Του κ. Γιάννη Μπαμπανίκου, εκπροσώπου της ΕΣΑΚ ΔΕΕ στο Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Λάρισας
Είναι η πρώτη φορά που με τόσο εκκωφαντικό τρόπο αποκαλύπτεται η απόσταση που βαθαίνει ανάμεσα στη βάση του κλάδου των καθηγητών και την ηγεσία της ΟΛΜΕ. Αφορμή στην όλη υπόθεση στάθηκε η τύχη τής πρότασης της ΟΛΜΕ για έναρξη απεργίας διάρκειας από 1η Δεκέμβρη (με τη μορφή των επαναλαμβανόμενων πενθήμερων απεργιών). Την πρόταση ψήφισαν στο Δ.Σ. της ΟΛΜΕ η ΠΑΣΚ, η Αγωνιστική Συνεργασία και οι Παρεμβάσεις με κύριο επιχείρημα για την αναγκαιότητα και την επιτυχία της, στην παρούσα συγκυρία, την ύπαρξη αποδυναμωμένης κυβέρνησης.
Στην πρόσφατη συνεδρίαση των προέδρων των ΕΛΜΕ όλης της χώρας (25 -10 - 08) η πρόταση γνώρισε παταγώδη αποτυχία.
Μόλις 12 ΕΛΜΕ σε σύνολο 86 (13 %) ψήφισαν το «αγωνιστικό» πρόγραμμα δράσης της ΟΛΜΕ.
Η πρόταση είχε όλα τα χαρακτηριστικά μιας τυχοδιωκτικής κίνησης.
Με πολιτικό πλαίσιο και αιτήματα που δεν αμφισβητούν στο ελάχιστο την αντιεκπαιδευτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των εναλλασσόμενων κυβερνήσεων και βερμπαλισμούς του στιλ «Αν όχι τώρα; Πότε;» η ΟΛΜΕ κατέβασε στη βάση του κλάδου την πρότασή της.
Είναι η πρώτη φορά που το ΔΣ της ΟΛΜΕ ζήτησε εν λευκώ εξουσιοδότηση, αφού δεν δεσμεύτηκε για τη διενέργεια γενικών συνελεύσεων στο διάστημα της πραγματοποίησής της, που θα έκριναν την πορεία της.
Αξίζει να αναφερθεί πως οι έξι ΕΛΜΕ πήραν απόφαση για την απεργία διάρκειας με γενική συνέλευση και οι άλλες έξι με απόφαση διοικητικού συμβουλίου!!!
Στη συνέλευση της ΕΛΜΕ Λάρισας σε σύνολο 58 παρόντων η πρόταση πήρε 24 ψήφους υπέρ, 33 κατά και 1 λευκό.
Η ΠΑΣΚ από κοινού με την ΑΚΕ ανέλαβαν την ευθύνη και έκριναν πως μια τέτοια απεργία μπορούσε να έχει την έγκριση μερικών μόνον δεκάδων από τους 2.800 καθηγητές του νομού!!!
Όταν ο σκοπός αγιάζει τα μέσα τότε η αμνησία είναι το αναγκαίο φάρμακο για να ξεχαστεί ότι πριν μερικά χρόνια η ΠΑΣΚ πρωτοστατούσε για επιβολή πλαφόν 10% (280 καθηγητές δηλαδή) για τη λήψη απόφασης απεργίας!!!
Αποκαλυπτικό επίσης στοιχείο της υποκριτικής στάσης και της διγλωσσίας της πλειοψηφίας της ΟΛΜΕ είναι το γεγονός ότι σε πολλές ΕΛΜΕ στελέχη των συγκεκριμένων παρατάξεων καταψήφιζαν την «αγωνιστική» πρόταση που πρότειναν ως Δ.Σ. της ΟΛΜΕ. Καθόλου τυχαίο και δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται.
Το θράσος τους όμως ξεπέρασε κάθε όριο στη συνέλευση προέδρων των ΕΛΜΕ στην Αθήνα, όπου βάφτιζαν τη διγλωσσία «δημοκρατικό» δικαίωμα έκφρασης των στελεχών τους και τη διαφορετική πρόταση αγώνα της ΕΣΑΚ (48ωρες με γενικές συνελεύσεις για εκτίμηση και κλιμάκωση) ως στάση υπονομευτική.
Με σαφή στόχευση την πολιτική αξιοποίηση της αγανάκτησης των εκπαιδευτικών για τις πολιτικές επιδιώξεις του ΠΑΣΟΚ ενόψει εκλογών και με καύσιμη ύλη τους καθηγητές επιχειρήθηκε να στηθεί ένα κακόγουστο σκηνικό μιας υποτιθέμενης σύγκρουσης.
Το αποκαλύπτει περίτρανα το πρωτάκουστο της απόφασης που έλαβε η ΔΟΕ με τις ίδιες συνδικαλιστικές δυνάμεις. Η ΔΟΕ θα κατέβαινε σε απεργία διάρκειας και αυτή, εάν πρώτα η ΟΛΜΕ αποφάσιζε! Οι δυνάμεις που «κόπτονται» για την ανάγκη κοινού και συντονισμένου αγώνα τον υπονομεύουν χρόνια τώρα.
Είναι το ίδιο έργο που παίχτηκε και στη μεγάλη απεργία των δασκάλων το 2006.
Η απόρριψη της πρότασης δεν εκφράζει μόνον την άρνηση του κλάδου να συρθεί σε μια τυχοδιωκτική κίνηση. Εκφράζει μια ορατή πια αμφισβήτηση της πορείας, του προσανατολισμού και της τακτικής της ΟΛΜΕ. Πρόκειται για ένα σημαντικό πλήγμα στον κυβερνητικό και το ρεφορμιστικό συνδικαλισμό που προσπαθούν να εγκλωβίσουν το κίνημα στις πολιτικές επιδιώξεις του δικομματισμού
Τα υπαρκτά προβλήματα της παιδείας από την ιδιωτικοποίηση μέχρι τη δεινή οικονομική κατάσταση των εκπαιδευτικών απαιτούν ένταση και κλιμάκωση των αγώνων. Αγώνες όμως που να στοχεύουν στην καρδιά αυτής της πολιτικής, Ευρωπαϊκή Ένωση και δικομματισμό και να έχουν ξεκάθαρο μέτωπο συμμαχιών με το ταξικό εργατικό κίνημα, τους γονείς και τους μαθητές.
Η ΕΣΑΚ ΔΕΕ θα εντείνει τη δράση της για αλλαγή ρότας του συνδικαλιστικού κινήματος στην ΕΛΜΕ Λάρισας και στην ΟΛΜΕ.
