοινοβουλευτική ομάδα. Είναι δυνατόν να συμβεί το ίδιο και τώρα;
* * *
ΑΛΛΟ όμως είναι το ενδιαφέρον στοιχείο. Ενώ δηλαδή προεκλογικά, ακόμη και οι παραπάνω «εργολάβοι του φόβου», εμφανίζονταν σίγουροι και απόλυτοι για την καταστροφή που θα σήμαινε η εκλογή Τσίπρα, τώρα, ακολουθώντας το ρεύμα… κάνουν μισό κλικ αριστερά.
Έχοντας λάβει κι αυτοί τα πρώτα σημάδια επαναπροσέγγισης της νέας πραγματικότητας και από τους εταίρους μας στην Εσπερία, σαν να αναρωτιούνται: ρε μπας και οι Τσιπρο-Καμμένοι καταφέρουν κάτι καλύτερο απ΄εμάς; Μήπως οι Ευρωπαίοι αποδειχτούν λιγότερο αποφασισμένοι στην εμμονή τους στην εφαρμοζόμενη (και αποτυχημένη) πολιτική; Έχει γούστο οι δανειστές να επιδείξουν άλλη διάθεση στις διαπραγματεύσεις από τη σκληράδα με την οποία αντιμετώπιζαν εμάς;
Αυτά σκέφτονται και άρχισαν να βάζουν νερό στο κρασί τους, να γλυκαίνουν τις επιθέσεις τους, να αφήνουν «παραθυράκια» στις βεβαιότητές τους, να ανακαλύπτουν ξαφνικά δεύτερα και τρίτα σενάρια στους μονόδρομούς τους.
Είναι σαφές ότι όσο κι αν δεν θέλουν ή δεν αντέχουν, υποχρεούνται να δουν την πραγματικότητα, η οποία μπορεί πλέον να μην συμφωνεί με τις απόψεις και τις κομματικές ανάγκες τους.
Βεβαίως ακόμη και σε περίπτωση μισής επιτυχίας της νέας κυβέρνησης, έχουν το αντεπιχείρημα: πάτησαν πάνω στα δικά μας κατορθώματα και αυτά που πετύχαμε τα προηγούμενα χρόνια και αυτό έκανε πιο εύκολο τον δικό τους δρόμο. Θα πουν…
Υ.Γ.:
Σε ένα προεκλογικό σποτάκι ο Άδωνις σε ρόλο μηχανοδηγού, έδειχνε δύο τρενάκια, ένα μεγάλο (της Ε.Ε.) και ένα μικρότερο (της Ελλάδας), να βρίσκονται σε τροχιά σύγκρουσης αν κέρδιζε ο Τσίπρας. Θέλοντας να δείξει ότι το μικρό τρένο θα την πληρώσει. Όπως όμως παρατηρούσε έμπειρος σιδηροδρομικός, σε μια τέτοια περίπτωση δεν έχουν σημασία τα μεγέθη. Και τα δύο τρένα θα εκτροχιαστούν…
