* Από τον Κων/νο Παπακωνσταντίνου
Καλή και επαινετή η προσπάθεια των Αρχών της πόλης μας να την προβάλλουν σαν υποψήφια Πολιτιστική Πρωτεύουσα. Η Λάρισα είναι πράγματι μια ωραία πόλη. Την πονάμε και την αγαπάμε, όσοι γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε εδώ. Και αν μάλιστα την συγκρίνουμε με τη Λάρισα την πριν μισό αιώνα, η βελτίωσή της μας εκπλήττει. Γι’ αυτό και μύχιος πόθος όλων μας είναι να δούμε την πόλη μας να διακρίνεται. Θα περιμέναμε μετά την εκλογή της, ν’ αλλάξει η ζωή όλων μας. Να καταφθάνουν από κάθε σημείο της γης τουρίστες, να την θαυμάσουν. Ν’ ανοίξουν καταστήματα. Να κινηθεί η αγορά μας. Χαράς Ευαγγέλια!
Μεγάλα λόγια ειπώθηκαν. Καλλιεργήθηκαν προσδοκίες και όνειρα. Δυστυχώς όμως όλα διαψεύθηκαν. Ο αποκλεισμός της, έδειξε πως οι προσδοκίες μας ήταν έολες και ουτοπικές. Και δεν ξέρω αν πραγματικά ήταν φρόνιμο, να μπλέξουμε σε μια διαδικασία αντιμαχίας με άλλες πόλεις, δίχως τα απαιτούμενα όπλα. Κι αν ακόμα ήταν φρόνιμο, με τον ενθουσιασμό μας, να ξοδευτούν πολλά χρήματα, άκουσα για 170.000 ευρώ, την ώρα που οι ανάγκες του τόπου μας είναι αδήριτες και το τόλμημα φανερά αμελέτητο.
Συζητώντας μ’ έναν φίλο μου θυμόσοφο, μου είπε: «Δυο παροιμίες θα σου πω. Όλα τα είχε η Μαριορή, φερετζές της έλλειπε». Ή την άλλη. «Δεν ήθελαν κάποιον στο χωριό, μ’ αυτός ήθελε και στου παπά το σπίτι». Το σκέφτηκα και τον δικαίωσα. Μήπως όλη αυτή η διαδικασία, ήταν μία ευγενής, αλλά παράτολμη ενέργεια; Μα πώς να προκριθεί η αγαπημένη μας Λάρισα χωρίς να προοιωνίζεται κάποια επιτυχία; Την πόλη μας βαρύνουν πολλά κουσούρια, που γιατρειά δεν βλέπουν. Θα μου πείτε, γιατί η Ελευσίνα προκρίθηκε; Άλλο φιάσκο κι αυτό της θεριεμένης στον τόπο μας αναξιοκρατίας.
Και τώρα στα καθ’ ημάς. Πώς να προκριθεί μια πόλη, όπου τα πεζοδρόμιά της είναι γεμάτα από δυσειδή και δύσοσμα περιττώματα σκύλων; Νάρκες σε κάθε βήμα μας, αλλά και θέαμα απαίσιο. Ποιος θα διδάξει τις ερίτιμες Κυρίες να συμμαζέψουν τα κόπρανα των σκυλιών τους; Αλλά και για ποια πεζοδρόμια μιλάμε; Αυτά που δεν είναι στρωμένα με πλακάκια, ή έχουν κινούμενα και προεξέχοντα πλακάκια, που τα πληρώνουν οι συμπολίτες μας με κατάγματα και μώλωπες; Τα χρήματα που δόθηκαν για μια αμφίβολη διάκριση, θα μπορούσαν να δοθούν για να κλείσουν πολλές πληγές της πόλης μας. Κι ακόμα ποια πεζοδρόμια; Αυτά που παρκάρουν πάνω τους οι ασυνείδητοι συμπολίτες μας; Και είναι τόσο δύσκολο ν’ απαλλάξουμε τους γέρους, να κατεβαίνουν στα οδοστρώματα, με κίνδυνο να σκοτωθούν; Καθόλου! Με 5-6 αστυνομικούς με μοτοσυκλέτες, σε μια εβδομάδα αλωνίζουν τους δρόμους και