Στα αποσπάσματα από αυτήν την περιοδεία διατηρήσαμε την ορθογραφία του πρωτότυπου κειμένου:
[Αμπελώνας, Φεβρουάριος 1951]. «Ωσαύτως οι παραγωγοί του Αμπελώνος ζητούν την χορήγησιν γεωργικών εργαλείων, τα οποία ελλείπουν σχεδόν καθ’ ολοκληρίαν, όπως γίνεται και με τα λοιπά κέντρα ασφαλείας. Πρέπει η Γεωργική υπηρεσία να δώση τα σχετικά δελτία προς συμπλήρωσίν των, προκειμένου εν συνεχεία να χορηγήση τα απαραίτητα εργαλεία, τα οποία θα ενισχύσουν αρκετά τον παραγωγόν. Υπό των παραγωγών Αμπελώνος ζητείται εξ άλλου η ταχεία χορήγησις των δανείων διά την καλλιέργειαν των οψίμων (…). Όλοι οι καλλιεργηταί του Αμπελώνος τονίζουν την ανάγκην της επειγούσης επισκευής των αγροτικών δρόμων της περιοχής, οι οποίοι έχουν καταστή πλέον αδιάβατοι. Διά να περάση κανείς δι’ αυτών, λέγουν οι παραγωγοί, χρειάζεται αεροπλάνον, διότι κανένα άλλον μέσον δεν είναι δυνατόν να τους οδηγήση εις τους αγρούς των (…). Εκτός των ανωτέρω τα μέλη του Γεωργικού Πιστωτικού Συναιτερισμού και του Συνεταιρισμού Καπνοπαραγωγών, έχουν ανάγκην από σιτόσπορον καλής ποιότητος. Ο σπόρος «μεντάνα» που υπάρχει έχει εκφυλισθή δι’ αυτόν δε τον λόγον θα πρέπει να γίνη απαραιτήτως προμήθεια εξ Ιταλίας σιτοσπόρουποικιλίας «κουαντέρνα». Αμφότεροι οι Συνεταιρισμοί εζήτησαν από το Υπουργείον Γεωργίας πέρυσι την προμήθειαν του εν λόγω σιτοσπόρου, αλλά η κυβέρνησις δεν εχορήγησε το απαιτούμενον προς τούτο συνάλλαγμα διά την αγοράν (…).
Εις την βορεινήν πλευράν της περιοχής Αμπελώνος υπάρχει ένα Κοινοτικόν λειβάδι, το λεγόμενον «Τσακίρ» [1], εκτάσεως 30 χιλιάδων περίπου στρεμμάτων. Τούτο είναι κατά το ήμισυ πεδινόν και κατά το έτερον ήμισυ ημιορεινόν. Το χόρτον που φύεται εις αυτό είναι πολύτιμον διά την ανάπτυξιν της κτηνοτροφίας, την οποίαν προσπαθούν συν τοις άλλοις να δημιουργήσουν οι φίλεργοι κάτοικοι του Αμπελώνος. Αλλά κατά κακήν των τύχην το λειβάδι αυτό το νέμονται τα ποίμνια ξένων κτηνοτρόφων, οι οποίοι εγκατεστάθησαν εις αυτό από τον καιρό της κατοχής. Ο σύλλογος κτηνοτρόφων Αμπελώνος με την ιδικήν του μόνον πρωτοβουλίαν κατώρθωσε δι’ αποφάσεως του Προέδρου Πρωτοδικών να αποσπάση ένα μέρος από το λειβάδι διά να βόσκη ωρισμένον ποσοστόν των προβάτων που έχουν τα μέλη του. Το κακό όμως δεν διορθώνεται κατ’ αυτόν τον τρόπον. Πρέπει να γίνουν αι κατάλληλαι ενέργειαι, με πρωτοβουλίαν μάλιστα της Κοινότητος, ώστε να αποσπασθή από τους ξένους κτηνοτρόφους το ήμισυ τουλάχιστον του λειβαδίου «Τσακίρ», διότι άλλως τα πρόβατα που προσπαθούν να αυξήσουν οι κάτοικοι του Αμπελώνος δεν θα εύρισκων νομήν (…).
