Ο Δωρόθεος Βασιλάς γεννήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 1895 στην Κέρκυρα. Μετά από το τέλος των εγκυκλίων μαθημάτων στην γενέτειρά του, εγγράφθηκε στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από όπου αποφοίτησε το 1917. Αμέσως μετά διορίσθηκε καθηγητής Θρησκευτικών σε διάφορα σχολεία της Μέσης Εκπαιδεύσεως. Αργότερα ακολούθησε τον ιερατικό κλάδο και διορίστηκε αρχικά ιεροκήρυκας στη Μητρόπολη Κερκύρας και αργότερα στην αντίστοιχη της Λαρίσης.
Η μετάθεσή του στην Μητρόπολη Λαρίσης πραγματοποιήθηκε το 1942 κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής, με ενέργειες του μητροπολίτη Λαρίσης Δωροθέου Κοτταρά (1888-1957) [1], ο οποίος εισηγήθηκε στην Ιερά Σύνοδο «την εκ της Μητροπόλεως Κερκύρας μετάθεσιν ενταύθα του Ιεροκήρυκος Αρχιμανδρίτου κ. Δωροθέου Βασιλά, ενός των ολίγων Κληρικών τους οποίους έχει να επιδείξη η Εκκλησία» [2]. Ο Δωρόθεος Βασιλάς εγκαταστάθηκε στη Λάρισα στην συνοικία του Αγίου Αθανασίου (μέσα Νοεμβρίου 1942), ενώ η πρώτη του ομιλία πραγματοποιήθηκε στον ιερό ναό του Αγίου Αχιλλίου την Κυριακή 22 Νοεμβρίου 1942.
Έκτοτε, εκάστη Κυριακή λειτουργούσε και εκφωνούσε τον Θείο Λόγο σε διαφορετικούς ναούς της Λάρισας, ενώ βρισκόταν σε καθημερινή σχεδόν επικοινωνία με τον ασθενή μητροπολίτη Λαρίσης Δωρόθεο στην Αθήνα. Μία από τις σημαντικότερες στιγμές του εκκλησιαστικού του βίου στην Λάρισα ήταν εκείνη (4 Απριλίου 1948), που χοροστάτησε (ως επικεφαλής της μητροπόλεως Λαρίσης), στην τελετή θεμελίωσης του ιερού ναού της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στον περιβάλλοντα χώρο των παλαιών στρατώνων του Ιππικού του Β΄ Σώματος Στρατού (σημερινή Α΄ Στρατιά). Στην εκδήλωση που είχε οργανώσει ο στρατηγός Παναγιώτης Καλογερόπουλος, εκφώνησαν λόγους ο Στυλιανός Αστεριάδης (δήμαρχος Λαρίσης), ο αρχιμανδρίτης Κυπριανός Πουλάκος (διευθυντής της Θρησκευτικής Υπηρεσίας του Γενικού Επιτελείου Στρατού), ο Δημήτριος Χατζηγιάννης (βουλευτής και μετέπειτα δήμαρχος Λαρίσης) και ο ιεροκήρυκας Αυγουστίνος Καντιώτης. Την όλη τελετή πλαισίωσε η χορωδία του Μουσικού Συλλόγου Λαρίσης υπό τη διεύθυνση του τότε υπολοχαγού Γεωργίου Μίγκου [3].
Ο Δωρόθεος Βασιλάς εκτός από τα καθήκοντά του ως ιεροκήρυκα, επέδειξε έντονη φιλανθρωπική δραστηριότητα. Στάθηκε δίπλα σε κάθε άνθρωπο που του ζήτησε τη βοήθειά του, ιδιαίτερα σε μία δύσκολη περί-οδο που η Λάρισα προσπαθούσε να βρει το δρόμο της μετά από την κατοχή και τις εμφύλιες συγκρούσεις. Διετέλεσε επί σειρά ετών πρόεδρος της Εφορευτικής Επιτροπής της Παιδόπολης Λαρίσης «Απόστολος Παύλος» και σε συνεργασία με τις δημοτικές και στρατιωτικές αρχές της πόλης, εξασφάλισε στους τρόφιμους μία αξιοπρεπή και ασφαλή διαβίωση παρέχοντάς τους ανά τακτά διαστήματα καινούργια είδη (χειμερινά και θερινά), ένδυσης και υπόδησης [4]. Πολλοί εύποροι Λαρισαίοι εξ άλλου, συνέδραμαν το φιλανθρωπικό έργο του Δωρόθεου Βασιλά με χρηματικές δωρεές και είδη τροφίμων.
Ο Δωρόθεος Βασιλάς παρέμεινε στη Λάρισα ακριβώς για μία δεκαετία (1942-1952). Στις 29 Σεπτεμβρίου 1952 εξελέγη Μητροπολίτης Παραμυθίας, Φιλιατών και Γηρομερίου, χειροτονηθείς εις Επίσκοπο στις 5 Οκτωβρίου 1952. Στις 10 Δεκεμβρίου 1957 μετατέθηκε στη Μητρόπολη Θηβών και Λεβαδείας, διαδεχθείς τον παραιτηθέντα για λόγους υγείας αείμνηστο μητροπολίτη Πολύκαρπο Κουτσουπίδη. Ο Δωρόθεος Βασιλάς παραιτήθηκε και αυτός για λόγους υγείας την 1η Νοεμβρίου 1966 και επέστρεψε στη γενέτειρά του (Κέρκυρα). Παρέμεινε κλινήρης εις την οικία του με έντονα προβλήματα υγείας, ένεκα των οποίων υπέστη πνευμονία και εξεδήμησε εις Κύριον την 10η νυκτερινή της 22ας Ιουλίου 1968.
Την επομένη (23 Ιουλίου 1868), με μέριμνα της Ιεράς Μητροπόλεως Κερκύρας και Παξών προεξάρχοντος του μητροπολίτη κ. Πολυκάρπου τελέστηκε η εξόδιος ακολουθία. Την επικήδειο λόγο εκφώνησε ο μητρο-πολίτης πρώην Κερκύρας και Παξών κ. Μεθόδιος. Ο αείμνηστος μητρο-πολίτης κυρός Δωρόθεος ενταφιάστηκε στον οικογενειακό του τάφο στο Α΄ Δημοτικό Νεκροταφείο της Κέρκυρας. «Ο μεταστάς Ιεράρχης διεκρίνετο διά τον ζήλον και την δραστηριότητά του εις το ποιμαντικό έργον του, ως και δι’ ευαγγελικήν απλότητα εις την όλην πολιτείαν του» [5].
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]. Ο ιεράρχης της Λάρισας την περίοδο αυτή βρισκόταν στην Αθήνα και ήταν καθηλωμένος στο κρεβάτι του πόνου από σπάνια ασθένεια. Παρόλα τα προσωπικά του προβλήματα δεν έπαψε ποτέ να ενδιαφέρεται για το ποίμνιό του στην Λάρισα, όπως φαίνεται μέσα από δημοσιεύματα του τοπικού Τύπου. Με ενέργειές του ο Ερυθρός Σταυρός απέστειλε τον Μάιο του 1942, 80.000 οκάδες αλεύρων για να διανεμηθούν στους απόρους της Λάρισας. Βλ. Λαρισαϊκός Τύπος (Λάρισα), φ. 292 (12 Απριλίου 1942) και φ. 313 (12 Μαΐου 1942).
[2].Λαρισαϊκός Τύπος (Λάρισα), φ. 482 (21 Νοεμβρίου 1942).
[3]. Θεσσαλικά Νέα (Λάρισα), φ. 467 (6 Απριλίου 1948).
[4]. Θεσσαλικά Νέα (Λάρισα), φ. 513 (3 Ιουνίου 1948).
[5]. Εκκλησία (Αθήνα), έτος ΜΕ΄ (1968), αρ. 15-16 (1 & 15 Αυγούστου 1968), σ. 380.
