Του Χρήστου Τσαντήλα
ΕΙΝΑΙ βέβαιο ότι βρισκόμαστε, για πολλοστή φορά, στο ίδιο έργο θεατές. Η αξιολόγηση, που περιμένει η κυβέρνηση, πώς και πώς να γίνει, (ώστε να παίξει το τελευταίο της χαρτί, τη ρύθμιση του χρέους και την πολιτική σταθερότητα), φαίνεται πως όσο περνά ο καιρός γίνεται όλο και πιο πολύπλοκη υπόθεση. Οι εκπρόσωποι των τεσσάρων θεσμών δεν μας εμπιστεύονται καν. Και ζητούν περισσότερες δεσμεύσεις από την κυβέρνηση και μεγαλύτερες θυσίες από τους πολίτες. Ζητούν και επιμένουν σ΄ αυτό, «την ...αγελάδα και όχι το γάλα» που (λένε πως) τους δίνουν οι προτάσεις μας, απορρίπτοντας ουσιαστικά το ασφαλιστικό που τους προτείνουμε και το οποίο ήταν αυτό που ξεσήκωσε τους αγρότες και έβγαλε τους κοινωνικούς φορείς στον δρόμο...
ΧΩΡΙΣ ανάπτυξη όμως, κανένα ασφαλιστικό δεν βγαίνει. Πώς γίνεται να το έχουν καταλάβει αυτό, ακόμα και οι... πέτρες και να δυσκολεύονται να το κατανοήσουν οι πολιτικοί μας; Όμως, τι είναι εκείνο που ξεσήκωσε ξαφνικά τόσο κόσμο; Γιατί πέντε χρόνια τώρα δεν πήρε μπροστά ο λαός και δεν αντέδρασε τόσο έντονα κάθε που του φόρτωναν στις πλάτες του, καινούργια και σκληρά μέτρα; «Είναι το ασφαλιστικό ηλίθιε» - όπως (θα) έπρεπε να απαντήσει στον Γερμανό υπουργό ο Αλέξης Τσίπρας εκεί στο Νταβός. Διότι το ασφαλιστικό δεν έχει σχέση μόνο με χρήματα, αλλά με κάτι πιο σπουδαίο. Έχει σχέση με τον ιδρώτα και τους κόπους μιας ζωής! Είναι η απίστευτη κοροϊδία που σχεδιάζουν σε βάρος των εργαζομένων. Την αρπαγή των κρατήσεων από το ταμείο του εργάτη για αξιοπρεπή γηρατειά. Και βεβαίως τη στέρηση της ιερής πράξης των ελληνικών οικογενειών. Την παροχή της όποιας δυνατής βοήθειας του γονέα προς τα παιδιά του...
Σ΄ΑΥΤΟ, δεν υπολόγισαν, εγχώριοι και τροϊκανοί. Ούτε οι περισσότεροι βουλευτές. Από την άλλη, αναρωτιέται κανείς ποιο είναι το έργο των βουλευτών σήμερα; Αφού τα νομοθετήματα επιβάλλονται από τους δανειστές, τα υπουργεία ασχολούνται με διαδικαστικά ζητήματα και οι υπουργοί δεν δύνανται χωρίς λεφτά, να κάνουν έργο. Τι χρειάζονται τόσοι διορισμένοι σύμβουλοι, ακόμα ακόμα τι χρειάζονται (και) οι 300 της Βουλής, τη στιγμή μάλιστα που δεν μας εκπροσωπούν, αφού δεν μπορούν να προστατέψουν τα συμφέροντά μας από την επιδρομή των δανειστών;
ΤΑ δύσκολα όμως δεν σταματούν εδώ. Έρχεται και το εργασιακό. Όπου θα γίνει η ...σφαγή και των τελευταίων εναπομεινάντων εργασιακών δικαιωμάτων. Μεσαίωνας και κάτι χειρότερο. Με τους Βούλγαρους να κάνουν πάρτι και να πίνουν στην υγειά μας υποδεχόμενοι μέχρι στιγμής πάνω από 60.000 ελληνικές επιχειρήσεις. Να βρίσκουν δουλειά οι ξένοι σε ελληνικά εργοστάσια! Και οι επιστήμονές μας να παρέχουν τη μόρφωσή τους σε ξένα κέντρα. Η περίοδος των απεργιακών κινητοποιήσεων που (φαίνεται πως) διανύουμε, ίσως αλλάξει τις συμπεριφορές. Εγχώριων και τροϊκανών. Είθε...
