Όπως θυμάμαι, ζούσα στο Πετρίλο Καρδίτσας, ορεινή περιοχή. Τότε τελείωνα το Δημοτικό Σχολείο. Άρχισε το πρωί να χτυπάει αδιάκοπα η καμπάνα, σε λίγο άρχισαν και άλλες καμπάνες στις άλλες συνοικίες που είχαν εκκλησίες. Όλοι οι κάτοικοι του χωριού ανάστατοι. Πληροφορίες για Ιταλούς που μπήκαν μέσα στο ελληνικό έδαφος, επιστράτευση. Ένας χωροφύλακας με έστειλε να ειδοποιήσω δύο ανθρώπους να έρθουν στην Αστυνομία. Μαζεύτηκαν πέντε άνθρωποι. Συγγενείς και χωριανοί τους συνοδεύσαμε ως το αγνάντιο στην άκρη του χωριού, τους αποχαιρετίσαμε γιατί θα πήγαιναν στην Καρδίτσα να ντυθούν στρατιώτες. Άρχισε συζήτηση, εδώ καλέσαμε κόσμο για γάμο, θα προχωρήσουμε ή θα τον διαλύσουμε; Συμφώνησαν να γίνει ο γάμος, να ετοιμάσουμε τη νύφη. Μας ειδοποίησαν ότι ξεκίνησαν με το γαμπρό από το Βακούφι Τρικάλων και είναι στο Μουζάκι, το απόγευμα θα είναι εδώ, θα γίνουν τα Στέφανα και αύριο θα φύγουν. Το βράδυ φαγητό, ψητά, κρασί, χορό, μερικοί μέθυσαν. Ο πιο πολύ μεθυσμένος ήταν ο Γιώργος, έβριζε τους Ιταλούς: Άτιμοι, γιατί μπήκατε στην Ελλάδα. Οπωσδήποτε θα επιστρατευτώ, θα μου δώσουν όπλο και όπλο και κάου, κάου θα σκοτώσω όσους μπορέσω. Το πρωί τέλειωσε ο γάμος, έφυγε ο γαμπρός με τη νύφη, μετά από τέσσερις ημέρες επιστρατεύτηκε και ο Γιώργος και ο γαμπρός. Στις αρχές ακούγαμε κάποια βουή βομβαρδισμών ή πυροβόλου. Μαθαίναμε για τις νίκες από το στρατό μας. Ήρθαν οι Γερμανοί και ο στρατός μας άνοιξε δεύτερο μέτωπο για 15 ημέρες. Δύο αυτοκρατορίες 100 εκατομμύρια ή Ελλάδα 7 εκατομμύρια των εξαντλημένων από τον πόλεμο με τους Ιταλούς, δίκαια δεν μπόρεσε να αντέξει περισσότερο και ο στρατός οπισθοχώρησε περνώντας τα βουνά της Πίνδου και από το χωριό μας. Απολογισμός: Ο Γιώργος και ο γαμπρός γύρισαν ζωντανοί και άλλοι από το χωριό μας και δύο τραυματίες ενώ τρεις έμειναν αιώνιοι φρουροί στα βουνά της Αλβανίας. Από εδώ και πέρα είναι γνωστά τα όσα συνέβησαν αλλά σε εμάς άφησαν άσβηστα ίχνη στην ψυχή μας από όσα έπαθα και όσα έμαθα που έτυχε να ζήσω να τα γράψω.
Παναγιώτης Τόλος
