Ας τις προσεγγίσουμε ευγενικά, με ειλικρινή αβρότητα, όπως κάνουμε και με μια κοντινή μας-next door, όπως λένε- γειτόνισσα. Η κ. Τζάνετ, λοιπόν, της FED ντε, της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ, η κ. Κριστίν του ΔΝΤ και η κ. Άνγκελα, η πιο ‘δική’ μας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχουν στα χέρια τους μια τεράστια δύναμη οικονομικών αποφάσεων. Και, μάλιστα, αυτό επισημαίνεται, συνεννοούνται θαυμάσια, κατανοούν η μια την άλλη, συχνά συναποφασίζουν. Τρεις γυναίκες! Κομμάτι δύσκολο, από όσα ξέρουμε εμπειρικά, και γι’ αυτό σπάνιο!
Αυτή η οικειότητα που φαίνεται φυσική, επιτρέπει την αναζήτηση μιας αντίθεσης. Κατά το χούι… Έτσι σταματάμε σε μια είδηση: «Σαουδάραβες επιστήμονες έκριναν ότι οι γυναίκες είναι…θηλαστικά. Άρα, πρέπει να έχουν ίσα δικαιώματα με τα ζώα. Δεν είναι πράγματα για το σπίτι». Αντιγράφοντας λέξη-λέξη την πρόταση, από ένα ειδησεογραφικό site, δυσκολευόμουν να πιστέψω ότι είναι έγκυρη. Ίσως είναι άλλο ένα ‘σκουπίδι’, άλλη μια προβοκατόρικη θέση για να προκαλέσει αντιδράσεις. Αλλά, και από την άλλη πλευρά, δεν μπορείς να το αποκλείσεις, μπορεί να γίνει πιστευτό. Είναι τόσες και τόσο μεγάλες οι διαφορές δοξασιών, στον σημερινό κόσμο.
Σε κάτι τέτοιες ώρες ανατρέχω σε δυο αφορισμούς της γερμανόφωνης διανοούμενης Μαρί φον Έμπνερ-Έσενμπαχ (*), δυο δυνατά ‘χτυπήματα’ από τα χέρια κάθε γυναίκας. Το πρώτο: «Μια έξυπνη γυναίκα έχει εκ προοιμίου εκατομμύρια εχθρούς: Ολους τους ηλίθιους άνδρες». Και το δεύτερο: «Υπομονή με των ηλιθίων την εριστικότητα! Δεν είναι εύκολο να καταλάβει κανείς ότι δεν καταλαβαίνει».
Ας αφήσουμε τα μακρινά και ας έρθουμε στα πιο κοντινά, τα καθημερινά μας. Αναζητώντας, πάλι, αντιθέσεις. Έτσι δικαιολογείται μια στάση αναγνώρισης και επαίνου στην κ. Βανέσα Ρέντγκρέηβ. Ήρθε για δεύτερη φορά στην Ελλάδα να συμπαρασταθεί σε δεινοπαθούντες κατατρεγμένους.
Μια αυθεντική πρέσβειρα καλής θέλησης, που δεν επιζητεί, ούτε έχει ανάγκη την δημόσια προβολή. Η γοητεία της ωριμότητάς της(**), η καλλιτεχνική της πληρότητα - η αναγνωρισμένη πολλές φορές- η ευαισθησία της για θέματα ανθρωπισμού και η μακρόχρονη συνεχής πολιτική της δραστηριότητα προβάλλουν δυο πράγματα. Μια πολίτης του κόσμου, μια κοσμοπολίτισσα, κυριολεκτικά, αλλά και έναν άνθρωπο προικισμένο με τη φυσική αρχοντιά της προσωπικότητάς του. Όχι του γένους της, μη παρεξηγηθούμε κιόλας…Μετά από αυτή τη διευκρίνιση, θα έλεγα ότι μας τίμησε (και μας ζέστανε…) μια αυθεντική λαίδη, κατά το αγγλικό εθιμοτυπικό.
Ευπειθώς, ακολουθώντας την προτροπή της δικής μας lady, μ’ αυτά και με ετούτα, «χτύπησα δυνατά, σαν άντρας!»
ΧΤΥΠΗΜΑΤΑ
Μια και το έφερε η κουβέντα, επιτρέψτε μου να σας περιγράψω δυο χτυπήματα που δέχθηκα. Και, αν σας περισσεύει, παρακαλώ για τη συμπάθειά σας.
Το πρώτο, χτεσινοβραδινό, είναι-θα έλεγα-‘στιγμιαίο’, όπως λέγαμε πιο παλιά, αν θυμάστε. Είναι, όμως, από τα επαναλαμβανόμενα, καθώς ζούμε πια μια πολιτική performance, και όχι πολιτική πράξη. Άκουσα, λοιπόν, στις ειδήσεις ότι το 1,8 δισεκατομμύριο που λείπει από το συνταξιοδοτικό, θα βρεθεί χωρίς καμιά περικοπή συντάξεων, οποιασδήποτε μορφής. Το διαβεβαίωνε υπουργός! Άρχισαν να μου μπαίνουν ψήλοι…
Το δεύτερο ‘χτύπημα’ είναι κι’ αυτό επαναλαμβανόμενο, από πολλές πλευρές όμως. Λες και μια επιδημία ψιττακίασης ερεθίζει τα «παπαγαλάκια» και μιλούν όλα για την «ανάπτυξη». Όπως την φαντάζεται ο καθένας. Όπως την θέλει ο καθένας. Και να’ την που πετιέται απ’ τη στροφή, αμέσως μετά την αξιολόγηση. Άρχισε, μάλιστα, για ορισμένους…Βλέπετε, τα ‘οράματα’ στέρεψαν, τα ‘συμβόλαια με τον λαό’ ακυρώθηκαν, τα ‘αφηγήματα’ δεν παραμυθιάζουν…
Η αρχική υποψία αρχίζει και γίνεται βεβαιότητα: Οτι είδαν πολύ Τσακ Νόρις στα νιάτα τους, στα διαλείμματα των καταλήψεων, και επηρεάστηκαν αναπόφευκτα. Να σας θυμίσω μερικά από τα θαυμαστά κατορθώματα του Τσακ; Εύκολο, αρκεί να απομείνει ένα μειδίαμα, αχνό έστω…
«Ο Τσακ έχει την τέλεια λύση για το δημόσιο χρέος. Θα το διαιρέσει με το άπειρο κι αυτό θα μηδενιστεί».
«Πώς θα σβήσει ο Τσακ Νόρις τα χρέη από τα «κόκκινα» δάνεια; Μα, με μπλάνκο».
«Γιατί ο Ολάντ, η Μέρκελ, ο Ντράγκι, ο Ντάϊσελμπλουμ και η Λαγκάρντ τρέμουν τον Τσίπρα; Έμαθαν ότι πήρε για σύμβουλό του τον Τσακ Νόρις».
ΥΓ: Οι αποστάσεις ανάμεσα στο γελοίο και το τραγικό, τη φάρσα και την κωμωδία, την κοινή λογική και την ανοησία έχουν μικρύνει επικίνδυνα.
(*)-Έμπνερ Έσενμπαχ-Αφορισμοί-Εκδόσεις: Στιγμή, 2010
(**)-Σαν να είναι μια θεϊκή εύνοια η εξέλιξη της θηλυκότητας και της μητρότητας.
xatzis@hotmail.com
