Από τον Μάξιμο Χαρακόπουλο
Η ομολογουμένως καθολική αποτυχία της κυβέρνησης της αριστεράς σε όλους ανεξαιρέτως τους τομείς διακυβέρνησης αποτέλεσε για πολλούς μια αποκάλυψη. Έδειξε ότι πίσω από τα βαρύγδουπα συνθήματα και τα φιλόδοξα οράματα υπήρχαν μόνον παρωχημένες ιδεοληψίες και κραυγαλέες ανεπάρκειες. Τα δύο αυτά στοιχεία χαρακτηρίζουν και την έως σήμερα πολιτική που ακολουθείται από τον Ιανουάριο του 2015 στο υπουργείο Παιδείας. Τόσο ο κ. Μπαλτάς όσο και ο κ. Φίλης βαδίζουν με προσήλωση επάνω στη «σοσιαλιστική» γραμμή της εξίσωσης όλων …προς τα κάτω. Η περίφημη ρήση για τη ρετσινιά της αριστείας δεν ήταν τελικώς μια λεκτική αστοχία του πρώην υπουργού, αλλά η εδραιωμένη πεποίθηση όσων έχουν τη τύχη της χώρας στα χέρια τους. Κι αυτό αποδεικνύεται συνεχώς και με εμφατικό τρόπο από τις αποφάσεις που λαμβάνονται, σε πείσμα της κοινής λογικής. Κορυφαίο παράδειγμα συνιστά η κατάργηση των Πρότυπων Σχολείων. Ένας απόλυτα επιτυχημένος θεσμός, στον οποίο οι πραγματικά ευνοημένοι ήταν οι μαθητές των πιο αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων, και όπου η αξιοκρατία και προσπάθεια ανταμείβονταν εμπράκτως. Ωστόσο, οι ευαίσθητοι, υποτίθεται, περί των κοινωνικών αδικιών αριστεροί της κυβέρνησής μας αισθάνονται «αλλεργία» σε ό,τι μπορεί να εμπεδώνει τις αρχές της εργατικότητας και της αριστείας.
Κι αυτό ενσαρκώνεται και στην εν γένει στάση του υπουργείου Παιδείας απέναντι στην ιδιωτική εκπαίδευση. Οι διαρροές προθέσεων της κυβέρνησης για περιορισμό των δραστηριοτήτων που αναπτύσσονται στα ιδιωτικά σχολεία αποκαλύπτουν αυτήν την ακατανόητη στην εποχή μας απέχθεια προς την θετική διαφοροποίηση, την προσκόλληση στη μίζερη ισοπέδωση.
Το πλέον πρόσφατο δείγμα των αριστερών εμμονών είναι η απόφαση του υπουργού Παιδείας με την οποία υποβαθμίζεται και συρρικνώνεται το Ολοήμερο Σχολείο. Ωστόσο, αν και θα ανέμενε κανείς από ανθρώπους που για δεκαετίες διεκδικούν για τους εαυτούς τους το δικαίωμα της αποκλειστικής υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων να επεκτείνουν πάση θυσία το Ενιαίο Αναμορφωμένο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα που εφαρμόζεται σε 1.337 δημοτικά, αυτοί έπραξαν το αντίθετο. Με τον τύπο Ολοήμερου Σχολείου του ΣΥΡΙΖΑ συρρικνώνεται η μελέτη και η προετοιμασία των παιδιών στο σχολείο αλλά και υποβαθμίζονται διδακτικά αντικείμενα, όπως οι ξένες γλώσσες και η πληροφορική.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι με την απόφαση αυτή πλήττονται οι πλέον αδύναμοι συμπολίτες μας. Ιδιαίτερα, η προϋπόθεση να είναι εργαζόμενοι και οι δυο γονείς για την αποδοχή του παιδιού τους στο Ολοήμερο Σχολείο, σε μια χώρα εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων και αδήλωτης εργασίας, συνιστά πραγματικά σκάνδαλο. Και είναι απόλυτα φυσιολογική η κατακραυγή που προκάλεσε.
Σκάνδαλο συνιστά, επίσης, και η κατάργηση της πρωινής ζώνης για όσους εργαζόμενους γονείς μπορούσαν να πάνε από τις 7 το πρωί τα παιδιά τους στο σχολείο, πριν πιάσουν δουλειά. Τα προβλήματα που θα δημιουργηθούν σε χιλιάδες οικογένειες θα είναι τεράστια.
Κακά τα ψέματα, πίσω από την απόφαση για τα Ολοήμερα Σχολεία, παρά την ωραιοποίηση που επιχειρεί να πετύχει ο κ. Φίλης, κρύβεται η αγωνιώδης προσπάθειά του για εξοικονόμηση του ανθρώπινου δυναμικού. Το ίδιο κίνητρο ήταν αυτό που οδήγησε και στην αύξηση του αριθμού των νηπίων για τη σύσταση νηπιαγωγείων. Άλλωστε, ο ίδιος ο υφυπουργός κ. Πελεγρίνης ομολόγησε ότι ο κίνδυνος να κλείσουν σχολεία αν δεν γίνουν προσλήψεις μονίμων είναι υπαρκτός, καθώς η κυβέρνηση έχει ήδη δαπανήσει πέρυσι 160 εκατομμύρια ευρώ από το ΕΣΠΑ για προσλήψεις αναπληρωτών, και πλέον μένουν μόλις 190 εκατομμύρια για όλη την προγραμματική περίοδο, που προφανώς δεν επαρκούν.
Δυστυχώς, το τοπίο στην εκπαίδευση είναι εξαιρετικά αρνητικό. Και τίποτε δεν προοιωνίζεται ότι με αυτή την κυβέρνηση υπάρχει ελπίδα να αλλάξουν τα πράγματα. Την ώρα που σε όλο τον αναπτυγμένο κόσμο τα εκπαιδευτικά συστήματα εξελίσσονται με «ταχύτητα φωτός», εμείς πάμε ολοταχώς προς τα πίσω, στη δεκαετία του 1980. Αν αυτή η καταστροφική πορεία στο παρελθόν δεν ανακοπεί, οι συνέπειες για τη χώρα θα είναι ανυπολόγιστες, ενώ τα μεγάλα θύματα θα είναι οι ίδιοι οι μαθητές.
Ο κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι υπεύθυνος του Τομέα Παιδείας και Θρησκευμάτων της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Λαρίσης.
