Του Δημητρίου Νταφούλη, επίτιμου σχολικού συμβούλου και θεολόγου
Δεν μας έφταναν τα τόσα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε λόγω των πολλαπλών κρίσεων που διέρχεται η χώρα, ήρθε και το "προσφυγικό" ως "δώρο Θεού".
Ο ελληνικός λαός, βλέπουμε καθημερινά να δείχνει το μεγαλείο της ψυχής του με τη φιλοξενία και φιλανθρωπία που παρέχει μέσα από το υστέρημά του σε κάθε ξένο κατατρεγμένο συνάνθρωπό του. Αυτές οι αρετές του εξάλλου, ήταν και είναι διακριτικά στοιχεία του πολιτισμού του από τους Ομηρικούς χρόνους μέχρι και σήμερα.
Τα νησιά του Αιγαίου, έγιναν κυψέλες σωτηρίας των προσφύγων και υποδοχής υψηλών προσωπικοτήτων για να επιδείξουν τα φιλεύσπλαχνα αισθήματά τους. Η ευκαιρία μεγάλη!
Τελευταίος επισκέπτης ο Πάπας Βενέδικτος με την κουστωδία του για να ευλογήσει, να παρηγορήσει και να συμπαρασταθεί στους πρόσφυγες και μετανάστες για την τραγωδία της ζωής των.
Η συμπόνοιά του μεγάλη. Δάκρυα ψυχής αλλά και υποσχέσεις για επιβίωση της ελπίδας να ζήσουν τα όνειρά τους...
Οι τοπικές αρχές και ο πρωθυπουργός της χώρας τον υποδέχθηκαν με ιδιαίτερες τιμές όχι μόνο ως θρησκευτικό ηγέτη αλλά και αρχηγό κράτους όπως ακριβώς είναι.
Στο ίδιο κάδρο της εικόνας και ο οικουμενικός μας πατριάρχης με τον προκαθήμενο της ελλαδικής εκκλησίας.
Όλα καλώς οργανωμένα και σκηνοθετημένα για τις τηλεοπτικές απαιτήσεις και ανάγκες, σαν σε γιορτή!
Η τηλεθέαση μεγάλη μέσα και έξω. Η είδηση και η εικόνα έφτασε σε όλον τον κόσμο. Ο Πάπας ευλόγησε τους πρόσφυγες και με την αναχώρησή του πήρε μαζί του δέκα από αυτούς. Και οι άλλοι;
Σίγουρα οι θρησκευτικοί ηγέτες όπως και οι πολιτικοί άρχοντες, έχουν μεγάλες ευθύνες έναντι Θεού και ανθρώπων για τη χρηστή διοίκηση και ποίμανση των λαών τους. Καθήκον τους να παρεμβαίνουν με τον τρόπο τους και να προλαμβάνουν με το κύρος τους πολεμικές συρράξεις, βία, αίμα και θανάτους. Να θεραπεύουν τα προβλήματα στην πηγή τους. Οφείλουμε υπακοή στους άρχοντες αλλά κι εκείνοι σεβασμό στον άνθρωπο και τα δικαιώματά του. Οι ευθύνες όλων, μεγάλες.
Πετώντας ένα στεφάνι λουλουδιών στη θάλασσα δεν πετάς και τις ευθύνες σου, όποιες κι αν είναι και όπως να χαρακτηρίζονται.
Αν αυτές οι παρεμβάσεις και οι πρωτοβουλίες και των θρησκευτικών ηγετών γινόταν στο χρόνο που γεννήθηκαν τα προβλήματα με όλα τα δεινά, ίσως να ήταν καλύτερα.
Ίσως να έγιναν και δεν το γνωρίζουμε. Γνωρίζουμε όμως τις πράξεις μετά τα γεγονότα, πράξεις για τον κόσμο. Πράξεις "οφθαλμοδουλίας", όπως λέει ο Απ. Παύλος προς τους Κολοσσαείς.
Αυτές όμως είναι καταδικασμένες για αυτό η ορθόδοξη εκκλησία μας δεν μιλά ούτε επιδεικνύει το μεγάλο φιλανθρωπικό και άλλους είδους έργο της.
Η γιορτή τελείωσε! Τα φώτα έσβησαν. Οι μεγάλοι επισκέπτες αποχώρησαν, οι πρόσφυγες με τις σκηνές τους και τα προβλήματά τους είναι εδώ! Οι πνιγμοί δεν σταμάτησαν, τα δάκρυα των παιδιών δεν στέγνωσαν και ο "Χριστός ξανασταυρώνεται!". Ούτε η πείνα και η φτώχεια θεραπεύονται με τα συσσίτια, παρά μόνο με παρεμβάσεις στον χώρο που δημιουργούνται.
Τα "δώρα της γης" φτάνουν για όλο τον κόσμο.
Αγάπη χρειάζεται και δικαιοσύνη. Ολοι όσοι άρχουν ανθρώπων, έχουν χρέος να το κάνουν. Τα προβλήματα δεν επιλύονται με ευχές και ευλογίες. Χρειάζονται λύσεις και μέτρα. Μόνο έτσι και ο πρόσφυγας θα ελπίζει να ανοίξουν τα σύνορα και να πάρει το δρόμο προς την Εδέμ, τη χώρα όπου ονειρεύεται πως τρέχει "μέλι και γάλα".
Προσδοκούμε...
