Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
«ΟΤΑΝ αποφοίτησα από την Αρχιτεκτονική Σχολή» μου ’λεγε τις προάλλες φίλος μου αρχιτέκτονας, «ονειρευόμουνα ότι τα κτίρια που θα σχεδίαζα θ’ άλλαζαν το τοπίο της Λάρισας...Σκόνταψαν όμως, οι φιλοδοξίες μου στην πραγματικότητα, καθώς μόνο η οικονομική ελίτ (κι αυτή όχι όλη, αλλά το εστέτ κομμάτι της) είχε την άνεση να αποδεχθεί και να πληρώσει τα σπίτια που σχεδίαζα εγώ...Η συντριπτική πλειοψηφία της τοπικής κοινωνίας ήθελε σπίτια «λειτουργικά» με τη δικιά της άποψη περί λειτουργικότητας. Τουτέστιν, τριάρι με εκμετάλλευση όλου του διαθέσιμου χώρου, κλασική βεράντα, χολ, σαλόνι, υπνοδωμάτια, κουζίνα...». Σχεδόν, τους ήμουν περιττός, ως επιστήμων κατέληξε...
ΚΑΠΩΣ έτσι, του περιέγραψα και τη δική μου επαγγελματική εμπειρία...Οι περισσότεροι δημοσιογράφοι, γίναμε δημοσιογράφοι με τη φιλοδοξία ν’ αλλάξουμε, με τη δύναμη της πένας, τον κόσμο...Στο τέλος της ημέρας, μας άλλαξε ο κόσμος...Και του εξήγησα, χωρίς μεγάλες αναλύσεις, ότι «επιτυχημένοι» με εμπορικά κριτήρια δημοσιογράφοι είναι αυτοί που τιμάει συστηματικά η μάζα, τουτέστιν ο Αυτιάς, ο Παπαδάκης κι ο Τράγκας που πρωτεύουν στις θεαματικότητες και τις ακροαματικότητες πάνω από μια εικοσαετία...Κι ότι, παρά τις αντιρρήσεις περί εμπορικότητος της Αριστεράς, δυστυχώς κι ο Λαζόπουλος τα νούμερα της AGB κοιτάζει για να κρίνει την επιτυχία του...Αυτά είναι τα αντίστοιχα «μεσοαστικά τριάρια» της δικής μας πελατείας, είπα στον φίλο μου τον αρχιτέκτονα και καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι οι επιθυμίες του καθενός, αργά ή γρήγορα θα συγκρουστούν με την πραγματικότητα αν δεν την λάβουν υπ΄ όψιν τους, όταν διαμορφώνουν τα όνειρά τους...
ΘΥΜΗΘΗΚΑ αυτόν τον διάλογο, διαβάζοντας τα ρεπορτάζ από τις ομιλίες του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στη Νέα Υόρκη και παρατηρώντας τις φωτογραφίες του από την παραμονή του στην καρδιά του καπιταλισμού. Καμάρι και έκπληξη πλάι στους Ομπάμα, δημόσιες ευχαριστίες για την κατανόηση στο θέμα του χρέους, με αναφορές στα «ευήκοα ώτα» (ωραία η αρχαΐζουσα, σημειωθήτω!) και ιδιαίτερη περιποίηση στους ομογενείς επίδοξους επενδυτές:
«...ΔΕΝ έχει σημασία αν είσαι δεξιός ή αριστερός, είμαστε όλοι Έλληνες!...»
ΚΑΙ στη συνέχεια:
«...Δεν επαφιέμεθα (sic!) στη συμφωνία, θα προχωρήσουμε τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις στο φορολογικό σύστημα και τη δημόσια διοίκηση...».
ΤΑ πιστεύει άραγε, αυτά που λέει; το ερώτημα...Η απάντηση σ’ αυτό θα ήταν μια αντιπαραγωγική «δίκη προθέσεων»...Ο καιρός θα δείξει...Πλην όμως, υπάρχουν ήδη, απτά δείγματα γραφής: «Κλείδωσε» χθες, σύμφωνα με το ρεπορτάζ ήδη, στο Euroworking Group – και εν όψει του Eurogroup της Δευτέρας – η λίστα με τα 48 προαπαιτούμενα μέτρα που πρέπει να υλοποιηθούν άμεσα, ενώ η Αθήνα ετοιμάζεται να προωθήσει και μια δεύτερη λίστα με προαπαιτούμενα προκειμένου να ολοκληρωθεί επιτυχώς η αξιολόγηση και να ξεκλειδώσει η εκταμίευση των 2+1 δισ. ευρώ για την ελληνική οικονομία.
ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΖΕΙ ή όχι το γεγονός ότι, για την ...υποδόση των 3 δισ. ευρώ, η «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση θα υλοποιήσει 48 προαπαιτούμενα, μέσα σε μόλις 30 ημέρες; Εντυπωσιάζει ή όχι ακόμη περισσότερο το ότι ετοιμάζει και δεύτερη λίστα προαπαιτούμενων σε χρόνο ρεκόρ; Εντυπωσιάζει ή όχι η ξαφνική αποδοχή του αυτονόητου «δεξιοί κι αριστεροί, είμαστε όλοι Έλληνες»; Η ξαφνικά θετική νοηματοδότηση έως πρόσφατα λέξεων με αρνητικό πρόσημο, όπως «μεταρρυθμίσεις», «επενδύσεις», «αξιολόγηση», «προαπαιτούμενα»; Κόντευε ο Αλέξης Τσίπρας να χωρίσει την Ελλάδα στα δυο μέχρι πριν λίγες ημέρες, όταν οι αρχηγοί των άλλων κομμάτων μιλούσαν τη γλώσσα που ο ίδιος ανερυθρίαστα χρησιμοποιεί τώρα!...Γερμανοτσολιάδες, υποτακτικοί, μερκελιστές, τα γνωστά...
ΑΛΛΑ δεν είναι η πολιτική που εντυπωσιάζει περισσότερο...Είναι ξαφνικά, τα μανικετόκουμπα στα λευκά καλοσιδερωμένα πουκάμισα...Η πέννα για τις υπογραφές...Η επιλογή των ιδιωτικών σχολείων για τη φοίτηση των παιδιών...Η ενσωμάτωση στο σύστημα που είχε βάλει στο στόχαστρο ήρθε με ταχύτατους ρυθμούς...Ο βρετανικός Economist έγραψε την περασμένη εβδομάδα πως η μετάλλαξη του κ. Τσίπρα ξεκίνησε από τον προσωπικό του βίο, καθώς επέλεξε να περάσει το καλοκαίρι του σε μια βίλα από την οποία επέστρεψε στο γραφείο του με ελικόπτερο...
ΤΟ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΟ θυμίζω, ήταν το μέσον με το οποίο – σύμφωνα με την αφήγηση του ΣΥΡΙΖΑ το 2014 – θα έφευγαν από τη χώρα, όσοι υπέγραψαν τα μνημόνια...Δεν χρειάστηκαν παρά ελάχιστοι μήνες για ν’ αποδειχθεί ότι το ελικόπτερο είναι φιλικό μέσο προς τους χρήστες που θητεύουν στην εξουσία...Αν μη τι άλλο, για τη δυνατότητά του να εγγυάται ευχάριστη προσγείωση...
