Έσπευσαν σχεδόν άπαντες οι αναλυτές, με προεξάρχοντες τους λαλίστατους τηλεοπτικούς αστέρες της δημοσιογραφίας (πλην, φυσικά των συμπολιτευόμενων την κυβέρνηση, αλλά και ορισμένων εχεφρόνων) να ομιλήσουν, το τελευταίο διάστημα, για ανατροπή του πολιτικού σκηνικού στην Ελλάδα.
Στήριξαν δε την εκτίμησή τους αυτή, στις καταγραφές όλων σχεδόν των ερευνών της κοινής γνώμης, από τις οποίες προκύπτει, για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, ότι η κυβερνητική παράταξη χάνει την πρωτοκαθεδρία από το ΠΑΣΟΚ, η δε προσωπική εικόνα του Κώστα Καραμανλή έχει θολώσει αρκούντως.
Η εξέλιξη αυτή (πρέπει να) θεωρείται αναμενόμενη, καθώς η κυβέρνηση έχει πληγεί πρωτίστως από την ίδια τη νεοφιλελεύθερη οικονομική της πολιτική, που την έχει φέρει αντιμέτωπη με την κοινωνία, η οποία έχει αρχίσει να αισθάνεται τον ίδιο θυμό και την ίδια οργή, όπως στο λυκόφως των κυβερνήσεων Σημίτη, αλλά και από τα καταγγελθέντα σκάνδαλα, ουσιαστικά, δηλαδή, τον ξαφνικό πλουτισμό ορισμένων γαλάζιων στελεχών, αλλά και το ζήτημα με τη Μονή Βατοπαιδίου, για το οποίο έχει στοχοποιηθεί ο Υπουργός Επικρατείας Θ. Ρουσόπουλος.
ΑΠΕΤΥΧΕ Η ΣΥΝΤΑΓΗ...
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά...
Είναι βέβαιο πως το πολιτικό κλίμα έχει αλλάξει εις βάρος της κυβερνήσεως, αλλά και του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, ο οποίος (κατά γενική ομολογία) δεν ήταν ο εαυτός του στη συνέντευξη που έδωσε προ καιρού στη ΔΕΘ.
Ήταν ένας Κ. Καραμανλής άχρωμος, άοσμος και κυρίως άτολμος, ο οποίος επέλεξε να πάρει το παιγνίδι πάνω του, να καλύψει τους επικρινόμενους από την αντιπολίτευση, αλλά και εκ των έσω, υπουργούς του και φυσικά να καλύψει τον αρχιτέκτονα της ανάλγητης οικονομικής πολιτικής Γιώργο Αλογοσκούφη.
Όλα αυτά προσπάθησε, στη Θεσσαλονίκη, να τα καλύψει με την επανάληψη της (υποτίθεται) στρατηγικής του θέσεως για τη συνέχιση των λεγομένων μεταρρυθμίσεων, οι οποίες, όμως, δεν ενισχύουν την κοινωνική συνοχή, αλλά, τουναντίον, αποτελούν τη γνωστή νεοφιλελεύθερη συνταγή αποδομήσεως του κράτους και των, υπό κρατικό έλεγχο, επιχειρήσεων και δη σε μια χρονική στιγμή που η συνταγή αυτή έχει αποτύχει, όπως, άλλωστε, φαίνεται από την κρατική παρέμβαση στην οποία καταφεύγει η αμερικανική διοίκηση.
Αποτέλεσμα αυτής της εμμονής, οι συνεχείς εκρήξεις «γαλάζιων» στελεχών, που απηχούν τις απόψεις της λεγομένης «λαϊκής δεξιάς», κατά του Υπουργού της Οικονομίας Γιώργου Αλογοσκούφη και φυσικά τα συνεχή «κατηγορώ» τους κατά των υπουργών της κυβερνήσεως που έχουν πλουτίσει, αλλά και κατά εκείνων που εμπλέκονται, με τον ένα τον άλλο τρόπο, στις σκανδαλώδεις ανταλλαγές δημοσίου πλούτου με τη Μονή Βατοπαιδίου.
Μια υπόθεση στην οποία φέρεται να έχει σοβαρό ρόλο ο κ. Θ. Ρουσόπουλος, λόγω των πνευματικών του σχέσεων με τον προκαθήμενο της Μονής κ. Εφραίμ.
