Του Χρήστου Τσαντήλα
ΚΑΚΩΣ, πολύ κακώς κυνηγούν την πρώτη κατοικία. Την τελευταία πρέπει να πιάσουν! Καθώς οι αποδημήσαντες εις Κύριον (και έχοντες καλύψει το... «έφυγε πλήρης ημερών»), δεν πρόκειται να ταφούν χωρίς οι συγγενείς τους να πληρώσουν αδρά γι' αυτή τη στερνή τους κατοικία! Άρα θα μπορούσαμε να ...τα αρπάξουμε κι από δω! Και μάλιστα πολύ αδρά καθώς είναι ντροπή σου να κάνεις παζάρια στην ταφή των νεκρών...
Η ΚΟΥΒΕΝΤΑ με τον γείτονα, άτομο συντηρητικότατο χρόνια, τον οποίο τώρα τελευταία τον έπιασε ένα αναρχοαυτόνομο μένος, έχει ουσία και μου φτιάχνει τη διάθεση πρωί - πρωί: «Ένα ζώο φίλε μου κι αν το κλείσεις στο κλουβί, μου έλεγε τις προάλλες, θα αντιδράσει. Θα παλέψει, θα αμυνθεί, θα γρυλίσει, θα μαδήσει, θα δαγκώσει, θα προσπαθήσει να προστατέψει την ελευθερία του ακόμα κι αν καταλάβει ότι είναι καταδικασμένο να ηττηθεί. Εμείς εδώ, οι δίποδοι, τι πάθαμε επιτέλους; Πώς ανεχόμαστε να μας ληστεύουν στα ίσια και δεν αντιδρούμε; Απεργίες; Ποιες απεργίες; Αυτές στις οποίες συμμετέχουν και αυτοί που μας τα παίρνουν; Μας δουλεύουν κι εμείς κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου»!
ΕΙΝΑΙ αλήθεια ότι σε αρκετά πράγματα που άπτονται της αξιοπρεπούς διαβίωσης των Ελλήνων, κάποιοι, που ολημερίς δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να ψάχνουν για έσοδα, στραγγίζοντας τον κόσμο, βάπτισαν τη ληστεία...μεταρρύθμιση! Και έκαναν το ριφιφί στις τσέπες των Ελλήνων, εθνικό σπορ! Και μάλιστα με νομοθετημένη διαδικασία. Δεν πληρώνεις γιατί δεν έχεις να πληρώσεις; Σου παίρνουν το σπίτι! Δεν έχεις σπίτι; Πεθαίνεις αβοήθητος!
«ΑΝ κρεμάσεις ανάποδα τον χαμηλόμισθο φορολογούμενο οικογενειάρχη και τον τινάξεις, μόνο τα κλειδιά του σπιτιού από τις τσέπες του θα πέσουν! Τώρα θέλουν να του πάρουν και το σπίτι οι αθεόφοβοι». Μουτζαχεντίν ο γείτονας, έβγαλε ένα μίσος καθαρό τον τελευταίο μήνα, είδε πως το κόμμα του δεν μπορεί ούτε αρχηγό να εκλέξει, τα πήρε και με τους μνηστήρες και έγινε Τούρκος! Σαν κι αυτούς που ρίχνουν αεροπλάνα!
ΤΑ ΠΗΡΕ και μ' αυτήν την ιστορία και τα έβαλε με τα δικά μας τα παιδιά, που ενώ είναι πιο ικανοί, αφήνουν τους γείτονες να ...σουλατσάρουν στο Αιγαίο και να μας ταράζουν στη σπατάλη των καυσίμων, καθημερινά, 50 – 60 φορές απλώς για να τους παρεμποδίζουμε μόνο! Κι ύστερα έγινε και υμνητής εκείνου που «τα είχε» περισσότερο: «Πού είσαι βρε Ανδρέα, που μόνο εσύ τόλμησες να ...βυθίσεις το «Χόρα». Ασχέτως αν δεν συνέβη είχαν χ... τότε οι Τούρκοι. Έκαναν πίσω...». Μέσα στη γενική κατήφεια μας, υπάρχουν στιγμές που σου φτιάχνουν τη διάθεση. Άλλωστε τι απόμεινε από ψυχολογία;
