Η Ελλάδα ήδη φλέγεται. Αντιμετωπίζει σωρευτικά, πέραν των συνεπειών της βαρύτατης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, που επέφερε ο δικομματικός κλεπτοκρατισμός της Μεταπολίτευσης και ο μνημονιακός «οδοστρωτήρας», που καλά κρατεί και απειλεί και τα τελευταία παραγωγικά τμήματα της οικονομίας, και την έξαρση του μεταναστευτικού – προσφυγικού ζητήματος, ευρισκόμενη στον «πυρήνα της λάβας του ηφαιστείου», που «έχει εκραγεί».
Το μεταναστευτικό – προσφυγικό, που είναι πρωτίστως παγκόσμιο ζήτημα, απόρροια των «πληγών», που επεφεραν στον πλανήτη οι επεμβάσεις κυρίως των Η.Π.Α (Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη, Συρία), απειλεί με βίαιο τρόπο, να ξεθεμελιώσει και το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Πρωτίστως, όμως, απειλεί την Ελλάδα, που, ως πρώτη ευρωπαϊκή χώρα διέλευσης των προσφυγικών και μεταναστευτικών ρευμάτων από την Τουρκία προς την «Γη της Επαγγελίας», τη Δύση, με τη βοήθεια του τουρκικού κατεστημένου, που χρησιμοποιεί επεκτατικά το προσφυγικό, σε συνδυασμό με την «κοντόφθαλμη» Ευρωπαϊκή πολιτική και τους αναδυόμενους ευρωπαϊκούς εθνικισμούς και σκοταδισμούς, κινδυνεύει να μετατραπεί σε «αποθήκη ψυχών», μία «Χώρα – hot spot», με απρόβλεπτες συνέπειες, τόσο για τα εθνικά κυριαρχικά θέματα, όσο και για την ισορροπία της βαρύτατα, ήδη, πληγωμένης ελληνικής κοινωνίας.
Ελληνική κοινωνία, που, παρά την μεγάλη οικονομική κρίση και τα σοβαρότατα προβλήματα, που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες κατά την περίοδο του μνημονιακού «οδοστρωτήρα», αντιμετωπίζει αυτό το ζήτημα με υψηλό φρόνημα, με ένα μεγαλείο ψυχής, που αποτελεί τη «φωτεινή εξαίρεση» και, παράλληλα, «ράπισμα», στις σκοταδιστικές και ξενοφοβικές αντιλήψεις πολλών χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που επιχειρούν να μετατρέψουν την Ευρώπη σε «οχυρό», θεωρώντας, έτσι, ότι θα απωθήσουν τα «στίφη των εξαθλιωμένων». Το θέμα δεν είναι, εάν αυτές οι δοξασίες και οι επικίνδυνες πολιτικές αποτελούν μεγάλες αυταπάτες, γιατί κανένα «οχυρό» και η βία δεν μπορεί να «προστατεύσει» αυτές τις κοινωνίες από το προσφυγικό και μεταναστευτικό ρεύμα, αλλά ότι, μέσω αυτών παραβιάζεται κατάφωρα το διεθνές προσφυγικό δίκαιο, και ιδιαίτερα η σύμβαση της Γενεύης, καθώς και ο ευρωπαϊκός νομικός πολιτισμός.
Η προσφυγική κρίση, η οποία βρίσκεται στην έναρξή της, ήταν αρκετή για να δείξει, ότι η πολιτική ενότητα στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ανύπαρκτη. Η αναζωπύρωση των εθνικισμών του προηγούμενου αιώνα, όπως αυτοί εκδηλώνονται με τους φράχτες και τα τείχη, που υψώνονται στα σύνορα, υποδηλώνει, ότι το πρόβλημα είναι πολύ μεγάλο και, εάν δεν αντιμετωπισθεί τώρα στη ρίζα του, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα παύσει να υφίσταται.
Η προσπάθεια κάποιων στην Ευρώπη να επιρρίψουν τις ευθύνες στην Ελλάδα, πέραν των ευθυνών, που μπορεί να έχει η χώρα, εξαιτίας του ελλειμματικού πολιτικού της προσωπικού σε επίπεδο στρατηγικής τακτικής και στοχεύσεων, είναι εξόφθαλμα υποκριτική, αφού η Ελλάδα δεν είναι η πύλη εισόδου των προσφύγων προς την Ευρώπη, αλλά πύλη είναι η Τουρκία. Οι προσφυγικές ροές, είναι βέβαιο ότι, ακόμα και αν κλείσει με αυτόν τον βίαιο τρόπο ο ελληνικός διάδρομος, πέραν των συνεπειών μιας πρωτοφανούς ανθρωπιστικής κρίσης, που θα προκαλέσει, δεν θα λύσει το πρόβλημα, αφού είναι βέβαιο, ότι θα βρεθούν άλλοι διάδρομοι για να φθάσουν οι πρόσφυγες στους τελικούς ευρωπαϊκούς προορισμούς τους, προς «χαρά και τέρψη» των δουλεμπόρων και των διακινητών, που, ήδη, «κάνουν χρυσές δουλειές».
Η ελληνική κυβέρνηση και συνολικά το πολιτικό προσωπικό της χώρας, οφείλει να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, διεθνοποιώντας άμεσα το ζήτημα μέσω του Ο.Η.Ε. (ζητώντας επιτακτικά τη διενέργεια διεθνούς συνόδου για το προσφυγικό), ασκώντας επιθετική πολιτική στον πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με σημαία» την προάσπιση των ευρωπαϊκών, αλλά και του νομικού ευρωπαϊκού πολιτισμού. Επίσης, θα πρέπει να αναλάβει διεθνή επικοινωνιακή πολιτική ενημέρωσης σε παγκόσμιο επίπεδο, περιφρουρώντας, παράλληλα, τα εθνικά μας θέματα, τα οποία βρίσκονται, ήδη, εν κινδύνω, με την παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, τον συνεχιζόμενο τουρκικό επεκτατισμό και την οργανική ένταξη των Σκοπίων σε ευρύτερες εσωτερικές ευρωπαϊκές ομάδες κρατών, που η πολιτική τους έχει ως αποτέλεσμα την απομόνωση της χώρας.
ΖΑΧΕΙΛΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑ
