Από τον Γιώργο Κύρτσο
Ένα από τα προβλήματα του πολιτικού μας συστήματος είναι ότι συνδυάζει την αντιδιαπλεκόμενη φλυαρία με την εξυπηρέτηση των διαπλεκόμενων συμφερόντων σε βάρος του Δημόσιου συμφέροντος. Το παράδειγμα της δικαστικής και πολιτικής διαχείρισης της υπόθεσης του κ. Λεωνίδα Μπόμπολα λύνει όλες τις απορίες για την ποιότητα των περισσότερων παραγόντων του δημοσίου βίου.
Ο Λεωνίδας Μπόμπολας αντιμετωπίζει στην Κύπρο την κατηγορία του «λαδώματος» των αρμοδίων προκειμένου να εξασφαλίσει μία από τις θυγατρικές του ομίλου «Ελλάκτωρ», του οποίου είναι διευθύνων σύμβουλος, την κατασκευή χώρων υποδοχής και επεξεργασίας απορριμμάτων και τη διαχείρισή τους.
Σύμφωνα με όσα έχουν τεκμηριωθεί στην Κύπρο ο γενικός διευθυντής της θυγατρικής του ομίλου «Ελλάκτωρ» μοίραζε χρήματα, κυρίως σε παράγοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης, για να παίρνει τα έργα και να χρεώνει τα τριπλάσια από το κανονικό για τη διαχείρισή τους. Ο διευθυντής της εταιρίας του κ. Μπόμπολα παραδέχτηκε την ενοχή του και υποστήριξε ότι «λάδωνε» με εντολή Μπόμπολα και σε ορισμένες περιπτώσεις τα χρήματα τα μοίραζε ο ίδιος ο κ. Μπόμπολας.
Λογικό ήταν να ζητήσουν οι αρμόδιες δικαστικές αρχές την έκδοση του κ. Μπόμπολα στην Κύπρο για την πλήρη διερεύνηση της υπόθεσης. Ο κ. Μπόμπολας αρνήθηκε να μεταβεί στην Κύπρο -ομολογώντας έμμεσα την ενοχή του- και υποστήριξε ότι ακόμη και σε περίπτωση που τελέστηκαν οι αξιόποινες πράξεις για τις οποίες ελέγχεται, αυτό έγινε στην Ελλάδα και γι’ αυτό πρέπει να δικαστεί για… οικογενειακούς και επαγγελματικούς λόγους στη χώρα μας.
Η ελληνική Δικαιοσύνη, στην οποία οι μισοί τουλάχιστον δικαστικοί λειτουργοί πατάσσουν στα λόγια τη διαπλοκή, έκρινε ότι η αίτηση των κυπριακών Αρχών δεν ήταν επαρκώς αιτιολογημένη και γι’ αυτό κράτησε τον μεγαλοεργολάβο στη «θαλπωρή» του ελληνικού δικαστικού και πολιτικού συστήματος. Έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα θα δικαστεί σε μερικά χρόνια και πιθανότατα θα αθωωθεί, αφού πρώτα απορροφήσει μέσω του κατασκευαστικού ομίλου που ελέγχει μερικά ακόμη «πακέτα» δισεκατομμυρίων ελληνικού και ευρωπαϊκού δημόσιου χρήματος.
«ΤΕΛΕΙΟ ΞΕΠΛΥΜΑ»
Ανεξάρτητα από την εξέλιξη της δικαστικής υπόθεσης, η αποκάλυψη ότι ο μεγαλύτερος Έλληνας κατασκευαστής μοιράζει μίζες για να παίρνει έργα και να υπερχρεώνει την Κύπρο θα έπρεπε να είχε κινητοποιήσει την κυβέρνηση του κ. Τσίπρα στην κατεύθυνση του ελέγχου του κοστολογίου και των χρεώσεων για τα δημόσια έργα και τις ΣΔΙΤ που έχει αναλάβει ο κ. Μπόμπολας, ίσως έπρεπε μάλιστα να τον αποκλείσουν από αναθέσεις και κάθε είδους οικονομικές διευκολύνσεις μέχρις ότου βρει τον τρόπο να «καθαρίσει» το όνομά του. Εφόσον τεκμηριώθηκε ότι η εταιρία του έκλεβε στην Κύπρο είναι εξαιρετικά πιθανό να εφαρμόζει την ίδια μέθοδο στην Ελλάδα, προκαλώντας ζημιά δισεκατομμυρίων ευρώ.
Η κυβέρνηση προτίμησε να ξεπλύνει πολιτικά τον κ. Μπόμπολα με δύο καλά σχεδιασμένες κινήσεις. Πρώτον, απέφυγε οποιαδήποτε πρωτοβουλία υπέρ της διαφάνειας και της κάθαρσης και κράτησε το θέμα πολύ χαμηλά, σε επικοινωνιακό και πολιτικό επίπεδο, πιθανόν για να συνεννοηθεί καλύτερα με τον κ. Μπόμπολα.
Δεύτερον, αξιοποίησε την ευκαιρία του πολυνομοσχέδιου με το οποίο εξασφαλίστηκε η πρώτη θετική αξιολόγηση για το τρίτο πρόγραμμα-μνημόνιο για να περάσει η ρύθμιση σύμφωνα με την οποία οι διαχειριστές των καρτέλ των κατασκευαστικών εταιριών απαλλάσσονται από οποιεσδήποτε αστικές και ποινικές ευθύνες, αρκεί να κάνουν ένα διακανονισμό, εάν φυσικά κριθούν ένοχοι από την Επιτροπή Ανταγωνισμού, για να πληρώσουν κάποιο πρόστιμο σε βάθος χρόνου. Στην αρχική διατύπωση εξασφαλιζόταν πλήρης ασυλία και για όσους κατασκευαστές είχαν «λαδώσει» αλλά φαίνεται ότι στην τελική διατύπωση δεν περιλαμβάνεται η συγκεκριμένη ρύθμιση προκειμένου να περιοριστεί κάπως το πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση από το «ξέπλυμα» του κ. Μπόμπολα και άλλων παραγόντων του κλάδου.
Τα κόμματα που ήταν παλαιότερα στην κυβέρνηση και έκαναν ανάλογες συμφωνίες με τους εργολάβους σε βάρους του δημόσιου συμφέροντος δεν ασκούν δημόσια κριτική στις επιλογές της κυβέρνησης Τσίπρα για προφανείς λόγους.
Το ερώτημα είναι εάν μπορεί να βγει η ελληνική οικονομία από την κρίση με τα μέτρα που ισχύουν για τους πολλούς να γίνονται ολοένα αυστηρότερα και την εξυπηρέτηση των διαπλεκόμενων συμφερόντων σε βάρος του Δημόσιου συμφέροντος να γίνεται ολοένα πιο προκλητική και πιο δαπανηρή. Η απάντηση που δίνω είναι όχι.
Ο Γιώργος Κύρτσος είναι ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας
