* Από τον Κων/νο Ι. Παπακωνσταντίνου
Τελικά το μεταναστευτικό ανεδείχθη, ως μέγα πρόβλημα για τη χώρα μας. Περισσότερο από κάθε άλλη χώρα στην Ευρώπη, η Ελλάδα αντιμετωπίζει ανυπέρβλητες δυσκολίες. Βέβαια αυτή η ακατάσχετη εισροή Ασιατών και Αφρικανών, ξανάφερε στην επιφάνεια το μεγαλείο της Ελληνικής ψυχής. Εντυπωσιάζει η πατροπαράδοτη φιλοξενία των Ελλήνων, η αλληλεγγύη, η αυτοθυσία, το περίσσευμα της καρδιάς, η ανθρωπιά. Ανέδειξε όμως συνάμα και την αναλγησία, την απονιά και τη σκληράδα των «πεπολιτισμένων» Ευρωπαίων. Αυτών που κωφεύουν, στις οιμωγές και ικεσίες ανθρώπων, που αλλόφρονες εγκαταλείπουν τις εστίες τους. Αυτών των θυμάτων, από βόμβες ποικίλου χρώματος ή από το μαχαίρι δαιμονισμένων Μουσουλμάνων.
Το θέμα όμως των εγκλωβισμένων μεταναστών, δημιουργεί ανησυχίες, για το εγγύς αλλά και απώτερο μέλλον της πατρίδας μας. Δεν θέλω να χαρακτηρισθώ ρατσιστής ή ξενοφοβικός. Μακριά από μένα ο χαρακτηρισμός αυτός. Όμως δεν κρύβονται οι ανησυχίες, για τις δυσμενείς ενδεχόμενες επιπτώσεις. Αυτό το πνεύμα του εθελοντισμού και της αλληλεγγύης, προς τους δυστυχείς, μοιραίο είναι, πως κάποια στιγμή θα ελαττωθεί, αν δεν στερέψει. Όσο και να συνεχιστεί, δεν μπορεί να υποκαταστήσει τον κρατικό παρεμβατισμό, που σήμερα απουσιάζει. Λίγες οι δυνάμεις του λαού. Μικρές οι αντοχές του. Φτωχά τα «έχει» του. Ήδη τα πλησιέστερα στα Hot Spot Νοσοκομεία μας, γέμισαν από μετανάστες, ενώ δύσκολα ως τώρα εξυπηρετούν τον γηγενή πληθυσμό.
Οι χιλιάδες εγκλωβισμένοι στη χώρα μας μετανάστες δεν έχουν καμιά σχέση με μάς, αλλά ούτε και θέλουν να έχουν. Απλώς ήλθαν για λίγες μέρες να περάσουν από εδώ στην Ευρώπη. Στο μυαλό τους κυριαρχεί η προώθησή τους. Κι όσο η πολιτική των «Μεγάλων» τους απωθεί, με συρματοπλέγματα, τάφρους, λυκόσκυλα, ή φρούδες υποσχέσεις, τόσο μακραίνει η παραμονή τους εδώ. Συχνά μάλιστα η αφόρητη κακουχία τους, τους κάνει να τα βάζουν μαζί μας. Ήδη μερικές, άτονες βέβαια, ενδεικτικές όμως, αντιδράσεις, κάτω από την απόγνωσή τους, τους ωθούν σε συμπεριφορές προσβλητικές για τη μεγαλόψυχη φιλοξενία μας. Στην Ειδομένη μερικοί κατέφυγαν σε παρακείμενα χωριά, για λίγο ψωμί και ζεστασιά. Πράγματι λοιπόν, στα φτωχά αγροτόσπιτα βρήκαν τροφή στέγη και καθαριότητα. Μερικοί όμως, πάνω στην απελπισία τους διέρρηξαν ακατοίκητα σπίτια και στεγάστηκαν. Στην πλατεία Βικτωρίας εθελοντής πήγε με το αυτοκίνητό του, να μοιράσει τρόφιμα και ρούχα. Έπεσαν επάνω του ν` αρπάξουν ό,τι μπόρεσαν, με αποτέλεσμα να καταστρέψουν το καπό του πορτ-μπαγάζ. Άκουσα τον εθελοντή να ωρύεται, λέγοντας: «Δες τε τι παθαίνει όποιος θέλει να βοηθήσει». Στο λιμάνι του Πειραιά, μόλις αποβιβάστηκαν φώναζαν λες κι ήταν στη χώρα τους. «Γιατί αργούν να μας φέρουν νερό και τροφή». Θα μου πείτε, πως αυτές είναι δικαιολογημένες αντιδράσεις, ταλαιπωρημένων ανθρώπων. Αν όμως μείνουν για καιρό, τι απαιτήσεις μπορεί να έχουν χιλιάδες άνθρωποι; Η πείνα και η ανάγκη είναι κακοί σύμβουλοι.
