Toυ Νίκου Σπ. Ζέρβα, υπ. διδάκτορα Πανεπιστημίου Αθηνών
Πριν από λίγες μέρες από την ελληνική Βουλή ψηφίστηκε “αναίμακτα” το πρώτο πακέτο των φορολογικών και συνταξιοδοτικών μέτρων για την ολοκλήρωση της, εδώ και σχεδόν δύο (2) χρόνια εκκρεμούσης, αξιολόγησης του προγράμματος χρηματοδότησης του ελληνικού κράτους. Οι κοινοβουλευτικές ομάδες των ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, ύστερα από μία εκ νέου αδικαιολόγητη εξάμηνη καθυστέρηση, ψήφισαν συντεταγμένα τις νέες διατάξεις περί φορολογίας εισοδήματος και μεταρρύθμισης του ασφαλιστικού και συνταξιοδοτικού συστήματος, αποσκοπώντας στην εξομάλυνση των σχέσεων με τους εταίρους μας, παρά το δυσβάσταχτο κόστος για μια μεγάλη μερίδα -αν όχι για το σύνολο- των Ελλήνων πολιτών. Ένα κόστος, το οποίο πρόκειται να διογκωθεί εκ νέου εντός των επομένων ημερών με το νέο, δασμολογικό αυτή τη φορά, πακέτο μέτρων που αναμένεται να θεσπισθεί, μαζί με τις ασφαλιστικές δικλείδες-“κόφτη” δαπανών για την διασφάλιση των νέων δημοσιονομικών στόχων που τίθενται. Εντούτοις, παρόλες τις δικαιολογημένες -ή και μη- αντιδράσεις σύσσωμης της αντιπολίτευσης και διαφόρων κοινωνικών ομάδων, παντελώς αλγεινή εντύπωση προκάλεσαν οι ενέργειες μίας εξ’ αυτών.
Από την επομένη της υπερψήφισης του νέου δημοσιονομικού πακέτου, στην ιστοσελίδα του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας παρατέθηκαν τα ονόματα, οι ιδιότητες και οι φωτογραφίες των βουλευτών-μελών του Επιμελητηρίου, οι οποίοι υπερψήφισαν τα ανωτέρω μέτρα. Αγνοώντας επιδεικτικά τις συνταγματικές διατάξεις περί ανεξαρτησίας των βουλευτών, ελευθερίας γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση (άρθρο 60) και αντιπροσώπευσης του Έθνους (άρθρο 51) και όχι του εκάστοτε διπλωματούχου μηχανικού ή συντεχνίας, τα μέλη και η Διοίκησή του προέβησαν σε μεσαιωνικές πρακτικές διαπόμπευσης των εκλεγμένων από πολλαπλάσιους συμπολίτες τους βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, μεταξύ των οποίων του πρωθυπουργού, του Προέδρου της Βουλής και αρκετών Υπουργών. Μάλιστα, τις παραμονές της συζήτησης του εν λόγω νομοσχεδίου δεν δίστασαν ακόμα και να απειλήσουν με διαγραφές από τα μητρώα του Επιμελητηρίου τους αντιπροσώπους του λαού, που με την ψήφο τους θα θέτονταν απέναντι στα αμιγώς συντεχνιακά τους συμφέροντα.