με βαριά πρόστιμα και αφαίρεση αδειών, τους κόβουν άμεσα το ιταμό τους θράσος και την αναισθησία. Βλέπεις, οι απολίτιστοι συμπολίτες μας χρειάζονται τα πεζοδρόμια, για ν’ αδειάζουν τα αποτσίγαρά τους, πριν μπουν στο σπίτι τους. Άθλιο και θλιβερό θέαμα, που μόνο στην Ελλάδα το βλέπεις. Στην Ιταλία ψηφίστηκε πρόσφατα Νόμος, που επιβάλλει ποινή 500 ευρώ, αν πετάξεις ένα αποτσίγαρο στον δρόμο. Έχουμε κι εμείς αντικαπνιστικό Νόμο, αλλά της πλάκας! Και θέλουμε Πολιτιστική διάκριση; Τόσο αφελείς είμαστε;
Είναι γνωστό, ότι ο δυνατός θόρυβος με τα πολλά ντεσιμπέλ, προκαλεί παθήσεις. Σκοτώνει. Η Λάρισα έχει την πρωτιά στους θορύβους. Η πιο πολύβουη πόλη. Ο νεαρός με το «παπάκι» του, μας ξεκουφαίνει στο πέρασμά του. Βάζει ειδική εξάτμιση και θαρρείς πως οδηγεί Φάντομ. Ας κάνουν καρτέρι, μερικοί αστυνομικοί. Να πιάσουν μερικούς, να φωνάξουν και τον μπαμπά, που ξέρει αλλά δεν μιλάει στον γιόκα του, να πληρώσει τσουχτερό πρόστιμο και το «παπάκι» κράτηση ένα χρόνο σε αστυνομικό χώρο.
Κι ακόμα έχουμε δεκάδες Ντάτσουν των αθιγγάνων που κυκλοφορούν στους δρόμους της πόλης με τις ανυπόφορες ντουντούκες τους, στη διαπασών, που ταράζουν τα σωθικά σου. Δύσκολο είναι οι Αρχές να τους φιμώσουν; Κι ύστερα οι αθίγγανοι αντιποιούνται το έργο της ανακύκλωσης, το οργανωμένο από τη Δημοτική μας Αρχή. Και βέβαια μπορούν. Αλλά δεν θέλουν. Βλέπεις κι αυτοί είναι «ψηφοφόροι».
Η πόλη μας είναι μεγαλούπολη. Με πληθυσμό πάνω από 200 χιλιάδες. Και έχει έναν ποδηλατόδρομο, μήκους όσο 4 οικοδομικά τετράγωνα. Δηλ. της πλάκας. Εκεί συμφύρονται ποδηλάτες ενοχλημένοι και πεζοί αγενείς, που εμποδίζουν. Συχνά ακούς και λίγα «γαλλικά». Στην Ευρώπη και στις πιο μικρές επαρχιακές πόλεις υπάρχουν άριστοι ποδηλατόδρομοι. Στη Λάρισα που τόσο προσφέρεται, γιατί δεν γίνονται; Αλλά ας μην πάμε μακριά. Το είδα στην «Ε». Οι γείτονες Τρικαλινοί, προγραμμάτισαν ποδηλατοδρόμιο δυόμιση χιλιομέτρων. Μας έβαλαν γυαλιά.
Δεν αναφέρομαι στα καραβόπανα του Φρουρίου, με τις ογκώδεις μαύρες σιδεριές τους, που θυμίζουν τα ναυπηγεία του Σκαραμαγκά. Περιμένουμε να δούμε τη χρηστικότητά τους. Φοβάμαι πως θα γίνουν μόνον δέκτες από κουτσουλιές πουλιών. Φθάνουν αυτές που έχουμε και στις δυο όμορφες πλατείες μας, που όμως δεν τολμάς να τις διαβείς, από δωρήματα εξ ουρανού και απαίσιο θέαμα.
Έτσι λοιπόν, μ’ αυτά και πολλά άλλα κουσούρια, πορεύεται η πόλη μας. Ας διορθώσουμε λοιπόν αυτά τα μικρά αλλά τόσο βασανιστικά προβλήματα για τον πολίτη. Κι όταν με το καλό τα καταφέρουμε, θα τη δούμε και Πολιτιστική Πρωτεύουσα τη Λάρισα, έστω και χωρίς το χρίσμα των κριτών!
