Το «κύκνειο άσμα» του ως υπουργού Επικρατείας και κυβερνητικού εκπροσώπου, ήταν τελικά η ομιλία του Θόδωρου Ρουσόπουλου στη Βουλή το απόγευμα της Τετάρτης για τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής που θα ασχοληθεί με το θέμα του αμαρτωλού Βατοπαιδίου. Γιατί, χθες, το απόγευμα τελικά - και ενώ υπήρχε στάση αναμονής ως προς τη χρονική στιγμή που αυτό θα συνέβαινε - ο τέως, πλέον, κυβερνητικός εκπρόσωπος, υπέβαλε την παραίτησή του στον πρωθυπουργό με ολιγόλογη επιστολή. Μια παραίτηση, που με μια εξίσου αξιόλογη απάντηση έκανε αποδεκτή ο πρωθυπουργός ο οποίος ταυτόχρονα... προβίβασε σε κυβερνητικό εκπρόσωπο - όχι όμως και σε... υπουργό - τον μέχρι χθες αναπληρωτή Ευάγγελο Αντώναρο. Άλλωστε, γι’ αυτό είναι οι «αναπληρωτές». Το λέει και η λέξη μόνη της. Για να αναπληρωθούν. Ε, ο Αντώναρος έτσι που το ‘φερε η κατάσταση έκανε μια διαρκή αναπλήρωση εκείνου που αναπληρούσε. Επίσης, δεν την... γλίτωσε και ο Παυλόπουλος. Το όνομα του οποίου κυκλοφορούσε ως πιθανότερου «διαδόχου» του Θ. Ρουσόπουλου στη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου. Άλλωστε, κατά το παρελθόν έχει χρηματίσει εκπρόσωπος Τύπου στις κυβερνήσεις Μητσοτάκη και το κατέχει το σπορ: Κυβερνητικός εκπρόσωπος δεν έγινε, ίσως γιατί κατά πάσα πιθανότητα και ο ίδιος δεν επιθυμούσε έναν τέτοιο ρόλο, αλλά θα έχει την υψηλή επιστασία της ενημέρωσης. Καθώς με απόφαση του πρωθυπουργού οι αρμοδιότητες των γενικών γραμματειών Επικοινωνίας και Ενημέρωσης μεταβιβάζονται στον υπουργό Εσωτερικών, ο οποίος και θα έχει την ευθύνη της άσκησης και της εποπτείας τους. Ήταν δηλαδή που ήταν υπερυπουργός ο Παυλόπουλος, μετά τη συνένωση του υπουργείου των Εσωτερικών με εκείνο της... Τάξης και της Ασφάλειας, τώρα παίρνει και την ενημέρωση στα χέρια του. Προς το παρόν τουλάχιστον. Διότι, τη λέξη «μεταβίβαση» σημαίνει ότι με μια ανάλογη πρωθυπουργική απόφαση, σε επόμενο χρόνο οι αρμοδιότητες αυτές μπορεί να μεταβιβαστούν κάπου αλλού ή και να... επιστρέψουν ακόμη - ακόμη. Καθ’ ότι είναι σαφές ότι ο Καραμανλής πιεζόμενος από τις καταστάσεις αναγκάστηκε να δείξει την έξοδο ή να αποδεχθεί την έξοδο του στενού του συνεργάτη από την κυβέρνηση αλλά η πρόθεσή του δεν είναι κυριολεκτικά να τον αντικαταστήσει, αφήνοντας διάφορα παραθυράκια για το μέλλον.
Τώρα από κει και πέρα είναι σαφές ότι ο Θ. Ρουσόπουλος περίμενε την προχθεσινή συνεδρίαση για να τα πει, όπως εκείνος τα αντιλαμβάνεται και από κει και πέρα να κάνει την ηρωική του έξοδο από την κυβέρνηση, πιεζόμενος από τις καταστάσεις και από τη γενική δυσφορία που έχει προκαλέσει και σε μέλη της κυβέρνησης και της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ αλλά και στη βάση της Νέας Δημοκρατίας. Παραιτήθηκε, λοιπόν, - εφόσον η ΝΔ αποφάσισε να μην παραστεί σήμερα στη συζήτηση για την προανακριτική, οπότε θα μπορούσε να υποβάλει την παραίτησή του μετά τη σημερινή συνεδρίαση - και... Και άφησε πίσω του αμφιλεγόμενες απόψεις για τον τρόπο που χειρίστηκε το θέμα, αλλά και για τον τρόπο που τοποθετήθηκε και στάθηκε προχθές στη Βουλή. Άλλωστε αυτή την εποχή ό,τι και να πει ή και να κάνει ο Θόδωρος Ρουσόπουλος, αποτελεί «κόκκινο πανί» για τους περισσότερους. Το «δίκιο» ή το «άδικο» του ίδιου δεν είναι κάτι που πραγματικά απασχολεί, καθότι έχει αναλάβει το ρόλο του... «αποδιοπομπαίου τράγου». Ξαφνικά για ό,τι κακό ή στραβό συμβαίνει στη Νέα Δημοκρατία απλά... «φταίει ο Ρουσόπουλος!». Επωμίζεται βάρη πολύ περισσότερα από αυτά που του αναλογούν αυτός είναι ένας τρόπος εύκολης φυγής και εκτόνωσης. Και βέβαια μια τέτοια αντιμετώπιση ούτε ορθή είναι ούτε ρεαλιστική. Απηχεί, όμως, το κλίμα και αυτό είναι ένα γεγονός... Κι έπειτα, για να κάνουμε και μια γενικότερη παρατήρηση - ανεξάρτητα από το πόσο «ένοχος» ή όχι μπορεί να είναι για το θέμα του Βατοπαιδίου, και αυτό θα φανεί στην πορεία - η πραγματικότητα είναι μια: ότι οι άνθρωποι που βρίσκονται τόσο κοντά σε έναν πρωθυπουργό πάντα συγκεντρώνουν την μήνι των άλλων. Θυμηθείτε παλιότερα την περίπτωση Σπηλιωτόπουλου.
Να δούμε λοιπόν τώρα, που ο Ρουσόπουλος φεύγει από το κυβερνητικό πλάνο, πόσο η... απάλειψή του αυτή θα βοηθήσει στην αναστροφή του κλίματος για τη ΝΔ. Γιατί, βέβαια, δεν θα αργήσουν να κάνουν την εμφάνισή τους οι πρώτες δημοσκοπήσεις. Ήταν στραβό το κλίμα, έφταιγε ο Ρουσόπουλος γι’ αυτό; Να δούμε.
