-Ε, βγήκαν πολλά αλλά είμαι και χρήστης
«Και για χρήστης ακόμα παραμένουν πολλά κύριε κατηγορούμενε».
-Τόσα βγήκαν τώρα κύριε πρόεδρε. Τι να κάνω; Να τα πετάξω δηλαδή; Κρίμα από τον θεό δηλαδή.
Την ίδια ώρα λίγο πιο κάτω, στο ακροατήριο κάποιος θυμήθηκε το άσμα
«Χασίσι ήπιε κι ο θεός και έκανε την πλάση
και το’ δωσε στον άνθρωπο ντερβίση μου
κι αυτός να μαστουριάσει»
Κρίμα…
Σεβασμός
Ο κατηγορούμενος αντιμετωπίζει βαριές κατηγορίες. Κακουργηματικού χαρακτήρα. Νεαρός, καλοντυμένος και δείχνει μορφωμένος. Μετάνιωσε λέει για κάτι που έκανε πριν από ένα χρόνο και τώρα απολογείται ενώπιον δικαστών και ενόρκων. Ανέκφραστα τα πρόσωπά τους. Περιμένουν τι θα πει. Να κρίνουν και να αποφασίσουν.
Αυτός με μοντέρνο κούρεμα και ντύσιμο παίρνει θέση. Πάει να ορκιστεί, μα τον σταματάει η πρόεδρος «δεν τα ξέρω εγώ αυτά κυρία πρόεδρε. Συγχωρέστε με είναι η πρώτη μου φορά».
Και ξεκινάει να λέει τη δική του εκδοχή σχετικά με το περιστατικό μιας ληστείας.
Κάποια στιγμή τον πιάνουν τα «ζουμιά». Πίσω του η κοπέλα του, οι γονείς του, οι φίλοι του, οι καθηγητές του από τη σχολή. Όλοι είπαν τα καλύτερα.
Ντροπιασμένος σκύβει το κεφάλι και μερικά δάκρυα κάνουν την εμφάνισή τους στο πρόσωπό του. Διορθώνει τη στάση του σώματός του, σκουπίζεται, καθαρίζει τον λαιμό του και λέει.
«Δεν ήρθα εδώ για να κλαφτώ. Αυτό που έγινε μόλις τώρα βγάλτε το από το μυαλό σας. Σα να μην έγινε. Κρατήστε μόνο την περιγραφή μου και όχι τη συγκίνησή μου. Σας ζητώ ταπεινά συγγνώμη και βγάλτε την απόφαση χωρίς να επηρεάζεστε από αυτό που είδατε μόλις τώρα. Κάντε τη δουλειά σας όσο πιο σωστά μπορείτε».
Θαύμα. Ο νεαρός ευχαριστεί την πρόεδρο και τους συνέδρους για τον χρόνο που του αφιέρωσαν και αποχωρεί από μπροστά τους με τόση ευγένεια που κάνει τους πάντες να απορούν.
«Εμείς ευχαριστούμε» του είπαν όλοι και το εννοούσαν. Η πράξη μετατράπηκε και η ποινή έπεσε στα χαμηλά. Μα στα μάτια όλων όσοι το παρακολούθησαν ο νεαρός όχι μόνο δεν έπεσε. Ψήλωσε κιόλας…
Νούμερο
Μονομελές Πλημμελειοδικείο
*«Κύριε αστυνομικέ σε ποιο νούμερο είναι μέσα;» ένας ηλικιωμένος προσπαθεί να δει αν θα φτάσει η υπόθεσή του.
«Στο 18 παππού. Εσύ ποιο νούμερο έχεις;»
Βάζει το χέρι στην τσέπη και κοιτάζει ένα χαρτί. Το 65 αγόρι μου.
«Τι κοιτάς βρε παππού αυτό είναι από την τράπεζα. Εδώ δεν έχουμε χαρτάκια…» του λέει χαμογελώντας.
«Αχ! παιδί μου χάσαμε τις συντάξεις, χάσαμε και το μυαλό μας».
Το θέμα είναι πως έτσι όπως πάει θα χάσει και την υπόθεση ο παππούλης.
