Από τον Κώστα Χατζή
xatzis@hotmail.com
Θα έπρεπε να το περιμένουμε. Μετά τη «ρετσινιά της αριστείας» δεν πρέπει να ξαφνιάζει ο χορός των «ειδήμων» και τα βάσανά τους. Αλίμονό μας, όμως, αν χρειάζεται «στρατηγικός σχεδιασμός» για τη «διαχείριση» της αναρριχόμενης απαιδευσίας και της συγκολλητικής φαυλότητας. Προτείνεται απλούστερος τρόπος, πιο αποτελεσματικός. Όπως η καταφυγή σε εμπειρίες που συμπυκνώνονται σε λίγα λόγια: «Οι καρέκλες δημιουργούν αιμορροΐδες στο...μυαλό» (Α. Βουτσινάς). Με πρώτο το στάδιο αυτοελέγχου, φυσικά, μήπως συμβαίνει το ίδιο και με τις καρέκλες, μπροστά στο πανίσχυρο κομπιούτερ, των γραφιάδων και -κυρίως- των ερασιτεχνών δημοσιογραφιάδων...
Η κακοφορμισμένη γλώσσα, οι κακοποιημένες έννοιες και λέξεις, και η ξεδιάντροπη αγραμματοσύνη που διαχέονται στη δημοσιά, ποικιλότροπα, γίνεται ώρες-ώρες ανυπόφορη. Όσο και προκλητική. Ιδιαίτερα όταν οδηγεί σε υπερβολές. Προσέξτε με πόση ανιστόρητη προχειρότητα και αβάσταχτη ελαφρότητα εκφέρονται λέξεις με βαρύ συμβολισμό, από πολλές πλευρές: ‘Εκτελέσεις’ (Γουδή;)-‘Γερμανοτσολιάδες’ -‘Γκουαντάναμο’- ‘Χούντα’-‘Βάρκιζα’-‘Νταχάου’, κι άλλες. Σαν να μας κατατρέχει ένας αυτοτροφοδοτούμενος και ανατροφοδοτούμενος εθνικός σαδομαζοχισμός.
Γι’ αυτό αποδεικνύεται ανακουφιστική η συμβολή και συμβουλή φίλου-στοχαστή, με ουσιαστική αρχαιογνωσία, που μου υπόδειξε το απόσπασμα που ακολουθεί, από τα «Ηθικά Νικομάχεια» του Αριστοτέλη. Εξηγεί απλά, όσο και σοφά, πώς στήνονται των «ειδήμων» τα βάσανα. Σας παρακαλώ να κοπιάστε να το διαβάσετε, ελπίζοντας ότι θα το χαρείτε.
«Ίσο θα πει: κάτι που βρίσκεται ανάμεσα στην υπερβολή και την έλλειψη. Όταν λέω «μέσον σε σχέση προς το πράγμα», εννοώ «αυτό που απέχει εξίσου από καθένα από τα δύο άκρα. Αυτό, φυσικά, είναι ένα, και το ίδιο για όλους. Όταν, πάλι, λέω «μέσον σε σχέση προς εμάς», εννοώ «αυτό που δεν είναι ούτε πάρα πολύ ούτε πολύ λίγο». Κάτι που, βέβαια, δεν είναι ούτε ένα ούτε το ίδιο για όλους.
Παράδειγμα: Αν τα δέκα είναι πολλά και τα δυο λίγα, μέσον σε σχέση προς το πράγμα λέμε πως είναι το έξι. Αφού αυτό υπερέχει και υπερέχεται κατά τον ίδιο αριθμό μονάδων. Αυτό βέβαια είναι το μέσον, όπως το διδάσκει η αριθμητική.
Το μέσον, όμως, το σε σχέση προς εμάς δεν θα το ορίσουμε έτσι. Γιατί αν για ένα άτομο είναι πολύ το να φάει δέκα «μερίδες» και λίγο το να φάει δυο, δεν θα πει πως ο προπονητής θα ορίσει έξι «μερίδες», γιατί και αυτή η ποσότητα μπορεί να είναι πολλή γι’ αυτόν που θα τη φάει, ή λίγη: λίγη για έναν Μίλωνα, πολλή για τον αρχάριο στη γύμναση. Το ίδιο ισχύει και στο τρέξιμο ή στην πάλη. Συμπέρασμα: ο ειδήμονας αποφεύγει την υπερβολή ή την έλλειψη και ψάχνει να βρει το μέσον. Αυτό είναι η τελική του προτίμηση. Φυσικά, όχι το μέσον το σε σχέση προς το πράγμα, αλλά το σε σχέση προς εμάς»
Άντε, τώρα, να καταλάβει ο Καρανίκας, αν χαζεύει και την Ελενίτσα Μενεγάκη...
Οι «Αντι-Θέσεις» στέλνονται ηλεκτρονικά στην εφημερίδα συνήθως κάθε Πέμπτη. Αυτήν τη φορά, όμως, γράφονται βράδυ της Παρασκευής, με ομολογημένη μιαν εναγώνια αμηχανία. Καθώς τις επόμενες ώρες και μέρες θα κριθούν πολλά για το ΄Μεταναστευτικό’ και την Οικονομία μας. Η εναλλαγή ελπίδων για κάτι καλό, με τα κακά προαισθήματα εξηγούν αυτήν την αγωνιώδη αναμονή.
Γι’ αυτό επιτρέψτε μου να σας συμπαρασύρω σε μια...σκέδαση της προσοχής υπερατλαντική, εξωτική.
Στο Μαϊάμι, λοιπόν, σε ένα μπαρ κάθονται ο Ντόναλντ Τραμπ και το δεξί του χέρι, ο επικεφαλής του «στρατηγικού σχεδιασμού» του. Σχεδιάζουν τον επόμενο παγκόσμιο πόλεμο. Μπαίνει στο μπαρ ένας τύπος, από αυτούς που ανησυχούν για τις ρατσιστικές και σεξιστικές θέσεις του ρεπουμπλικάνου υποψήφιου, και αναστατώνεται μόλις τους αναγνωρίζει. Ρωτάει τον μπάρμαν:
-Ρε φίλε, είναι αυτοί που νομίζω;
-Ναι
Οπότε τους πλησιάζει και τους λέει:
-Χαίρεται, είναι μεγάλη τιμή μου που σας γνωρίζω. Να σας ρωτήσω κάτι;
-Βεβαίως, go on.
-Τι κάνετε εδώ;
Ο «στρατηγικός σύμβουλος» του απαντάει:
-Σχεδιάζουμε τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο!
Ξαφνιάζεται ο άνθρωπος, αλλά επιμένει:
-Αλήθεια; Και πώς θα τον κάνετε;
Του απαντάει ο Τραμπ:
-Θα σκοτώσουμε 400 εκατομμύρια μουσουλμάνους και μια ξανθιά με μεγάλο στήθος.
Τρελαίνεται ο τύπος και επιμένει:
-Μια ξανθιά με μεγάλο στήθος; Μα γιατί;
Τότε ο...επιτελικός γυρνάει στον Τραμπ και του λέει:
-Είδες τι σου έλεγα; Κανείς δεν νοιάζεται για τα 400 εκατομμύρια μουσουλμάνων!
Αυτά είναι τα βάσανα των ‘ειδήμων’.