Εξ άλλου υπό των παραγωγών τονίζεται η ανάγκη της κατασκευής μικρών γεφυρών επί των διανοιγέντων υπό της «Μπουτ» [= Εταιρεία Αρδευτικών Έργων] χανδάκων, διότι λόγω της εκτελέσεως των αρδευτικών έργων εις την περιοχήν καθίσταται αδύνατος η επικοινωνία των κατοίκων με τους αγρούς των (…). Όσον αφορά την ωφελιμότητα των αρδευτικών αυτών έργων, δύναται να λεχθή ότι είναι τεραστία. Εκτός των άλλων θα αναπτυχθή και η πατατοκαλλιέργεια εις μεγαλύτερον βαθμόν από τον σημερινόν (…). Και εδώ η Αγροτική Τράπεζα πρέπει να προσέξη και να δώση τα απαιτούμενα μέσα εις τους επιθυμούντας να καλλιεργήσουν την πατάτα. Ο πατατόσπορος είναι το κυριώτερον που χρειάζεται ο καλλιεργητής. Από αυτού όμως πηγάζουν τα δίκαια παράπονα των παραγωγών. Φέτος η ΑΤΕ διά της τεχνικής της υπηρεσίας εχορήγησεν εις δώδεκα μόνον παραγωγούς πατατόσπορον, ενώ ο αριθμός των αιτησαμένων ανήρχετο εις 70. Η απόρριψις των αιτήσεων έγινε μολονότι οι υπόλοιποι 48 περίπου παραγωγοί έχουν αγρούς εμπιστοσύνης διά να παράγουν ποσότητα πατάτας ίσην αν όχι μεγαλυτέραν της των άλλων, οι οποίοι διαθέτουν αρδευτικά μηχανήματα και πηγάδια (…).
Κάτι άλλο, το οποίον δύναται να θεωρηθή αρκετά σοβαρόν είναι το αίτημα των συνεταίρων και των δύο παραγωγικών συνεταιρισμών, όπως το Κράτος ή η Αγροτική Τράπεζα, χορηγήσουν τας απαιτουμένας πιστώσεις διά την ανέγερσιν εντός του Αμπελώνος αποθηκών προς συγκέντωσιν των καπνών, δημητριακών κλπ.» [2]
(συνεχίζεται)
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]. Σύμφωνα με την απόφαση 1296 / 2020 του Αρείου Πάγου (Γ’ Πολιτικό τμήμα): «Η παραπάνω έκταση επί της εποχής της Οθωμανικής Κυριαρχίας αποτελούσε εγκαταλελειμμένη γαία (arazi - metrake), η οποία κατά το μεγαλύτερο μέρος της ήταν δασική έκταση (baltalik), αφεθείσα από αμνημονεύτων χρόνων για χρήση και «ωφέλεια» (ξύλευση, βόσκηση ποιμνίων) στην ολότητα των κατοίκων του οικισμού «Τσακίρ», περιφέρειας επαρχίας Τυρνάβου, οι οποίοι το νέμονταν με καλή πίστη συνεχώς και ανενόχλητα και μετά την εγκατάλειψη (εκκένωση) του οικισμού και μετοίκιση ομαδικώς των κατοίκων στο χωριό Αμπελώνα (παλαιό όνομα Καζακλάρ) της ίδιας επαρχίας, περιήλθε στην ολότητα των κατοίκων αυτού, οι οποίοι συνέχισαν να το νέμονται με καλή πίστη και ανενόχλητα».
[2]. Ελευθερία (Λάρισα), φ. 7922 (7 Μαρτίου 1951)& φ. 7923 (8 Μαρτίου 1951).