Εν προκειμένω, πάντως, θα πρέπει μεν να τονισθεί ο σκανδαλώδης χαρακτήρας αυτών των ανταλλαγών, αλλά παραλλήλως να υπομνησθεί πως ο κ. Εφραίμ ήταν αυτός που έφερε την Αγία Ζώνη στην Αθήνα για τον τότε ασθενούντα Ανδρέα Παπανδρέου, οι δε σκανδαλώδεις ρυθμίσεις έχουν ξεκινήσει από την εποχή του Κώστα Σημίτη.
ΤΑ ΦΩΤΑ ΚΑΙ Ο ΛΑΓΟΣ...
Τα ζητήματα αυτά έφεραν σε δυσχερή θέση τον Κώστα Καραμανλή, ο οποίος συμπεριφέρθηκε, αρχικώς, σαν τον λαγό, ο οποίος, ξαφνιασμένος από τα φώτα του αυτοκινήτου που του έπεσαν στα μάτια, δεν μπορεί να κάνει τίποτε για να ξεφύγει.
Και απλώς παρακολουθούσε τα τεκταινόμενα στη «γαλάζια» παράταξη και τη χώρα, σκεπτόταν και άκουγε εισηγήσεις, αλλά πέραν αυτού ουδέν.
Ακόμη και στην περίπτωση Βουλγαράκη, ο πρωθυπουργός επέλεξε την «τακτική της στρουθοκαμήλου», δεν πήρε καμία πρωτοβουλία και αίφνης ένα πρωί μάθαμε πως ο Υπουργός της Ναυτιλίας παραιτήθηκε, γιατί του έφταιγε (λέει) κάποια πολιτική συνωμοσία...
Η εξέλιξη αυτή δεν εκτόνωσε την κατάσταση.
Το αντίθετο συνέβη.
Ακολούθησε η παραίτηση της κας Μάρας Ζαχαρέα από τις πάσης φύσεως επιχειρηματικές και δημοσιογραφικές της δραστηριότητες, προφανώς κατόπιν υποδείξεως του Μεγάρου Μαξίμου, δραστηριότητες τις οποίες «γαλάζια» στελέχη και η αντιπολίτευση θεώρησαν ως μην συμβατές με την υπουργική θέση του συζύγου της Θ. Ρουσόπουλου, αν και ο ίδιος ο πρωθυπουργός είχε κατηγορήσει όσους από την αντιπολίτευση είχαν επικρίνει την κα Ζαχαρέα ως αντιφεμινιστές...
ΑΝΟΙΞΑΝ ΤΑ ΣΤΟΜΑΤΑ...
Μετά τις εξελίξεις αυτές άνοιξαν τα στόματα στη ΝΔ κι ο ίδιος ο Κώστας Καραμανλής έχει, ήδη εκ των έσω, στοχοποιηθεί, ο δε λαλίστατος Βύρων Πολύδωρας, προ ημερών, ούτε λίγο, ούτε πολύ τον παρομοίασε με ρωμαίο αυτοκράτορα.
Οι πάντες στη «γαλάζια» παράταξη άρχισαν να κρίνουν και να επικρίνουν, οι πάντες εισηγούνται, οι πάντες άρχισαν να ρίχνουν τα βάρη και τις ευθύνες στους άλλους και δήλωναν πως ανέμεναν από τον Μεσσία, δηλαδή τον Κώστα Καραμανλή, πρωτοβουλίες για να τους ξελασπώσει.
Αυτό ακριβώς το «σκορποχώρι» είναι η σημερινή εικόνα της ΝΔ, δηλαδή η έλλειψη συνοχής στο κόμμα με την πιστοποιημένη έλλειψη σύμπνοιας στελεχών, κυβερνητικών και κομματικών και με τη διαμόρφωση «δύο γραμμών» και τη σχηματοποίησή τους στον χώρο της «γαλάζιας» παρατάξεως.
Η παντοδυναμία του Κ. Καραμανλή αμφισβητείται τώρα σε έναν ακαθόριστο αλλά συμπαγή χώρο εντός της ΝΔ, ο οποίος τείνει να ξεπεράσει το 20% των εντός του κόμματος ευρισκόμενων οπαδών και ταυτόχρονα ο χώρος αυτός δεν έχει μητσοτακική ρίζα, λένε οι γνωρίζοντες εκ των έσω τα της «γαλάζιας» παρατάξεως, που φρονούν, επίσης, ότι οι περισσότεροι από τους διαμαρτυρόμενους εντός του χώρου του 20% προέρχονται από τον «καραμανλικό κύκλο».
Σύμφωνα με τους ίδιους η εξέλιξη αυτή οφείλεται στο ότι η οικονομική πολιτική δεν απέδωσε και η κυβέρνηση έλαβε πρόσθετα επαχθή μέτρα.
Ακόμη οφείλεται στο ότι χάθηκε η σημαία περί σεμνότητας και ταπεινότητας, στο ότι οι πάσης φύσεως «βαρόνοι» του κόμματος ηθικολογούν ενώ «θα έπρεπε να βρίσκονται σπίτι τους», στο ότι ο πρωθυπουργός με την εμφάνισή του στη Θεσσαλονίκη «πήρε όλο το παιγνίδι επάνω του» και δεν άφησε κανένα περιθώριο ελιγμών στον ίδιο του τον εαυτό και, κυρίως, οφείλεται στο ότι η κυβέρνηση πορεύεται στη δεύτερη τετραετία της χωρίς όραμα.
ΦΤΑΙΕΙ ΜΟΝΟ Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΚΡΙΣΗ;
Είναι προφανές πως ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να κάτσει με σταυρωμένα τα χέρια.
Και είναι αναγκασμένος να πάρει κάποιες αποφάσεις για να αλλάξει την σημερινή εικόνα της ΝΔ και του ίδιου προσωπικώς.
Είναι, επίσης, προφανές πως αν δεν αντιδράσει με πολιτικούς όρους θα χρεωθεί προσωπικά την πρωτοφανή κρίση, στην οποία έχουν περιέλθει η κυβέρνηση και το κόμμα του, αλλά είναι, ταυτοχρόνως, βέβαιο πως η κρίση της ΝΔ δεν είναι κρίση προσώπων αλλά κρίση πολιτικής.
Ήδη, έχει αρχίσει να διοχετεύεται το σενάριο πως για τη σημερινή κατάσταση φταίει η διεθνής οικονομική κρίση.
Αλλά και αν δεχθούμε ότι φταίει, τότε γιατί ο Γιώργος Αλογοσκούφης επιμένει, με την πρωθυπουργική έγκριση, στο νεοφιλελευθερισμό στην οικονομία, με τα συνεχή αντιλαϊκά μέτρα, αντί να ενισχύει τα χαμηλά εισοδήματα, που συνεχίζουν να πλήττονται και να στενάζουν διαχρονικά.
Φταίει μήπως η διεθνής κρίση γιατί κάποιοι αποφάσισαν να πλουτίσουν, αξιοποιώντας την πολιτική τους θέση και ισχύ, με ανόητα και προκλητικά επιχειρήματα, όπως «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό», ή «κινήθηκα έτσι επιχειρηματικά για να γλιτώσω την εφορία», την οποία, όμως, πληρώνουν με αίμα οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι;
ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ: «ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ»
Ο Κώστας Καραμανλής μετά από σιωπή πολλών ημερών αποφάσισε να «βγει μπροστά» και να δηλώσει πως «είμαι εδώ». Χωρίς να ανοίξει τα χαρτιά για τις μελλοντικές αποφάσεις τους εγκάλεσε, σε υψηλούς τόνους στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής της ΝΔ, όσους παίζουν με προσωπικές στρατηγικές να πάψουν το συνεχές πριόνισμα της κυβερνήσεως και την υπονόμευση.
Τόνισε, όμως, με κάποιες λελογισμένες δόσεις αυτοκριτικής, την αποφασιστικότητά του να συνεχίσει αυτό που αποκαλεί μεταρρυθμίσεις, καθώς , κατά την εκτίμησή του, είναι η μόνη διέξοδος από τη σημερινή κρίση που περνάει η χώρα.
Παρά ταύτα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν πως το πρόβλημα είναι δομικό και ουσίας της πολιτικής της «γαλάζιας» παρατάξεως και δεν πρόκειται να λυθεί μόνο με την επιδειχθείσα πυγμή του Κώστα Καραμανλή προς τους όποιους αντάρτες (ακόμη και αν διαγράψει έναν εξ αυτών, για παραδειγματισμό) ή μ’ έναν ανασχηματισμό της κυβερνήσεως (αλήθεια με ποια πρόσωπα και από ποιόν πάγκο;) αλλά απαιτείται αλλαγή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, που έχει φέρει σε απόγνωση την κοινωνία και τους εργαζομένους.
Εν αναμονή, λοιπόν, των όποιων συγκεκριμένων πολιτικών αποφάσεων του πρωθυπουργού, αλλά και των επόμενων κινήσεων του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Α. Παπανδρέου (ώστε να κεφαλαιοποιήσει τα κέρδη που δείχνει να εισπράττει από την κυβερνητική φθορά) μήπως είναι νωρίς να ομιλήσουμε για ανατροπή του πολιτικού σκηνικού;