Η Ελλάδα έγινε και άλλοτε χώρα υποδοχής μεταναστών. Οι Έλληνες της Μικρασίας, οι Πόντιοι, οι Αρμένιοι, οι Αλβανοί, τ` αδέλφια μας, που άφησαν τον ερυθρό παράδεισο, της Σταλινικής θηριωδίας, και ξαναγύρισαν με τραυματικές εμπειρίες στην πατρώα γη. Οι περισσότεροι είχαν Ελληνική συνείδηση και ήσαν ομόθρησκοι. Χριστιανοί. Ήλθαν και σιγά, σιγά αφομοιώθηκαν. Γίναμε ένα μαζί τους.
Ας μη βαυκαλιζόμαστε όμως, πως θα γίνει το ίδιο με το Ισλάμ. Μας χωρίζουν ιδεολογίες, πολιτισμοί, θρησκείες, πολιτικές, κουλτούρες, φιλοσοφίες. Επίσης οι μεγάλες εισροές μεταναστών και η παραμονή τους εδώ, θα επηρεάσουν το δημογραφικό μας πρόβλημα. Θα αντέξει ο κοινωνικός μας ιστός, στις μεγάλες τούτες μεταβολές ή θα προκαλέσουν αντιδράσεις των πολιτών;
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, που αναγκαστικά θα κατακρατούνται σε κλειστά ή ανοιχτά Hot Spot κάποτε θα δυσανασχετήσουν. Πιθανές είναι οι απεργίες πείνας, οι συγκρούσεις μεταξύ τους, οι ανυπακοή σε συστάσεις του κράτους, ήδη πολλοί κάνουν το δικό τους, η αύξηση εγκληματικότητας και άλλα πολλά. Θα απαιτούν Σχολεία, τζαμιά νοσηλεία κ.ά. που μπορούν να μας οδηγήσουν σε δυσάρεστες εκπλήξεις. Ήδη αποκλείουν τρένα και εθνικές οδούς με επιπτώσεις στην οικονομία μας. Και βέβαια δεν θα στραφούν κατά των Αυστριακών, Ούγκρων ή Σκοπιανών, αλλά εναντίον μας. «Στασιωτικόν δε και το μη ομόφυλον». (Αριστοτέλης) Κι ύστερα η Ελλάδα μας είναι μία χώρα φτωχή. Με κρίση τρομερή. Με δυνατότητες περιορισμένες. Θα μπορέσει να διαχειριστεί τη στέγαση, τη διατροφή, τα νοσήλια, την Εκπαίδευση πάνω από εκατό χιλ. μεταναστών;
Αλήθεια ποιος φανταζόταν πριν από λίγα χρόνια, πως θα βρισκόμασταν μπροστά σε τέτοια αδιέξοδα; Ποιος περίμενε το CHARLIE, το BATACLAN, τις πρόσφατες οδομαχίες στις Βρυξέλες με Αστυνομικούς και μετανάστες; Κανείς μας δεν μπορεί ν` αποκρύψει τους φόβους του για μελλοντικές απρόβλεπτες, αλλά και δυσάρεστες εξελίξεις.
Ας ευχηθούμε ο Θεός να φωτίσει τους «φίλους» μας Ευρωπαίους, να βρουν κάποια λύση, γιατί μόνοι μας ετούτον τον Γολγοθά δεν μπορούμε να τον ανεβούμε.
