Η κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας ήταν δραματική. Με το 3ο Ψήφισμα της Βουλής «Των Εκτάκτων Μέτρων», τα στρατοδικεία εξέδιδαν εκτελέσεις για συμμετοχή σε οργανώσεις του ΚΚΕ. «Ενώ μετά το δημοψήφισμα ο Γεώργιος έκανε τις προετοιμασίες για την επιστροφή του, οι αντάρτες εξαπέλυαν νέο κύμα δράσης … αλλά το ΚΚΕ ως απάντηση στην αποκατάσταση του θρόνου έκανε θεαματική επίδειξη δύναμης» (βιβλ.1,σελ.183)
Οι καταλήψεις των σταθμών χωροφυλακής από ομάδες ανταρτών ήταν καθημερινό φαινόμενο, χωρίς η κυβέρνηση να μπορεί να αντιμετωπίσει την κατάσταση λόγω απομακρυσμένων περιοχών αλλά και ελάχιστου και μη καλά εξοπλισμένου στρατού και χωροφυλακής.
Όλα, όμως, άλλαξαν όταν στις 12.03.1947 έγινε η συμφωνία της Αγγλίας με τις ΗΠΑ για αλλαγή ευθύνης στην Ελλάδα. Η Αμερική θα αναλάμβανε την προστασία και τύχη της χώρας μας. Στο Κογκρέσο των ΗΠΑ ψηφίσθηκε το «Δόγμα Τρούμαν». Η Ελλάδα θα έπαιρνε βοήθεια 300 εκατομμύρια δολάρια καθώς και όπλα, τανκς, πλοία και αεροπλάνα. Η εφαρμογή της αλλαγής θα ίσχυε από 01.04.1947. Την ίδια ημέρα ο Γεώργιος Β΄ πέθανε σε ηλικία 57 ετών από καρδιακή προσβολή. Την επόμενη, νέος βασιλιάς ορκίσθηκε ο Παύλος και η Γερμανίδα γυναίκα του Φρειδερίκη βασίλισσα. Με την αμερικανική βοήθεια και το «Σχέδιο Μάρσαλ» άρχισε ο ελληνικός λαός να είναι κάπως καλύτερα. Το πρωί στο σχολείο πίναμε γάλα με άσπρη γαλέτα και το μεσημέρι για το σπίτι μας έδιναν τυρί κίτρινο και κονσέρβα ζαμπόν.
Στο λιμάνι του Πειραιά εν τω μεταξύ άρχισαν να έρχονται τα πρώτα αμερικανικά πλοία με στρατιωτικό υλικό. «Την 3η Αυγούστου 1947 έφτασε στον Πειραιά το πλοίο «Αμέρικαν Βίκτορυ» που έφερνε το πρώτο φορτίο με στρατιωτικά είδη … αλλά δεν θα αργούσε η μεταφορά όπλων, τα οποία θα κατέφθαναν με επιταχυνόμενο ρυθμό για να αρχίσει από τον Νοέμβριο η εκτεταμένη παρουσία τους στο πεδίο των μαχών.» (βιβλ.1,σελ.255)
Η εξέλιξη αυτή, του εμπλουτισμού του κρατικού στρατού με την αμερικανική βοήθεια ανησύχησε το ΚΚΕ και τον Ζαχαριάδη, διότι κινδύνευαν όλοι οι αγώνες για την κατάκτηση της εξουσίας δια των όπλων όπως προέβλεπε η σοβιετική «Κομιντέρν» (καταργήθηκε το 1943). Στις 6 Οκτωβρίου 1947 στο Βελιγράδι σε συνέλευση κομμουνιστικών χωρών ιδρύεται το γραφείο πληροφοριών υπό του Στάλιν, η «Κομινφόρμ» που προέβλεπε την κατάσταση των εξουσιών με την προβολή προσωπικοτήτων κάθε υποψήφιας χώρας. Από αυτούς ο Ζαχαριάδης ζήτησε να βοηθήσουν τον Δημοκρατικό Στρατό με όπλα, πολυβόλα και αεροπλάνα που όμως κανένας δεν ανταποκρίθηκε.
Ο Ζαχαριάδης «θα προχωρούσε στην ανακήρυξη κυβέρνησης, θα την εγκαθιστούσε μέσα σε μια πόλη που θα καταλάμβανε, η οποία θα γινόταν η πρωτεύουσα του κράτους των βουνών και τότε ήλπιζε ότι θα ακολουθούσε η αναγνώριση. Η πρωτεύουσα αυτή θα ήταν η Κόνιτσα» (βιβλ.1,σελ.279)
Ο εμφύλιος συνεχίζονταν σε όλη την Ελλάδα με μεγάλες απώλειες εκατέρωθεν. Ο Δημοκρατικός Στρατός ήλεγχε την δυτική Ήπειρο και δυτική Μακεδονία με τη δύναμη των 18.500 ανταρτών περίπου, ενισχυόμενος και από γειτονικά κομμουνιστικά κράτη Βουλγαρίας, Γιουγκοσλαβίας (Νοτιοσλαβίας), Αλβανίας. Στις 24 Δεκεμβρίου παραμονή Χριστουγέννων ο ραδιοφωνικός σταθμός του Δημοκρατικού Στρατού ανακοίνωσε : «χθες 23.12.47 σχηματίσθηκε στην περιοχή της ελεύθερης Ελλάδας η πρώτη προσωρινή δημοκρατική κυβέρνηση της ελεύθερης Ελλάδας. Η σύνθεσή της είναι η παρακάτω : Πρωθυπουργός Γιάννης Ιωαννίδης, Υπ. Εθνικής Οικονομίας Λ. Στρίγκος, Υπ. Δικαιοσύνης Μιλτ. Πορφυρογένης, Υπ. Πρόνοιας Πέτρος Κόκκαλης, Υπ.Οικονομικών Βασ. Μπαρτζώτας, Υπ. Γεωργίας Δ. Βλαντάς, Υπ. Εξωτερικών Πέτρος Ρούσος.» (βιβλ.2,σελ.132)
Την ίδια μέρα ο Δημοκρατικός Στρατός με δύο ταξιαρχίες και ισχυρό πυροβολικό επιτέθηκε κατά της κωμόπολης της Κόνιτσας, που ο Ζαχαριάδης ήθελε να την κάνει πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους των βουνών. Οι μάχες κράτησαν δέκα μέρες με απώλειες 104 νεκροί του στρατού και 250 νεκροί των ανταρτών. Η επίθεση απέτυχε. (βιβλ.2,σελ.134)
Κανένα κομουνιστικό κράτος δεν αναγνώρισε την κυβέρνηση του βουνού, ούτε η ΕΣΣΔ του Στάλιν που ήθελε να αποφύγει την όποια αναμέτρηση με τις ΗΠΑ.
Βιβλιογραφία :
1. «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ 1941-1974», ΤΟΜΟΣ 4, ΣΟΛΩΝ ΝΕΟΚ. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ, ΕΚΔ.Χ.Κ.ΤΕΓΟΠΟΥΛΟΣ,ΑΘΗΝΑ,2011
2. «ΤΑ ΦΟΒΕΡΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ – Ο ΕΜΦΥΛΙΟΣ 1946-1949», ΤΟΜΟΣ Α΄, ΕΚΔ. ΦΥΤΡΑΚΗΣ, ΑΘΗΝΑ, 1979
Από τον Στέφανο Παπαγεωργίου
