Κατά τον Αυτοκτονικόν Ιδεασμόν του πονηρολόγου Δικηγόρου Νικολιτσόπουλου, έχουμε και τον Αυτολατρικόν Ιδεασμόν. Τη μορφή αυτή του Ιδεασμού καλλιεργεί επιμόνως, αλλά όχι πάντοτε επιτυχώς, ο εκάστοτε υπουργός Τουρισμού, προκειμένου να διαλαλήσει την πραμάτεια του. Δηλ. τον Εθνικό μας Τουρισμό, ο οποίος μοιραία μετά την ανθούσα Ναυτιλία μας, αποτελεί κύρια πηγή εισαγωγής συναλλάγματος.
Επί υπουργίας Βάσως Παπανδρέου, διαφημιστικό σλόγκαν ήταν «Εμπειρία Ξου», δηλ. η εμπειρία των ξένων. Φιλότιμη η προσπάθεια, αλλά τραγικό το αποτέλεσμα. Όταν ήλθε ο Δημ. Αβραμόπουλος, έβαλε δελεαστικό στη διεθνή αγορά το μυθοπλαστικό σλόγκαν: «Ζήσε το μύθο σου στην Ελλάδα». Παγίδα για ευφάνταστους επισκέπτες, που δυστυχώς όμως δεν τσίμπησαν. Αντίθετα, η Φάνη - Πάλλη Πετραλιά εγκαταλείπει το ευφάνταστο πέταγμα και προσγειώνεται στην πραγματικότητα, στις αισθήσεις. «Εξερευνήστε τις αισθήσεις σας!» Δηλ. ελάτε και θα ικανοποιήσουμε κάθε σας αίσθημα. Και φθάνουμε στο σημερινό υπουργό Άρη Σπηλιωτόπουλο, με το σλόγκαν: «Greece the true Experience». Ελάτε τους λέει, να μαζέψετε συγκλονιστικές εμπειρίες και να τις μεταλλάξετε σε γλυκιές και ηδονικές αναμνήσεις, που θα σας κάνουν να ξανάρθετε. Όσο κι αν προσπαθούν φιλότιμα όλοι τους ν' ανοίξουν τις πόρτες του Ελληνικού Παραδείσου, δεν ξεφεύγουν από τον Αυτολατρικό Ιδεασμό. Βέβαια, τα σλόγκαν, τα συνθήματα, πάντοτε κατασκευάζονται καθ' υπερβολήν και με μπόλικο λυρισμό. Είναι το τυράκι στη φάκα.
Απώτερος σκοπός τους είναι να αλιεύσουν τουρίστες και μάλιστα με φουσκωτά πορτοφόλια. Γι' αυτό έχει δίκαιο ο εκάστοτε υπουργός να βαυκαλίζεται πως με μόνα τα ωραία αυτά πυροτεχνήματα θα ελκύσει επισκέπτες του όμορφου και ευλογημένου τούτου τόπου.
Αλλά δεν αρκεί μόνον αυτό. Ίσως να είναι και το λιγότερο. Δυστυχώς, υπάρχει ένας εκτεταμένος και έντονος ανταγωνισμός, ανάμεσα σε πολλές χώρες με εξίσου «αυθεντικές εμπειρίες, που μπορεί να τις αναζητήσει κανείς όχι μόνον στην Ελλάδα. Μπορούν οι τουρίστες να βρουν κι αλλού φως, ήλιο και γαλάζιο ουρανό. Ακτές πεντακάθαρες και γραφικές για θαλάσσιες επιδόσεις. Δάση και δρυμούς απείραχτους, πρωτόγονους και μάλιστα βατούς με κάθε μέσο. Μνημεία και κατάλοιπα Αρχαίων πολιτισμών μπορεί κι αλλού να βρει κανείς, έστω και ήσσονα της Παρθενείου αίγλης. Υπάρχουν κι άλλες χώρες, που προσφέρουν-και μάλιστα φθηνότερα -καφεδάκι σε γραφικά στέκια ή φαγάδικα με δελεαστικά εδέσματα.
Επομένως ο Αυτολατρικός Ιδεασμός, με τα καλοστημένα σλόγκαν, είναι ανεπαρκής και ουτοπικός, αν όχι άχρηστες δαπανηρές ατάκες! Ανάπτυξη του τουρισμού δεν γίνεται μόνον με φυλλάδια και σλόγκαν ανά τον κόσμο. Γίνεται με σοβαρή μελέτη και ουσιαστική βελτίωση των όσων τουριστικών δυνατοτήτων έχει η χώρα μας. Βελτίωση υποδομών και εξευγενισμός συμπεριφορών. Ανταγωνιστική διάθεση, που δεν αποβλέπει μόνον στην καταλήστευση του τουρίστα.
