«Στους δύο τρίτος δεν χωρεί»... εισαγγελέας! Τι θα γίνει, τέλος πάντων, μ’ αυτόν τον Εφραίμ; Θα... φάει όλο τον κόσμο. Θα καταρρεύσει εξαιτίας του, εκτός από το πολιτικό και το δικαστικό σύστημα; Μεγάλη φίρμα. Και τι ψυχή θα παραδώσει που λέει ο λόγος! Διότι αυτή δεν είναι ψυχή είναι περιβόλι! Περιβόλι μεγάααλο, πολύ μεγάαλο, ίσα με τη μισή Ελλάδα κοντά. Χερσαίο και υδρόβιο. Απ’ όλα τα καλά έχει. Και μας το παίζει και θύμα. Έστειλε και επιστολή χθες, που λέει ότι, τέλος πάντων, αν χρειάζεται να παραστήσει αυτός τον αμνό της θυσίας, θα το κάνει, αλλά... Αλλά δεν τα ’κανε όλα μόνος του. Δεν το λέει έτσι ακριβώς, αλλά αυτό ακριβώς εννοεί και μάλιστα ουσιαστικά με τη συγκεκριμένη αποστροφή «απειλεί» και τους εμπλεκόμενους που... αυτός ξέρει. Εμείς δεν τους ξέρουμε, τους εικάζουμε ή από την πολλή εικασία ρίχνεται λάσπη επί δικαίων τε και αδίκων. Και ξέρετε πώς είναι η λάσπη. Άμα κολλήσει, δεν βγαίνει, είτε είναι «καθαρός» κανείς είτε δεν είναι.
Πάντως, με όλη αυτή την ιστορία, το ζήτημα είναι ότι εκτός από το κύρος της Πολιτείας, έχει αναμφίβολα τρωθεί και το κύρος της Εκκλησίας. Γιατί, όταν στο επίκεντρο αυτής της σκανδαλώδους υπόθεσης βρίσκεται ένας ιερωμένος και δη μοναχός, και ένα μοναστήρι, και όταν οι αλλεπάλληλες αποκαλύψεις για τις realestate δραστηριότητες του Εφραίμ συνεχώς δυσκολεύουν και αμαυρώνουν τα πράγματα, αντί να τα απαλύνουν, τότε οπωσδήποτε και η Εκκλησία έχει το μερίδιο της σπίλωσης και της δημιουργίας σαφών αρνητικών εντυπώσεων. Σε βαθμό, που, προ ημερών αναγκάστηκε να πάρει θέση και ο ίδιος ο Οικουμενικός Πατριάρχης, ο οποίος αρχικά και για ένα σημαντικό διάστημα είχε επιλέξει να σιωπήσει. Μέχρι που η έκταση και η ένταση του θέματος, που κατέδειξε ότι δεν έχει αυτό το περιθώριο και θα πρέπει κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο να παρέμβει.
Τώρα από κει και πέρα, αυτό που έγινε χθες με τους εισαγγελείς δεν έχει προηγούμενο. Διότι, εκτός από οικοπεδοφάγος ο Εφραίμ είναι και... εισαγγελοφάγος! Καθότι άμα το δούμε το ζήτημα με την ευρεία έννοιά του, αφού το Βατοπαίδι χειριζόταν οι δύο εισαγγελείς, αυτό τους έφαγε. Η πρώτη και «εύκολη» εξήγηση μετά τη δήλωση παραίτησής τους ήταν ότι δυσφόρησαν επειδή τους έβαλαν στο σβέρκο και τρίτο εισαγγελέα για να ελέγχει το έργο τους. Οπωσδήποτε και αυτό μέτρησε στην εξέλιξη των πραγμάτων, αλλά και το γεγονός ότι διαφωνούν με το Σανιδά για το «αν» και υπό ποιες προϋποθέσεις πρέπει το θέμα να πάει στη Βουλή. Άλλο λένε οι δύο, άλλα λέει ο Σανιδάς. Και τελικά έφθασε το πράγμα στο απροχώρητο, με αποτέλεσμα να προκύψει θέμα παραίτησής τους και φυσικά να γίνει της... πολιτικής κακομοίρας. Διότι τέτοιου είδους καταστάσεις - και λογικά ως ένα βαθμό, διότι πάντα υπάρχει και το στοιχείο της πολιτικής υπερβολής και σκοπιμότητας - αποτελούν βούτυρο στο ψωμί των αντιπολιτευομένων. Άλλωστε, γι’ αυτό η συγκεκριμένη ακραία εξέλιξη ανάγκασε τον Καραμανλή να παρέμβει ο ίδιος και να ζητήσει από τον υπουργό Δικαιοσύνης να μην κάνει αποδεκτή την παραίτηση των δύο, να παραμείνουν και να συνεχίσουν το έργο τους. Και φυσικά, οδήγησε το ΠΑΣΟΚ να... ξεσπαθώσει και να ξεκινήσει τον πόλεμο εκ του συστάδην. Κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά χθες και ο υπουργός Επικρατείας Θ. Ρουσόπουλος - το όνομα του οποίου έχει συνδεθεί με εκείνο του Εφραίμ, χωρίς όμως να έχει αποδειχθεί οτιδήποτε μέχρι στιγμής - δήλωσε, απαντώντας σε σχετικό ερώτημα ότι: «δεν είναι κολλημένος στην καρέκλα». Αφήνοντας έτσι για πρώτη φορά ανοιχτό το ενδεχόμενο να παραιτηθεί ή, αν το... μεταφράσουμε διαφορετικά, ότι ο ίδιος δεν συνεχίζει να βρίσκεται στη θέση επειδή το θέλει αλλά επειδή το θέλουν κάποιοι άλλοι. Παρά το γεγονός ότι, όπως φάνηκε και από τις νομαρχιακές συνελεύσεις της Ν.Δ. το Σαββατοκύριακο που πέρασε, αποτελεί πλέον «κόκκινο πανί» για πολλά στελέχη του κόμματος.
Φουρτούνες, πολλές φουρτούνες στη λίμνη Βιστωνίδα. Θα ναυαγήσουμε σε... γλυκά νερά, που λέει ο λόγος. Και το... αμάρτημα θα έχει και θεϊκή χροιά.
