Γράφει ο Ηλίας Κανέλλης
Το πιο απίστευτο, αναξιοπρεπές και υποκριτικό πολιτικό παιχνίδι το παίζει αυτές τις ημέρες ο υπουργός Ναυτιλίας Θοδωρής Δρίτσας. Οι χθεσινές του δηλώσεις στον τηλεοπτικό σταθμό Mega είναι ενδεικτικές της στρατηγικής του: «Έχουμε μπροστά μας δρόμο», είπε, «μέχρι τη μεταβίβαση των μετοχών τον Ιούνιο». Και πρόσθεσε ότι η πώληση του λιμανιού γίνεται για να ικανοποιηθούν οι δανειστές. Όσο για το ΤΑΙΠΕΔ, κατά τον κ. Δρίτσα, αυτό δεν είναι ο Πιτσιόρλας. Το ΤΑΙΠΕΔ είπε συνωμοσιολογικά «είναι οργανισμός που ελέγχεται πλήρως από δανειστές, τραπεζικούς και επιχειρηματικούς οργανισμούς και λειτουργεί βάσει κανόνων που θέλουμε να αλλάξουμε».
Ο κ. Δρίτσας προσπαθεί να δείξει ότι αν και μέλος της κυβέρνησης που εφαρμόζει μνημόνιο, στην ουσία εμπνέεται από τα παλιά επαναστατικά συνθήματα με τα οποία ο ΣυΡιζΑ ανέβηκε στην εξουσία. Στην πραγματικότητα «αποδεικνύει» την αδυναμία του πρωθυπουργού να τον αποκαθηλώσει επειδή, λόγω της πλειοψηφίας των 153 εδρών, θα κινδυνεύσει με ανατροπή η κυβέρνησή του.
Ο κ. Δρίτσας, συνεπώς, εκμεταλλεύεται την αδυναμία του ΣυΡιζΑ προκειμένου να παραμείνει στην καρέκλα του, αλλά και να συνεχίσει τον αντιμνημονιακό αγώνα του εγγράφοντας υποθήκες για το επαναστατικό μέλλον του. Ο κ. Δρίτσας πιθανότατα δεν νοιάζεται τι ακριβώς σημαίνει η παραχώρηση του λιμανιού στην κινεζική COSCO. Γι’ αυτό παίζει το χαρτί ενός αριστερόστροφου εθνικισμού. Δήθεν είναι πολύ λυπημένος που εκχωρείται τμήμα της ελληνικής επικράτειας σε ξένους, αλλά όσο επαναστάτες σαν και του λόγου του έχουν το όπλο παρά πόδα, πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα ’ναι.
Τα πιστεύει όλα αυτά ο υπουργός; Ο έμπειρος Στρατής Στρατήγης πιθανολογεί ότι «ή επειδή δεν ξέρει τι λέει ή προφανέστερα δόλια, αγνοεί ότι το κράτος με τον θεσμό της «επιφάνειας» που ισχύει και στην Ελλάδα για το δημόσιο και τις ΔΕΚΟ σαν το αγγλικό leasehold ή το γερμανικό Erbbaurecht, μέσω ΤΑΙΠΕΔ, δεν πουλάει γη. Παραχωρεί συμβατικά δικαίωμα κυριότητας επί της γης για ορισμένο μόνο χρόνο, που στο τέλος του επανέρχονται στην κυριότητά τους, με ό,τι έχει κατασκευαστεί επ' αυτών, άρα με μεγαλύτερη αξία. Όλα τα δημόσια ή δημοτικά έργα στην Ευρώπη, κατασκευάζονται με αυτόν τον τρόπο. Τόσο αγράμματος και ανόητος είναι;» αναρωτιέται ο κ. Στρατήγης.
* * *
Ειναι όντως αγράμματος; Ειναι κυνικός και αναξιοπρεπής. Διότι ο αριστεριστής υπουργός ακόμα και αν επικαλείται την αριστερή εθνικοφροσύνη, στην πραγματικότητα βάζει την καρέκλα πάνω από τις διακηρύξεις του του παρελθόντος. Μάλιστα, στη συγκεκριμένη περίπτωση, το πρόβλημα για την κυβέρνηση δεν είναι μόνο ο κύριος Δρίτσας αλλά και η σύζυγός του, η πρώην υπουργός και νυν αντιπρόεδρος της Βουλής Τασία Χριστοδουλοπούλου. Η κυρία Χριστοδουλοπούλου, με την πολιτική της των ανοιχτών συνόρων για το μεταναστευτικό, έβαλε το ουσιαστικό λιθαράκι της ώστε η Ελλάδα να εκχωρήσει, χθες, τμήμα των βορείων συνόρων της στην αστυνομία της πΓΔ της Μακεδονίας προκειμένου να επιβληθεί η τάξη και να κατασταλεί εξέγερση των προσφύγων του εκεί παράνομου καταυλισμού. Μας εξευτέλισαν, μάλιστα άργησαν κιόλας.
