Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από τον κόσμο.
Το φάντασμα ενός οικονομικού κραχ.
Το φάντασμα της φτώχειας για τους πολίτες όλου του κόσμου, πλην βεβαίως εκείνων των «σαλταδόρων», που φρόντισαν με τον «ολοκληρωτισμό της ελεύθερης αγοράς» (σύμφωνα με την εύστοχη διατύπωση του Τζορτζ Σόρος), δηλαδή με την αγορά της ασυδοσίας, να θησαυρίσουν πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Για να είμαστε δε σαφέστεροι, πουλώντας αέρα, ούτε καν φύκια.
Κι όμως, εν Ελλάδι, παρά την κρίση και την ανασφάλεια διεθνώς, εξακολουθούμε να βασανιζόμαστε (ιδιαίτερα από τηλεοράσεως) με τα καμώματα του Πέτρου Τατούλη, του Σταύρου Δαϊλάκη και του Θανάση Γιαννόπουλου (όχι φυσικά πως δεν έχουν δίκιο σε πολλά απ’ όσα λένε) που φροντίζουν να διατηρούνται στην επικαιρότητα και να εξαπολύουν (από τηλεοράσεως και εφημερίδων) μύδρους κατά κορυφαίων στελεχών της κυβερνήσεως, αλλά και κατά της πρωθυπουργικής «αυλής».
Δικαίωμά τους.
Δικό τους και του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή είναι το μαγαζί της οδού Ρηγίλλης και δικαιούνται να λένε όσα λένε, αν και οφείλουν να τα λένε στα όργανα του κόμματος, στη δε συνέχεια να πειθαρχούν – ο Π. Τατούλης οφείλει να γνωρίζει τα περί «δημοκρατικού συγκεντρωτισμού» ως παλαιός μαοϊκός – στις αποφάσεις των οργάνων αυτών.
Όμως, όλα αυτά που λένε είναι καταρχήν δικά τους θέματα.
Και λέω καταρχήν, γιατί είναι φυσικά θέματα που απασχολούν και την ελλαδική κοινωνία, αφού τα όσα λένε άπτονται σκανδάλων – ή και «σκανδάλων» - τα οποία σχετίζονται με το δημόσιο χρήμα και το δημόσιο συμφέρον.
Ωστόσο, το τι θα κάνει ο Κώστας Καραμανλής με τους βάλλοντες και τους βαλλόμενους είναι δικό του θέμα.
Ο λαός, πάντως, θα τους κρίνει στις εκλογές.
Φτάσαμε, λοιπόν, στο επίμαχο θέμα.
Τις εκλογές.
Και το λέω γιατί «το θέμα παίζει».
Σενάρια πρόωρων εκλογών «παίζουν».
Και «παίζουν» μετ΄ επιτάσεως.
«Παίζουν», ήδη, από την περασμένη εβδομάδα, την εβδομάδα της συνεδριάσεως της Κεντρικής Επιτροπής της ΝΔ, όταν ο Κώστας Καραμανλής προειδοποίησε πως δεν θα ανεχθεί προσωπικές στρατηγικές και ροκάνισμα της κυβερνήσεως, αλλά «άκουσε» (στη συνεδρίαση, συνεπώς ήταν νομιμόφρων!) κριτική από τον Πέτρο Τατούλη και το Θανάση Γιαννόπουλο (σε αθηναϊκή εφημερίδα» - ο οποίος στη συνέχεια «τα μάζεψε») και έτσι γλίτωσαν τη διαγραφή.
Όμως, προέκυψε αίφνης, ο εκ Δράμας «γαλάζιος» βουλευτής Σταύρος Δαϊλάκης, ο οποίος «τα έριξε» την επομένη κατά των κ. Ρουσόπουλου και Αγγέλου, αλλά δεν γλίτωσε τη διαγραφή.
Κι η ΝΔ έμεινε με 151 βουλευτές.
