Του Βασιλείου Χ. Στεργιούλη, Θεολόγου
Το έχουμε πει επανειλημμένως πως η κρίση που βιώνουμε σήμερα οι Έλληνες είναι μία από τις πιο δύσκολες της ιστορίας μας. Είναι θλιβερή η καθημερινότητά μας. Διαφθορά, βία, εγκληματικότητα, ανασφάλεια και πολλά άλλα δεινά. Ευρεία η διάδοση των ναρκωτικών. Σκοτώνει ψυχοσωματικά το άνθος της φυλής μας. Η κατάθλιψη κατάντησε συνέκδημός μας, αληθινός εφιάλτης. Κλονίζεται η οικογένεια, το κύτταρο της κοινωνίας. Η αποφυγή της τεκνογονίας απειλεί την επιβίωσή μας ως λαού. Ενώ η αθρόα είσοδος μεταναστών και προσφύγων θέτει σε κίνδυνο την εθνική και θρησκευτική μας ομοιογένεια.
Μας μαστίζει η οικονομική δυσπραγία. Είμαστε σε ελεγχόμενη πτώχευση. Η ανεργία ταλαιπωρεί μεγάλο μέρος συμπατριωτών μας. Οι νέοι μας σκορπίζονται σ’ όλα τα μέρη του κόσμου για αναζήτηση εργασίας. Επιστήμονες, για τους οποίους οι οικογένειες και η πολιτεία δαπάνησαν πολλά, προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην αλλοδαπή. Σε χώρες, που δεν δαπάνησαν τίποτε γι’ αυτούς. Ακόμη και στην Αλβανία στέλνουμε επιστήμονες. Παίρναμε ως τώρα απ’ εκεί εργάτες και στέλνουμε τώρα επιστήμονες! Εκεί καταντήσαμε δυστυχώς.
Παραδέρνουμε και ηθικοπνευματικά. Δεν ξέρουμε τι θέλουμε. Δεν βλέπουμε το συμφέρον της χώρας, αλλά το προσωπικό. Υπερτονίζονται τα δικαιώματα, παραθεωρούνται τα καθήκοντα. Εγκαταλείπονται αρχές και αξίες αιωνίου κύρους, που μας κράτησαν όρθιους στη διαδρομή των αιώνων. Μας κατέλαβε καταστροφική μανία. Ζηλώσαμε ηρωστράτειο δόξα. Γινόμαστε χαλαστές και όχι οικοδόμοι. Αν έχουμε κάτι να προσφέρουμε σήμερα στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, αυτό είναι ο Ελληνικός πολιτισμός και η Ορθοδοξία. Αυτά τα δύο μεγάλα πνευματικά μεγέθη, τα οποία θαυμάζει όλος ο κόσμος. Εμείς όμως τα αρνούμαστε και τα πολεμούμε. Γιατί τάχα είμαστε … προοδευτικοί. Είμαστε στραμμένοι στη νεοεποχική παγκοσμιοποίηση. Αυτής τα σχέδια υπηρετούμε πιστά. Παραδίδουμε ό,τι πολύτιμο έχουμε, αντί πινακίου φακής.
Είχαμε πέσει παλιότερα αλόγιστα στη διασπάθιση και κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος και αφήσαμε κενά τα δημόσια ταμεία. Δεν ενδιαφερθήκαμε για τις μελλοντικές γενιές. Αλλά ούτε για το δικό μας μέλλον. Για το τι θα γίνουμε στα κατοπινά χρόνια. Κατά την επίσκεψή μας στις παραδουνάβιες χώρες και συγκεκριμένα στη Ρουμανία, το 1995, άκουσα με κατάπληξη ότι εκεί το κράτος ήταν πλούσιο, σε αντίθεση με τους πολίτες. Ενώ σ’ εμάς συνέβαινε το αντίθετο.
Πορευθήκαμε αλόγιστα, καταστροφικά. Με το σύνθημα: Φάτε, δίνει η Ευρώπη. Και τώρα ζούμε με δάνεια και ξεπουλώντας τη δημόσια περιουσία. Στην ουσία γίναμε υποτελείς στους δανειστές. Εκείνων τις υποδείξεις καλούμαστε να εκτελέσουμε. Εκείνων την αξιολόγηση δεχόμαστε.
