Μιλά εφ όλης της ύλης, σχολιάζοντας τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, τη «Νέα Αριστερά», τον νέο νόμο για το φορολογικό, την επιστολική ψήφο, και καταθέτει την πρόταση του ΚΚΕ για την ανασυγκρότηση της Θεσσαλίας, μετά τις πλημμύρες.
* Κύριε Παπασταύρου, τόσο στις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές, όσο και στην εθνική κάλπη, το ΚΚΕ βγήκε ενισχυμένο. Είναι φανερό λοιπόν ότι βρίσκεται σε πορεία ανάκαμψης. Πιστεύετε –και γιατί- ότι αυτή η βελτίωση των ποσοστών του θα παγιωθεί, ή ακόμη περισσότερο, θα έχει και συνέχεια;
«Η ενίσχυση του ΚΚΕ στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις αποτελεί πράγματι ένα ελπιδοφόρο μήνυμα για τους εργαζόμενους και τον λαό της χώρας μας. Αποδεικνύει ότι διαμορφώνεται ένα ευρύτερο ρεύμα με ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά που δεν παγιδεύεται σε ψευδοδιλήμματα και αυταπάτες για φιλολαϊκές «κυβερνητικές εναλλαγές», για «σωτήρες» που θα δώσουν διέξοδο, ούτε σε ψευδαισθήσεις ότι μπορεί ακολουθώντας τις στρατηγικές επιλογές της αντιλαϊκής πολιτικής, κάπου να κερδίσει και ο λαός και οι εργαζόμενοι. Είναι ένα ρεύμα που ακουμπάει και αναπτύσσεται πάνω στην αγωνιστική δράση που αναπτύχθηκε σε πολλά μέτωπα το προηγούμενο διάστημα, στην αντιπαράθεση με την πολιτική της ΝΔ και τη συναίνεση των άλλων κομμάτων και στην οποία τα μέλη οι φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, όσοι συμπορεύονται μαζί του, είχαν και έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Εχουμε συνείδηση ότι η μάχη για την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών στην κοινωνία είναι μια μάχη σκληρή, μακρόχρονη. Η δύναμη που σήμερα έχει το ΚΚΕ σε Βουλή, Δήμους, Περιφέρειες, το γεγονός ότι κατέκτησε σε μια σειρά δήμους τη δημοτική αρχή όπως και στον Δήμο Τυρνάβου, είναι δύναμη που κατατίθεται ήδη σε αυτή την κατεύθυνση στον αγώνα για να αλλάξουμε τους συσχετισμούς για να βγουν οι εργαζόμενοι, ο λαός στο προσκήνιο».
* Τρεις μήνες μετά τις καταστροφικές πλημμύρες στη Θεσσαλία, η περιοχή «γλύφει» ακόμη τις πληγές της. Πώς πρέπει να στηριχθούν οι τοπικές κοινωνίες και ποια είναι η πρόταση του ΚΚΕ για την επόμενη μέρα;
«Όπως γνωρίζετε το ΚΚΕ, οι κομμουνιστές, οι Κνίτες μέσα από τα σωματεία, τους φορείς του κινήματος, από την πρώτη στιγμή των πλημμυρών μπήκε μπροστά για την οργάνωση της σωτηρίας - όσο ήταν αυτό δυνατό- γειτονιών και περιοχών που απειλούνταν από την πλημμύρα, για να οργανωθεί η αλληλεγγύη, να στηριχθούν οι πληγέντες, να ξελασπωθούν εργατικά-λαϊκά σπίτια. Άλλωστε εκατοντάδες μέλη και στελέχη μας στην περιοχή είναι και οι ίδιοι πληγέντες. Ταυτόχρονα από την πρώτη στιγμή συμβάλαμε και συμβάλουμε να οργανωθεί η εργατική-λαϊκή διεκδίκηση για την αποκατάσταση των πληγέντων για να παρθούν μέτρα προστασίας της ζωής τους. Οι καταστροφές στη Θεσσαλία δεν είναι «φυσικό φαινόμενο» είναι ένα πολιτικό έγκλημα. Απέδειξε τη μακροχρόνια ανυπαρξία υποδομών αντιπλημμυρικής προστασίας, την έλλειψη σχεδίου διαχείρισης των υδάτων αλλά και την ανεπάρκεια του κρατικούς μηχανισμού να ανταποκριθεί σε έκτακτες ανάγκες που αφορούν την πολιτική προστασία. Οι ευθύνες κυβερνήσεων, δημοτικών και περιφερειακών αρχών είναι τεράστιες.
Αυτή η κατάσταση είναι επιλογή ενός κράτους και ενός συστήματος που θεωρεί ότι είναι κόστος οι υποδομές για την προστασία του λαού από φυσικές καταστροφές. Άλλωστε το έχουν πει ανοιχτά και μάλιστα με σφραγίδα και απόφαση της ΕΕ ότι είναι πιο συμφέρον να δίνεις «πενιχρές» αποζημιώσεις από το να φτιάχνεις υποδομές που δεν έχουν μεγάλο κέρδος.
Αλλά και όπου και όταν φτιάχνονται κάποιες υποδομές αυτές πάλι γίνονται με κριτήριο το κέρδος των μεγαλοεργολάβων, των επιχειρήσεων που τις αναλαμβάνουν με αποτέλεσμα να γίνεται σκόντο στην κατασκευή τους. Τα σχέδια που βλέπουμε να δημοσιεύονται τις τελευταίες ημέρες από «ειδικούς» της Κυβέρνησης της ΝΔ και τη νέα Περιφερειακή Αρχή - τα οποία και συγκλίνουν- προλειαίνουν το έδαφος για το περίφημο Master plan της Θεσσαλίας από Φλεβάρη, μόνο ανησυχία θα πρέπει να προκαλούν.
Οι όποιες παρεμβάσεις και όποια έργα προβλέπονται έχουν σαν κοινό παρονομαστή το χαμηλό κόστος. Ταυτόχρονα δυστυχώς για κάποιους η καταστροφή είναι και ευκαιρία. Στο πλαίσιο της «ανασυγκρότησης» της Θεσσαλίας ετοιμάζονται να μοιράσουν σε μεγάλες κατασκευαστικές νέα πακέτα από το Ταμείο Ανάκαμψης, να προχωρήσουν πιο επιτακτικά σχέδια περαιτέρω εμπορευματοποίησης του νερού (κάτι που βρίσκεται στα προαπαιτούμενα του Ταμείου Ανάκαμψης) που θα χρυσοπληρώνουν οι λαϊκές οικογένειες και οι αγρότες της περιοχής, σπρώχνουν σχέδια για αλλαγές στη χρήση γης και αλλαγές στην αγροτική καλλιέργεια με στόχο της συγκέντρωσης της γης σε λιγότερα χέρια, προωθούν επενδυτικά σχέδια της λεγόμενης «Πράσινης Ενέργειας» που χρυσοπληρώνουν οι εργαζόμενοι στα τιμολόγια του ρεύματος.
Οι δικές μας θέσεις για το μέλλον της Θεσσαλίας βρίσκονται σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση, θεωρούμε καταρχήν ότι είναι κρατική και όχι ατομική ευθύνη η αποκατάσταση των πληγέντων, που ειδικά για τους αγρότες δεν μπορεί να αφορά μόνο μια αποζημίωση για τη χαμένη χρονιά, αλλά και κατάλληλα έργα αποκατάστασης των εδαφών για να μπορούν να είναι καλλιεργήσιμα. Απαιτείται ένας συνολικότερος σχεδιασμός της αντιπλημμυρικής προστασίας και διαχείρισης των υδάτων με μεγάλα έργα, φράγματα, αντιπλημμυρικά έργα που δεν θα έχουν σαν κριτήριο τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων ούτε θα προσαρμόζονται στη λογική κόστους - οφέλους.
Η παραγωγή στη Θεσσαλία αφορά όλη τη χώρα, πρέπει να προστατευθεί και να στηριχθεί η εγχώρια παραγωγή για να εξασφαλιστούν φθηνά αγροτικά προϊόντα λαϊκής κατανάλωσης, αλλά και αντίστοιχα προϊόντα που προορίζονται για την βιομηχανία. Ολα αυτά μπορούν να εξασφαλιστούν με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό στηριγμένο στην κοινωνική ιδιοκτησία στη βιομηχανία, την ενέργεια, τις κατασκευές κ.α.
Το επιχείρημα «δεν υπάρχουν πόροι» είναι ψεύτικο, αφού υπάρχει ένας πολύ μεγάλος πλούτος που παράγεται στη χώρα μας και στην περιοχή, που όμως βρίσκεται στα χέρια των επιχειρηματικών ομίλων, τους οποίους προστατεύει το κράτος. Στην ουσία συγκρούονται δυο διαφορετικά «σχέδια» για τη Θεσσαλία, το ένα που μιλάει για μια «ανασυγκρότηση» που θα διατηρεί και θα αναπαράγει τις αιτίες της καταστροφής αλλά και θα την αξιοποιεί για αντιλαϊκές εξελίξεις και στήριξη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και το δικό μας που έχει ως στόχο να αναιρέσει τις αιτίες της καταστροφής που θέλει μια ανασυγκρότησης της Θεσσαλίας με κριτήριο τις σύγχρονες εργατικές-λαϊκές ανάγκες, την προστασία της ζωής του λαού της περιοχής της αγροτικής παραγωγής σε αντιπαράθεση με τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, αυτό το «σχέδιο» συνδέεται αντικειμενικά με τους αγώνες και τις διεκδικήσεις του λαού της περιοχής.
Αυτές οι δύο κατευθύνσεις θα συγκρουστούν και θα αντιπαρατεθούν το επόμενο διάστημα, γιατί ή θα ωφεληθούν το κεφάλαιο και οι μεγάλοι όμιλοι ή οι εργαζόμενοι, οι αγρότες και ο λαός της περιοχής».
* Τι άποψη έχετε για τις αποχωρήσεις, τις διαγραφές και τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ; Πιστεύετε ότι η εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη ήταν η αφορμή ή η αιτία όλων αυτών;
«Η όλη πορεία του ΣΥΡΙΖΑ από την ανάδειξή του ως εν δυνάμει κυβερνητική δύναμη, στη συνέχεια ως κυβέρνηση, μέχρι και σήμερα, θυμίζει τα πέπλα της Σαλώμης, που βγαίνουν ένα- ένα εξαφανίζοντας κάθε ψευδαίσθηση «ριζοσπαστισμού» και «αριστεράς» και αναδεικνύεται ο πραγματικός αστικός και αντιλαϊκός του χαρακτήρας. Η εκλογή νέας ηγεσίας απλώς επισφράγισε αυτή την πορεία».
* «Νέα Αριστερά» τιτλοφορείται ένα νέο συλλογικό εγχείρημα, από τη διάσπαση της βάσης του ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχει χώρος στην αριστερά για νέο κόμμα; Σε ποιον χώρο εκτιμάτε ότι θα κινηθεί;
«Τα πρώην στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που συγκρότησαν το νέο σχήμα δεν έχουν ουσιαστικά καμιά στρατηγική διαφωνία με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, για αυτό άλλωστε υπερασπίζονται όλη την ιστορική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ και την κυβερνητική του θητεία. Δεν χωράνε ψευδαισθήσεις. Η πρώτη τους πολιτική πράξη ήταν στην ψηφοφορία της Βουλής να μην καταψηφίσουν 3 σημαντικά άρθρα στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης της ΝΔ για τα κόκκινα δάνεια, με την αιτιολογία ότι ενσωματώνει οδηγία της ΕΕ! Το ερώτημα που τίθεται είναι αν εργαζόμενοι, αγωνιστές που απογοητεύτηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ και την πορεία του, πρέπει να ξαναζήσουν όλη την πορεία των ψευδαισθήσεων και αυταπατών περί «κυβερνώσας αριστεράς», περί φιλολαϊκής πολιτικής μέσα στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ και στο καπιταλιστικό σύστημα. Εμείς λέμε όχι. Ο δρόμος αυτός δοκιμάστηκε χρεοκόπησε, απογοήτευσε».
* Επιστολική ψήφος. Γιατί το ΚΚΕ τάσσεται απέναντι στην εφαρμογή της; Υπάρχει πράγματι θέμα διασφάλισης της μυστικότητας της ψήφου;
«Η εφαρμογή της δεν γίνεται σίγουρα για να διευκολυνθούν όσοι δυσκολεύονται (π.χ. εργαζόμενοι σε σεζόν κ.α.) να συμμετέχουν αυτοπροσώπως στις εκλογές γιατί αν ήταν έτσι θα μπορούσε η κυβέρνηση της ΝΔ να υιοθετήσει τις προτάσεις που είχε καταθέσει το ΚΚΕ πριν τις εθνικές εκλογές.
Υπάρχει διεθνής πείρα που δείχνει ότι μέσω της επιστολικής ψήφου πολλαπλασιάστηκαν τα φαινόμενα εξαγοράς και εκβιασμών – που ήδη υπάρχουν, είδαμε και ανάλογα παραδείγματα στην περιοχή της Θεσσαλίας στις εθνικές εκλογές- με στόχο την υφαρπαγή της ψήφου, δεκάδες καταγγελίες για τέτοια φαινόμενα σε μια σειρά χώρες. Αυτά μας ανησυχούν, όπως μας ανησυχεί η προσπάθεια αλλοίωσης του εκλογικού σώματος με κατοίκους του εξωτερικού με ελληνική καταγωγή, χωρίς όμως να έχουν κανέναν ουσιαστικό κοινωνικό οικονομικό δεσμό με τη χώρα μας».
* Θύελλα αντιδράσεων προκαλεί το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, ειδικά στους μικρομεσαίους ελεύθερους επαγγελματίες. Την ίδια ώρα η ακρίβεια δοκιμάζει τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα. Από την άλλη, η φοροδιαφυγή είναι υπαρκτή και έχει ονοματεπώνυμο. Υπάρχει απάντηση σ’ αυτή την εξίσωση;
«Το θέμα της ακρίβειας είναι πρώτα απ’ όλα θέμα εισοδήματος, χαμηλών μεροκαμάτων, υπερφορολόγησης των εργαζομένων, των αγροτών, των αυταπασχολούμενων, ζήτημα που έχει να κάνει με την εμπορευματοποίηση μιας σειράς τομέων της υγείας, της φαρμακευτικής περίθαλψης, της παιδείας κ.α.
Σε αυτό το οξυμένο ζήτημα έρχονται να προστεθούν οι νέες προβλέψεις του φορολογικού νομοσχεδίου που οδηγούν στο τσάκισμα των μικρών αυταπασχολούμενων επαγγελματιών, βιοτεχνών και επιστημόνων.
Η φοροδιαφυγή έχει πράγματι ονοματεπώνυμο και πρώτα απ’ όλα μιλάμε για τη «νόμιμη» φοροδιαφυγή, με την οποία ο λαός πληρώνει το 95% των φορολογικών εσόδων και το κεφάλαιο, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι το 5%, με ένα μεγάλο πλαίσιο φοροαπαλλαγών, και φοροδιευκολύνσεων. Αν δεν μιλήσουμε για αυτό οποιαδήποτε αναφορά στη φοροδιαφυγή είναι προσχηματική. Λύση στην εξίσωση υπάρχει: Να φορολογηθεί το μεγάλο κεφάλαιο».
