Του Κων/νου Τσιρονίκου
Η καταραμένη ξενιτιά της δεκαετίας του '60 αναβιώνει στις μέρες μας και τα τραγούδια της μετανάστευσης τα χιλιοτραγουδισμένα από αξέχαστους τραγουδιστές, γίνονται και πάλι επίκαιρα. Κι αυτό γιατί στους δύσκολους καιρούς μας ο ανθός της ελληνικής γης φεύγει σε ξένες χώρες. Ένα άνευ προηγουμένου μεταναστευτικό κύμα τον σκορπίζει στα -όπου γης και πατρίς - πέρατα της οικουμένης.
Αποτέλεσμα της σύγχρονης αυτής φυγής είναι να φτωχαίνει σε Έλληνες όλο και περισσότερο η πατρίδα μας, ενώ οι ξένοι κατά πυκνά κύματα κατακλύζουν αυτήν. Αιτία του εξελισσόμενου αυτού κακού η ανεργία. Που κάθε μέρα γίνεται όλο και οξύτερη κάνοντας τους νέους ανήμπορους να δημιουργήσουν, να επενδύσουν στη γνώση τους, ν' ανοίξουν τη δική τους οικογένεια...
Έτσι αναγκάζονται αυτοί να πάρουν τον δρόμο της ξενιτιάς. Μακριά από την αγαπημένη τους οικογένεια και τη μοναδική στοργή των γονιών. Εκεί θα γνωρίσουν νέους λαούς. Θα προσαρμοστούν σε καινούριους πολιτισμούς και θα μάθουν τον κώδικα επικοινωνίας... Αποστερώντας την πατρίδα από τον πλούτο της γνώσης που παίρνουν εκεί μακριά στα ξένα οι Έλληνες επιστήμονες. Κι αυτή η δύναμη της νιότης χάνεται τώρα, που η χώρα μας την έχει απόλυτη ανάγκη για την ανόρθωσή της. Από την άλλη όμως μεριά το δημιουργικό ελληνικό πνεύμα, εκεί στα πέρατα της οικουμένης πρωτοπορεί στις επιστήμες και επιχειρήσεις δοξάζοντας και αποδεικνύοντας ότι η Ελλάδα μας ακόμα και σε πολύ δύσκολους γι' αυτήν καιρούς, δεν πεθαίνει αλλά ζει.
Θα ήταν όμως ευχής έργον ν' αλλάξουν τα πράγματα. Να βγούμε απ' την οικονομική κρίση και να μείνουν οι νέοι μας στον τόπο τους. Για να σταματήσει η αιμορραγία που δημιουργεί ο ξενιτεμός τους. Γιατί ο καθένας τους είναι ένα από τα πολλά κύτταρα του ελληνικού αίματος και δεν πρέπει να χαθεί, εκεί μακριά στα ξένα. Για να μην σβήσει σιγά-σιγά ένα έθνος ένδοξο. Που από γεννησιμιού του και τη μοίρα του είναι ανάδελφο.
Επομένως, για να κλείσει η πληγή της τραυματισμένης μας πατρίδας, που αιμορραγεί εξαιτίας της φυγής των νέων μας, είναι να λυθεί το πρόβλημα της ανεργίας. Ένα πρόβλημα πολύ μεγάλο που δεν λύνεται με γενικεύσεις και συμβουλές. Θέλει γενναίες αποφάσεις και βαθιές μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν άμεσα χωρίς φοβικά και συντεχνιακά κωλύματα, που τις παραπέμπουν κάθε φορά στις καλένδες. Για να προσελκύσουν χωρίς ενδοιασμούς, ντόπιους και ξένους επενδυτές. Για να γίνουν έργα και να δοθεί δουλειά στο αναπαραγωγικό μας υλικό. Στο μέλλον της Ελλάδας. Στην ελπίδα του γένους μας.
Και σ' αυτόν τον σκληρό και διαρκή αγώνα πρέπει να ριχτούμε όλοι μας: Οικογένεια, εκπαίδευση, κοινωνία, λαός. Γιατί μόνον έτσι θα μπορέσουμε να μπούμε στο δρόμο της προόδου και της ευημερίας, που θα νικήσει το μοιρολατρικό μας εθισμό και θ' απαλλάξει τον τόπο μας από την οικονομική, κοινωνική και εθνική μας εξάρτηση. Τότε να είμαστε βέβαιοι ότι θα σημάνει η καμπάνα της λύτρωσης του λαού μας. Και η σάλπιγγα της λευτεριάς θα ηχήσει παντού. Κάνοντας τραγούδι τη μεγαλειώδη αξία της. Που θα ηχεί στην καρδιά και στο νου των Ελλήνων αιώνια. Για να μην την ξαναχάσουμε και βρεθούμε και πάλι στη σημερινή κατάσταση. Για να γίνουν όμως αυτά και να φωλιάσουν στη συνείδηση του λαού πρέπει να υλοποιηθούν όλες οι μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να γίνουν και δεν έγιναν. Για να φέρουν το επαναστατικό και κοινωνικώς ωφέλιμο. Και όχι να μένουμε ακόμα δέσμιοι του παλιού και βδελυρού. Αυτό που μας χαντάκωσε και δεν μας αφήνει να τραβήξουμε μπροστά.
Από τα παραπάνω γίνεται σαφώς ότι η ελπίδα για δουλειά και πρόοδο υπάρχει μόνο στο καινούριο. Στο απαλλαγμένο από τη δυσοσμία του παρελθόντος και του παρόντος. Η επικράτησή του είναι αυτή που θα φέρει την άνοιξη και θα κρατήσει όχι μόνον τους εδώ υπάρχοντες ακόμα νέους, αλλά θα φέρει κι αυτούς που βρίσκονται στο εξωτερικό. Γιατί θα ξυπνήσει μέσα τους το "νόστιμον ήμαρ". Τη νοσταλγία για τη γλυκιά πατρίδα. Την αιώνια Ελλάδα.
Νομίζω ότι μια τέτοια επαναστατική αλλαγή στη χώρα μας θα έχει απόλυτα πατριωτικό χαρακτήρα και ως τέτοια θα πρέπει να υιοθετηθεί απ' όλες τις πολιτικές δυνάμεις. Για να πορεύεται η αγαπημένη μας πατρίδα χωρίς κλειδωνισμούς και τρικυμίες. Αλλά με ηρεμία και αισιοδοξία που θα την κρατούν ζωντανή και λουσμένη με τις μύριες αξίες και αρετές που ταιριάζουν σε μια ιστορική, ένδοξη και πολιτισμένη χώρα.
