Τα κόμματα ως επιχειρήσεις λαϊκισμού και εξαπάτησης...

Του Κων/νου Τσιρονίκου
Είναι αλήθεια και παγκοίνως γνωστό ότι τα ελληνικά κόμματα διαχρονικά και εντονότερα στους καιρούς μας λειτουργούν ως επιχειρήσεις κερδοσκοπικού περιεχομένου. Στόχος τους η άνοδος στην εξουσία με την "πώληση" συναρπαστικών υποσχέσεων και το τάξιμο "λαγών με πετραχήλια". Πού εντυπωσιάζουν και παραμυθιάζουν τον λαό, ενώ στην πράξη αποδεικνύονται ψευδολόγα, απατηλά και σκάρτα. Και το χειρότερο υπονομεύουν και αποδομούν και αυτήν ακόμα την υπάρχουσα ελάχιστη κοινωνική φροντίδα και ασφάλιση.

Το τονίζουμε αυτό, γιατί σ΄ όλα τα συνέδρια, τις διασκέψεις και συνάξεις το έργο που παράγουν επί χάρτου είναι ένα προεκλογικό κατασκεύασμα πλήρους μετεκλογικής αναξιοπιστίας. Μια σωρεία ψευτοϋποσχέσεων, που αποσκοπούν στην κατάκτηση της εξουσίας και των εξ αυτής προερχομένων κυβερνητικών και κομματικών απολαβών.
Ένα τέτοιο φαινόμενο εξαπάτησης του λαού ζήσαμε, ζούμε και θα ζούμε, αν δεν αλλάξουμε... Γιατί, ανέκαθεν, όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα απέβλεπαν και αποβλέπουν σ΄ έναν και μόνον σκοπό: Στο πώς θ΄ αυξήσουν την κομματική τους πελατεία, ωραιοποιώντας και διαφημίζοντας το απατηλό προεκλογικό τους προϊόν. Για την αξιοπιστία του οποίου χρησιμοποιούν παμπάλαια μέσα ποδηγέτησης του εκλογικού σώματος. Όπως αλλαγές κομματικών ηγεσιών, προγράμματα... τα οποία μετεκλογικά αποδεικνύονται φενάκη. Δεν είναι σπάνιο, μερικές φορές, να ξεσπούν διαμάχες, ως προς την ποιότητα του προσφερομένου προϊόντος και μεταξύ κομμάτων της αντιπολίτευσης και όχι μόνον, μεταξύ αυτής και της κυβέρνησης ως η λογική και η παράδοση ορίζει.
Μια αρρωστημένη κατάσταση, η οποία συντηρείται και διατηρείται από ένα σύστημα διαφήμισης που ενδημεί, για τους γνωστούς λόγους, στα εγχώρια δίκτυα ενημέρωσης.
Τραγελαφικά πράγματα απ΄ ένα σύστημα αναξιόπιστο. Γιατί, ενώ το προεκλογικό του προϊόν ανταλλάσσεται πολύ ακριβά, με μεγάλο αριθμό ψηφοφόρων κατά την εκλογική διαδικασία, μετεκλογικά δεν έχει κανένα πρακτικό αντίκρισμα. Είναι μια συνηθισμένη φούσκα. Γεμάτη αέρα κοπανιστό. Ένα διαχρονικό προεκλογικό ψέμα. Κι αυτό το βλέπουμε πάντοτε μετεκλογικά. Αφού ποτέ μέχρι τώρα, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια, υπήρξε αντιστοιχία προεκλογικών λόγων και μετεκλογικών πράξεων.
Επομένως, το προεκλογικό προϊόν είναι σκάρτο. Γιατί δεν έχει καμία μετεκλογική αξία. Κι όμως ο λαός το πληρώνει πολύ ακριβά με την ψήφο του. Τις προσδοκίες του. Που τελικά αποδεικνύονται φρούδες ελπίδες. Κι αυτό το δείχνει κάθε φορά η μετεκλογική πρακτική. Το βλέπουμε και τώρα με τη σημερινή κυβέρνηση. Τι δεν ακούσαμε προεκλογικά. Τι ωραία λόγια και υποσχέσεις: προϊόντα συνεδρίων και διασκέψεων, τα οποία ο λαός πλήρωσε ακριβά με την ψήφο του. Όμως το προϊόν ήταν μαϊμού και ψεύτικο. Και για να είμαστε ακριβοδίκαιοι τα ίδια προϊόντα τα είδαμε και στο παρελθόν. Με άλλους βέβαια παραγωγούς...
Να, γιατί ο κόσμος πρέπει να προβληματίζεται. Να, γιατί πρέπει να δουλεύει η κριτική του σκέψη, κάθε φορά που οι καιροί το επιβάλλουν να παίρνει σωστές αποφάσεις. Που θα καθορίσουν το μέλλον το δικό του και των παιδιών του. Κι αυτό θα το πετύχει, όταν τα λαϊκίστικα κηρύγματα και οι φαιδρές μεγαλοστομίες, που εκφράζονται μέσω προτάσεων και προγραμμάτων επί χάρτου, δεν τον παραμυθιάζουν. Δεν τον παρασύρουν σε επιλογές που μελλοντικά έχουν μηδενική πρακτική αξία.
Προς αυτήν την κατεύθυνση μπορεί να βοηθήσει και η εμπειρία του στο πολιτικό παραμύθι και στη διαχρονική ψευδολογία που πουλούσε και πουλά ακόμα το πολιτικό σύστημα. Ώστε να μην καταστεί και πάλι αντικείμενο εκμετάλλευσης της κάθε κομματικής επιχείρησης. Η οποία πρωτίστως ενδιαφέρεται, αν υα πουλήσει, αν θα επηρεάσει... Αν θα έχει βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα οφέλη από το ουσιαστικά ψεύτικο και σκάρτο προϊόν της. Κι αυτό το διαπιστώνει βγάζοντάς το στο παζάρι των δημοσκοπήσεων. Οπου και επιμετρά την αξία της επί χάρτου, αυτής παραγωγής. Η οποία μέχρι τώρα έχει αποδειχθεί αναξιόπιστη. Γιατί βρίσκεται σε πλήρη αναντιστοιχία με τη μετεκλογική πράξη.
Εμείς, πάντως, ως λαός θα πρέπει να φροντίζουμε να μη δεχόμαστε άκριτα το πολιτικό αυτό εμπόρευμα. Να μην υποκύπτουμε στα διαχρονικά πολιτικά παραμύθια. Κι αυτό θα το πετύχουμε, αν λειτουργούμε κριτικά. Μελετώντας καλά το παρελθόν και το παρόν. Για να μπορέσουμε έτσι να χτίσουμε ένα μέλλον που θα είναι παραγωγός αληθινής πολιτικής. Της οποίας το θεωρητικό και πρακτικό της μέρος θα βρίσκονται σε πλήρη αντιστοιχία. Για να είναι κοινωνικά ωφέλιμο. Βάζοντας τον άνθρωπο στο κέντρο της κυβερνητικής φροντίδας.
Γι΄ αυτό πρέπει να επιζητούμε έναν πολιτικό κόσμο αληθοκεντρικό. Για να πάψουμε να ζούμε στο βούρκο της πολιτικής απάτης και του ψέματος. Για να σταματήσουν τα κόμματα να λειτουργούν ως επιχειρήσεις απατηλών υποσχέσεων. Και ο λαός να πάψει πια να δέχεται, κάθε φορά, τα ψευδολογήματα αυτά ως μέσα που μπορούν ν΄ αλλάξουν τη ζωή του προς το καλύτερο.