Βέβαια, οι πρακτικές της δημόσιας “διαπόμπευσης” και ταυτοχρόνως στοχοποίησης δεν είναι πρωτοφανείς για το εν Ελλάδι κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι. Τους ίδιους ακριβώς επαίσχυντους τρόπους επέλεγαν κατά το παρελθόν και στελέχη και πολιτευτές της σημερινής κυβερνώσας πλειοψηφίας. Πιο πρόσφατο παράδειγμα, η στοχοποιητική προσώπων της αντιπολίτευσης αφισοκόλληση των δρόμων της πρωτεύουσας και άλλων μεγάλων πόλεων, την τελευταία εβδομάδα προ των εκλογών του περασμένου Σεπτέμβρη, από συγκεκριμένο εκδοτικό συγκρότημα, του οποίου ο επικεφαλής-πολιτευτής των ΑΝΕΛ σήμερα απολαμβάνει θέση μετακλητού συμβούλου στο γραφείο της κυβερνητικής εκπροσώπου, η δε χαμηλής κυκλοφορίας εφημερίδα του αποκομίζει σημαντικά ποσά από την κρατική διαφημιστική πίτα. Συνεπώς, λίγο έως πολύ, ήταν αναμενόμενη η, σε κάθε περίπτωση, απαράδεχτη ενέργεια των μηχανικών του ΤΕΕ. Αντίστοιχοι, δυστυχώς, είναι άλλωστε και οι προπηλακισμοί που δέχονται τη σήμερον ημέρα στελέχη και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογικές τους περιφέρειες, κατά τα πρότυπα των παρελθουσών επιθέσεών τους κατά των πολιτικών τους αντιπάλων.
Ωστόσο, ο συντεχνιακός σκοταδισμός που αναδύεται από την κίνηση της ηγεσίας του ΤΕΕ, πλην των συριζαϊκών προτύπων, εμπεριέχει στους κόλπους του και διακριτές και, αν μη τι άλλο, διαχρονικές παθογένειες του ελληνικού συνδικαλιστικού κινήματος. Σε αυτόν εδρεύουν τόσο η πρόταξη των αμιγώς συντεχνιακών συμφερόντων έναντι του δημοσίου, του γενικότερου, δηλαδή, συμφέροντος της κοινωνίας, όσο και ο αμοραλισμός, η αναισχυντία και η παντελής έλλειψη στοιχειώδους αυτογνωσίας για τα προβλήματα, με τα οποία έχει έρθει αντιμέτωπη ολόκληρη η χώρα κατά τα τελευταία έτη, καθώς επίσης και για τις ευθύνες που φέρουν γι’ αυτά και τα ίδια τα συνδικάτα. Ο αμοραλισμός και η αναισχυντία των διαφόρων συντεχνιών, άλλωστε, συνεχίζουν καθημερινά να κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Ποιος λησμονά την προ ολίγων μηνών επαίσχυντη ανακοίνωση του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, που αποκήρυσσε την χρήση καρτών και ηλεκτρονικών συναλλαγών για την πληρωμή ιατρικών πράξεων, σε μια επιχειρούμενη -και δυστυχώς ουχί ολοκληρωθείσα- κυβερνητική προσπάθεια πάταξης της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς; Ποιος αμφιβάλλει για τις επιπτώσεις στην ήδη διογκωμένη και, αν μη τι άλλο, προβληματική για την εθνική οικονομία εκκρεμοδικία, που προκαλούνται από την παρατεταμένη αποχή των δικηγόρων; Ποιος, τέλος, δεν εξοργίζεται με τις διακηρύξεις και τις απειλές της συμπορευόμενης, κατά το πρόσφατο παρελθόν, με τον ΣΥΡΙΖΑ ΟΛΜΕ για μια ενδεχόμενη απεργία των εκπαιδευτικών εν τω μέσω των πανελλαδικών εξετάσεων;
Κοντολογίς, ελέω των διαχρονικών ευθυνών τους που συνέβαλαν τα μέγιστα στην δημοσιονομική κατάρρευση του 2009, οι όποιες κινήσεις εντυπωσιασμού που επιχειρούνται από τα κατά κλάδον συνδικάτα είναι καταδικασμένες να τυγχάνουν της λαϊκής απαξίωσης. Ο κομματικός τους παρασιτισμός θέτει απευθείας εν αμφιβόλω κάθε τους ενέργεια, ανεξαρτήτως των κινήτρων που αυτή υπηρετεί. Πόσω μάλλον όταν αυτές είναι περιλουσμένες μ’ ένα πνεύμα απεχθούς σκοταδισμού, απορρέον από την πλήρη απουσία έτερων κοινωνικών ερεισμάτων.
