Το Μνημόνιο έγινε Νόμος
για να έρθει ο αστυνόμος
Για να δώσεις ότι έχεις
για να δούνε αν αντέχεις.
Σας βλέπω αγωνίζεστε
λεβέντες τόσα χρόνια,
εσείς τα υπογράψατε
του χάρου τα μνημόνια.
Μια ελπίδα μα δε βλέπω
να μου δώσεις
κι άλλους φόρους την
Ελλάδα να φορτώσεις.
Κάθε μέρα που περνάει
και ένα δάκρυ
μα τον κόσμο τον
πετάξανε στην άκρη.
Είναι κρίμα τους ανθρώπους
να παιδεύουν
και όλο χρήματα
απ’ τους φόρους να γυρεύουν.
Ένας πόνος την ψυχή μου
να τυλίγει
και όλο σφίγγουν τη
θηλιά για να με πνίγει.
Δε σ’ αφήνουμε βρε Έλληνα
να ζήσεις
μόλις πιάσεις την καλή
θέλουν να σβήσεις.
Ελλάς πως σε κατάντησαν
παιδιά του Πολυτεχνείου,
αυτοί σε χρεοκόπησαν
σε κάναν καφενείο.
Αυτοί κατάντησαν
την όμορφη τη Χώρα
που την ρίξαν στο γκρεμό
στην κατηφόρα.
Τα Ελληνόπουλα πεινάνε
τι θα γίνουν
και αυτά κοιτούν τους Αφγανούς
αυτούς μόνο να δίνουν.
Ψυχοφάρμακα να παίρνουν
οι ανθρώποι
πως κατάντησες τον Έλληνα
Ευρώπη.
Μη φωνάζετε πολύ
ο κόσμος πια κοιμάται
αν θα ξυπνήσει άρχοντες
να δούμε που θα πάτε.
Γεώργιος Δ. Βαλαβάνης
σατιρικός ποιητής