Γίναμε ανίκανοι να διαχειριστούμε τα του οίκου μας. Μας έβλαψαν οι λεγόμενες «προοδευτικές» ιδέες. Οι νέες ιδέες, που προβλήθηκαν με τυμπανοκρουσίες. Και φθάσαμε στο σημείο να προκαλούμε την κατάπληξη των άλλων λαών για όσα συμβαίνουν στη χώρα μας. Όχι μόνο στον οικονομικό, αλλά και στον ηθικοκοινωνικό τομέα. Απόρησαν για παράδειγμα οι Ρώσοι που ψηφίστηκε τελευταίως το σύμφωνο συμβίωσης των ομοφύλων. Έμειναν εκστατικοί. Φτάσαμε στο σημείο οι αρμόδιοι του Υπουργείου Παιδείας να θεωρούν την αριστεία «ρετσινιά»!
Έχουμε υποστεί μεγάλη φθορά. Έχουμε ευτελισθεί τελείως. Γίναμε ρεζίλι στον κόσμο όλο. Και δεν εννοούμε να συνέλθουμε. Λαός και άρχοντες. Και ιδίως οι άρχοντες, που κρατούν το τιμόνι του κράτους. Αυτοί μας οδήγησαν ως εδώ. Όταν ένα πλοίο μπατάρει, δεν φταίει ο μούτσος, αλλά ο καπετάνιος. Και το κακό είναι ότι δεν λέμε να συνέλθουμε. Να ξυπνήσουμε από το λήθαργο. Ακολουθούμε λάθος δρόμο. Όχι μόνο στα θέματα οικονομίας, αλλά και στα πνευματικά και ηθικοκοινωνικά. Γίναμε υποχείριοί των δανειστών. Πειθήνια όργανά τους. Ακόμη και στο κακό. Στη διάβρωση της κοινωνίας. Λες και δεν έχουμε λαμπρό δικό μας πολιτισμό. Σαν να ήρθαμε από το πουθενά και να πορευόμαστε στο τίποτε.
Ελέχθη ότι ζούμε μια νέα τουρκοκρατία με τη δική μας ανοχή. Και ότι ο εχθρός βρίσκεται εντός των τειχών. Το δείχνει η διαστροφή της ιστορίας με τα περί… «συνωστισμού» στη Σμύρνη, η φθορά της γλώσσης και η λεξιπενία που χαρακτηρίζει τη νέα γενιά. Το φανερώνει το κακό χάλι της παιδείας, οι αλλαγές στον κανόνα δικαίου κ.ά. Τελευταίως σχεδιάζεται και η μετάλλαξη του μαθήματος των θρησκευτικών. Να παρέχει γνώσεις για όλες τις θρησκείες και όχι ορθόδοξη αγωγή. Και στη Θεολογική σχολή Θεσσαλονίκης, την Ορθόδοξη, αποφασίστηκε να λειτουργήσει… Τμήμα Ισλαμικών Σπουδών. Εκεί φθάσαμε σιγά-σιγά και μεθοδικά. Με τη μέθοδο της σαλαμοποίησης. Της ετοιμασίας της Πανθρησκείας. Κατεδαφίζουμε τα πάντα. Δεν αφήνουμε τίποτε όρθιο απ’ τον πολιτισμό μας.
Είναι καιρός να ξυπνήσουμε. Και να ενδιαφερθούμε για την οικονομία, αλλά και για την ιστορία και τη γλώσσα, την παιδεία και τη θρησκεία, για ό,τι στήριξε το μαρτυρικό μας έθνος στη μακρά διαδρομή των αιώνων. Είναι καιρός ν’ αφήσουμε στην άκρη τις αθεϊστικές, τις υλιστικές, τις πανθρησκειακές αντιλήψεις και ιδέες. Τις όποιες ιδεολογικές μας εμμονές και αγκυλώσεις. Και να μην γίνουμε εμείς οι ίδιοι οι νεκροθάφτες του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. Ας σοβαρευτούμε ιδίως στα θέματα της εκπαίδευσης και παιδείας. Και ας τα προσεγγίσουμε με σεβασμό. Γιατί, αν η εκπαίδευση δεν παρέχει παιδεία, δεν είναι μόνο άχρηστη, αλλά και επιζήμια.
Ο Πλάτων στην Πολιτεία του, το θαυμάσιο αυτό έργο, μας δείχνει το δρόμο λέγοντας ότι για να προοδεύσει και ευημερήσει μια Πολιτεία, πρέπει να χαράξει πριν απ’ όλα ευγενή σκοπό της ύπαρξής της. Και να αποβλέψει στην επιτυχία του με όλες τις ενέργειες αρχόντων και αρχομένων. Αυτό τον δρόμο ας τον ακολουθήσουμε, αν θέλουμε να ορθοποδήσουμε. Να μην διαγραφούμε από το χάρτη της ιστορίας.