Δηλαδή έχουμε μια κυβέρνηση, υπό την απειλή του Π. Τατούλη.
«Δεν θα είμαι κυβέρνηση ανοχής, δεν θα είμαι όμηρος του Τατούλη, του Δαϊλάκη και του Γιαννόπουλου», φέρεται να είπε ο Κ. Καραμανλής στους συνεργάτες του.
«Αν δε υπάρξει κι άλλο κρούσμα εσωστρέφειας θα πάω σε εκλογές», φέρεται να πρόσθεσε.
Στη συνέχεια συνεκάλεσε έκτακτο Υπουργικό Συμβούλιο, αλλά ουδέν είπε επ’ αυτών (και αυτό, κατά την εκτίμησή μου, ήταν ορθό) αλλά ασχολήθηκε με τα της διεθνούς κρίσεως και των επιπτώσεών της στην ελλαδική κοινωνία.
Αν ο πρωθυπουργός είπε τα όσα φέρεται να είπε στους συνεργάτες του περί εκλογών και αν τα όσα ανοικτά, περί του ιδίου θέματος, άφησαν οι ίδιοι οι συνεργάτες τους στις τηλεοράσεις, ισχύουν, τότε σημαίνει πως το θέμα των εκλογών το έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους. Δηλαδή, θέλουν να πιστεύουν ότι οι εκλογές (θα) είναι «μια κάποια λύση» από το (κομματικό) αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται η ΝΔ.
«Ναι» στις εκλογές, λέει ο Γιώργος Παπανδρέου, αλλά δεν το βροντοφωνάζει. Θέλει, λέει, τις εκλογές, αλλά αυτές να γίνουν αφού υπάρξουν πριν παραπομπές για «γαλάζια» σκάνδαλα, ώστε να μην υπάρξει παραγραφή.
Αλήθεια, είναι σίγουρο πως θέλει τις εκλογές;
Δηλαδή αν υποτεθεί ότι κερδίζει την αυτοδυναμία (κάτι που , με βάση όλες τις αναλύσεις, θεωρείται ανέφικτο) θέλει να κληθεί να λύσει την οικονομική κρίση;
«Ναι», λέει και η δίδυμη ηγεσία του ΣΥΝ / ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλέκος Αλαβάνος και Αλέξης Τσίπρας, ευελπιστώντας ότι η χώρα θα οδεύσει προς τα Αριστερά.
Πιστεύουν πως η χώρα θα οδεύσει προς τα Αριστερά; Δυστυχώς σε περιόδους κρίσεως αυτό ιστορικά δεν έχει αποδειχθεί. Αλλά κι αν το πιστεύουν πόσο σίγουροι είναι πως αυτή η ευκταία στροφή θα κρατήσει;
«Ναι» , (πιθανόν να) λέει και το ΚΚΕ, που είναι πάντα «ετοιμοπόλεμο».
Όμως, το ερώτημα που τίθεται είναι: Οι εκλογές, αυτήν την περίοδο, αποτελούν διέξοδο για τη χώρα;
Φαντάζεται κανείς μεσούσης της κρίσεως, την Ελλάδα να πηγαίνει σε εκλογές και δη εκλογές άκρατης πολώσεως και οξύτητας;
Φαντάζεται κανείς πως οι επιχειρηματίες, που τρέμουν, λόγω της οικονομικής κρίσεως ακόμη και τον ίσκιο τους, θέλουν εκλογές;
Φαντάζεται κανείς πως οι πολίτες, που, ήδη καλούνται να πληρώσουν το κόστος της οικονομικής υφέσεως, θέλουν εκλογές και πιθανότατα ξανά εκλογές – γιατί πολύ δύσκολα θα υπάρξει αυτοδυναμία- λόγω αδυναμίας σχηματισμού κυβερνήσεως;
Μήπως είναι καιρός όσοι «παίζουν» με τις εκλογές, να πάψουν να «παίζουν» και με την τσέπη των πολιτών;