Ο κόσμος μικραίνει, ακούει, ρωτάει και μαθαίνει. Και, δυστυχώς, μαθαίνει για τον τόπο μας πράγματα άσχημα.
Βλέπει τα Αρχαία μνημεία μας, ένα-ένα να παραδίδονται στα χέρια των εργολάβων ή της οικοδομικής αξιοποίησης. Ή και να παραδίδονται στις φλόγες των πυρκαγιών (Βλ. Ολυμπία 2007). Πώς να κάνουμε τουρισμό, όταν το ανθρώπινο δυναμικό που δέχεται τα κύματα των τουριστών δεν είναι εκσυγχρονισμένο και εκπαιδευμένο στην εξυπηρέτηση των επισκεπτών και στην καταλήστευσή τους. Greece, the true Experience, μας λέει ο Σπηλιωτόπουλος. Ναι, αλλά οι εμπειρίες του τουρίστα είναι ενίοτε αρνητικές και καλές. Πολυπόθητες, αλλά και απαράδεκτες. Ηδονικές, αλλά και φαρμακερές. Γράφουν και ξαναγράφουν οι εφημερίδες για εξυπνάδες Ελλήνων. Ο ταξιτζής χρεώνει τη διαδρομή Σύνταγμα-Ομόνοια σχεδόν όσο στοίχισε στον τουρίστα το μισό του εισιτηρίου να έλθει στην Ελλάδα. Σε εστιατόρια επισημάνθηκε πως η μερίδα μουσακά για τον ξένον είναι η μισή από όση για τον Έλληνα. Και είναι και μπαγιάτικος. Πληρώνουν πανάκριβο ξενοδοχείο και εγκλωβίζονται σε παγίδες θανάτου (Βλ. Κέρκυρα 2007). Εμπειρίες σου λέει. Ελάτε να ταξιδέψετε στοιβαγμένοι σε τρένα ρυπαρά και πετρελαιοκίνητα, ενώ παντού κυκλοφορούν τα ηλεκτροκίνητα. Ταξιδέψατε καλοκαίρι με τα πλοία μας; Greece, the true Experience. Καθυστερήσεις, συνωστισμός, εκνευρισμός. Και στα νησιά σε καρτερούν με τη χατζάρα, για αποκεφαλισμό. Μουζάκα και σουβλάκι, έλα να δεις. Τους αλλάζουμε τα φώτα. Αλλά εμείς δεν τους τα δώσαμε; Ας πληρώσουν κι αυτοί τώρα. Στα αεροδρόμια, τα ίδια.
Αλλά τι αληθινές εμπειρίες θα έχουν οι ξένοι μας, αν ο Θεός τούς καταραστεί και μπλέξουν στα γρανάζια της γραφειοκρατίας μας; Θα φτύσουν αίμα στο «περάστε αύριο» και στο «συμπληρώστε χαρτιά». Τι αληθινές εμπειρίες θα έχουν αντικρίζοντας τα καμένα μας δάση, πρόσφατα και περσινά και παλιότερα: Σεληνιακά τοπία, όπου σταυροί μαρτυρίου μιας αλλόφρονης συμπεριφοράς στέκουν μαύροι καμένοι κορμοί. Τοπία αφιλόξενα, όχι μόνον για τουρίστες, αλλά και για κάθε πετούμενο.
Πόσο αληθινές εμπειρίες θα είναι οι χιλιάδες χωματερές, εντελώς άγνωστες στους ξένους; Χωματερές έξω από τις πόλεις μας, δίπλα στα κύματα, κοντά στα δάση. Σε βιότοπους και σε αλάνες παιδιών. Ρύποι και βρομιές, που προσβάλλουν τον πολιτισμό μας και δυσφημούν όσο τίποτε άλλο τον τουρισμό μας.
Λοιπόν, οι αληθινές εμπειρίες, κ. υπουργέ, όχι με φυλλάδια, καμπάνες και ντουντούκες. Αλλά με νοικοκυρεμένη σύμπραξη κράτους και πολίτη, να στηθεί ένα τουριστικό σκηνικό, πάνω σε γερές και σύγχρονες βάσεις (να δούμε τι κάνουν και παραπέρα), που, μαζί με την αίγλη του τόπου μας, θα γίνουν πόλοι έλξεως των τουριστών. Και θα διαπιστώσετε μόνος σας πως τον άκαρπο Αυτολατρικό Ιδεασμό σας θ' ακολουθήσει ένα κύμα τουριστικό προσοδοφόρο και τιμητικό για την Ελλάδα.