Η κατάσταση στην Ειδομένη ήταν εξαιρετικά σοβαρή. Ήταν βέβαιο, το γράψαμε και σε αυτές τις σελίδες, ότι κάποια στιγμή η εξέλιξη θα ήταν απροσδόκητη και δυσάρεστη. Από προχθές, πρόσωπα άγνωστης ταυτότητας που η κυβέρνηση αποκαλεί αλληλέγγυους, στην ουσία ένα ιδιότυπο παρακράτος στο όνομα του ανθρωπισμού και των ευρωπαϊκών κονδυλίων, μοίραζαν χαρτιά στους πρόσφυγες καλώντας τους σε ομαδική επίθεση κατά της αστυνομίας της πΓΔ της Μακεδονίας.
Πολλοί από τους πρόσφυγες έκαναν την επίθεση που είχε προαναγγελθεί. Για να τους απαντήσει η αστυνομία της γείτονος και για περίπου οκτώ ώρες να συγκρούονται μαζί τους στη νεκρή ζώνη και στο ελληνικό έδαφος. Πλέον έγινε δηλαδή αποδεκτό ότι στα βόρεια σύνορά μας το ελληνικό κράτος δεν μπορεί να επιβάλει αρχές κράτους δικαίου και επίσης παραδίδει την τάξη και την ασφάλεια στην αστυνομία γειτονικού κράτους, παραδίδει δηλαδή την εθνική κυριαρχία.
Είναι πρωτοφανές. Μια κυβέρνηση που εξελέγη, μεταξύ άλλων, κατηγορώντας τους αντιπάλους της περίπου ως προδότες επειδή εφάρμοζαν τους κανόνες που το ελληνικό κράτος είχε συνομολογήσει με τους Ευρωπαίους εταίρους στο πλαίσιο της ΕΕ, παραδίδει την εθνική κυριαρχία της χώρας. Στις αρχές ενός νεοπαγούς μικρού κράτους που ο ελληνικός εθνικισμός το αντιμετωπίζει εχθρικά και αρέσκεται να το αποκαλεί κρατίδιο.
Είναι η πρώτη φορά μετά τον πόλεμο, που έστω και για μερικά λεπτά, έστω και συμβολικά, κυβέρνηση παραδίδει εθνική κυριαρχία σε «κρατίδιο». Θυμάμαι ακόμα τις κατηγορίες για ελλειμματικό πατριωτισμό κατά του Σημίτη και της κυβέρνησής του στην περίπτωση των Ιμίων. Ακροδεξιοί και ακροαριστεροί αντάμα εναντιώθηκαν στην Ευρώπη, στο όνομα της εθνικής περηφάνιας. Ο πρωθυπουργός Τσίπρας ισχυριζόταν ότι διαφέρει από τη Μέρκελ διότι ενώ εκείνος το πρωί βλέπει την Ακρόπολη εκείνη βλέπει το Ράιχσταγκ. Ο εταίρος του, υπουργός Αμύνης Καμμένος, δεν έχει κρύψει τα αισθήματά του εναντίον της Τουρκίας την οποία αντιμετωπίζει απολύτως με τα γνωστά εθνικιστικά στερεότυπα.
Και όμως. Αυτή η πολιτική παραδίδει μια χώρα ανοχύρωτη, με την κυβέρνηση να έχει παραιτηθεί από ουσιώδεις λειτουργίες του κράτους όπως η πρόνοια, η ασφάλεια, η εθνική κυριαρχία. Λυπάμαι πολύ αλλά τώρα είναι η ώρα να ξεχωρίσουν οι πραγματικοί πατριώτες από τους φαφλατάδες στο όνομα του έθνους.
* * *
Δρίτσας, Χριστοδουλοπούλου, Καμμένος, Κοτζιάς και ο ίδιος ο Τσίπρας, ακόμα κι αν επιμένουν σήμερα να παριστάνουν τους θεματοφύλακες της εθνικής κυριαρχίας,
έχουν συμβάλει, με πράξεις και παραλείψεις, στη μετατροπή της Ελλάδας σε αδύναμη βαλκανική χώρα. Ήδη στο Αιγαίο κυριαρχία ασκεί το ΝΑΤΟ και στην Ειδομένη την τάξη επιβάλλουν οι επικατάρατοι γείτονες. Φοβερά κατορθώματα.
Συμπέρασμα: Η Ιστορία δεν μπορεί να είναι γενναιόδωρη με πρόσωπα σαν αυτά που μας κυβερνούν σήμερα. Διότι συνέβαλαν η ισχυρή Ελλάδα του παρελθόντος να έχει τελειώσει. Κι αυτό θα τους καταλογιστεί ως μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές.
