Ο αρχαίος Θηβαίος φιλόσοφος Κράτης πίστευε ότι το χρήμα είναι εχθρός του ανθρώπου. Το ίδιο ίσως πιστεύουν και σήμερα οι θεωρητικοί της φτώχειας ή της ακτημοσύνης. Οι αρχαίοι φιλόσοφοι όμως σαν τον Κράτη, διαφέρουν από τους σημερινούς, γιατί έζησαν φτωχά, και η αποστροφή τους προς το χρήμα ήταν αληθινή και δεν ήταν μόνο στη θεωρία. Η φιλοσοφία στους αρχαίους φιλοσόφους ήταν η ζωή τους. Το πνεύμα τους ήταν η ζωή τους. Τους ψεύτες τους έλεγαν σοφιστές, γιατί δεν αγαπούσαν τη σοφία, αλλά τα χρήματα.
Ο Κράτης ήταν εναντίον του χρήματος και πέταξε τα χρήματά του στη θάλασσα. Εκποίησε ολόκληρη την περιουσία του, έβαλε τα χρήματα μέσα σ΄ ένα σακούλι, ανοίχτηκε με μια βάρκα στο πέλαγος και το έριξε στη θάλασσα. Έτσι ονομάστηκε «Κράτης, ο την ουσίαν ποντίσας». Έτσι αναζητείται σήμερα στο Αιγαίο μαζί με τους άλλους θησαυρούς και ο θησαυρός του Κράτη.
Ο Κράτης ήταν επίσης λάτρης της επαιτείας. Θεωρούσε την επαιτεία ως ανώτερη ενασχόληση. Αυτό πίστευε κι αυτό έκανε. Θεωρούσε τον εαυτό του ευτυχισμένο να είναι επαίτης και έζησε ως επαίτης. Βρήκε και μια γυναίκα με τις ίδιες ιδέες να τον ακολουθήσει και πήραν κι οι δυο τους το δρόμο της ζητιανιάς.
Τον Κράτη οι Θηβαίοι του χάρισαν και το τιμητικό όνομα του «θυρανοίχτη», γιατί στο πλησίασμά του άνοιγαν όλες οι θύρες να τον δεχτούν, τόσο τον εμπιστευόταν ο κόσμος και τον αγαπούσε. Κι αυτό γιατί μισούσε τα χρήματα. Σκέψου πόσο εχθρικό και καχύποπτο κάνει τον άνθρωπο η αγάπη του χρήματος. Τα χρήματα τον δένουν με όλα του τα πάθη και πρώτα από όλα με τα σαρκικά. Σήμερα με την τόση λατρεία του χρήματος χάθηκε η εμπιστοσύνη, γιατί κανείς δεν εμπιστεύεται αυτόν που είναι επιρρεπής στα σαρκικά και στα άλλα πάθη.
Ο Κράτης ήταν τυχερός που βρήκε γυναίκα να τον ακολουθήσει με αυτές τις ιδέες του για την ανωτερότητα της επαιτείας. Τα τέσσερα αδέλφια, οι Ζωσιμάδες, έμειναν μακριά απ’ τις γυναίκες, έδωσαν υπόσχεση μεταξύ τους, ότι θα μείνουν άγαμοι, για να μην διαλυθεί η περιουσία τους, ώστε να διατεθεί ακέραιη στις ανάγκες του Γένους. Τα αδέλφια Ζωσιμά μοίρασαν όλη την περιουσία τους και έζησαν φτωχά.
Γιατί το έκαναν αυτό οι αδελφοί Ζωσιμά και ιδίως ο αρχαίος Θηβαίος φιλόσοφος Κράτης; Οι αδελφοί Ζωσιμά το έκαναν από αγάπη για την πατρίδα. Από αγάπη για την πατρίδα έγιναν φτωχοί και έμειναν άγαμοι. Αλλά ο Κράτης γιατί το έκανε; Θα μπορούσε να γράψει μια φιλοσοφική πραγματεία περί αφιλοκερδίας και να κρατήσει τα πλούτη του. Όπως γίνεται στην πολιτική όπου οι περισσότεροι εχθροί της ιδιοκτησίας είναι πλούσιοι. Ο Κράτης όμως ήταν αληθινός φιλόσοφος . Το πνεύμα του ήταν η ζωή του.
Ο Αριστοτέλης, στη Ηθικά Νικομάχεια, περιγράφει τους «φιλοσόφους» αυτούς που άλλα πρεσβεύουν κι άλλα εφαρμόζουν στη ζωή τους ως εξής: «πολλοί καταφεύγουν στα λόγια και νομίζουν ότι φιλοσοφούν και έτσι είναι σπουδαίοι. Αυτοί κάνουν το ίδιο με τους αρρώστους, που ακούν με επιμέλεια τους γιατρούς, αλλά τίποτα από αυτά που προστάζουν οι γιατροί δεν εφαρμόζουν. Όπως λοιπόν ούτε εκείνοι θα καλυτερέψουν το σώμα θεραπεύοντάς το με αυτόν τον τρόπο, ούτε αυτοί την ψυχή».
Οι αληθινοί φιλόσοφοι σαν τον Κράτη, ήταν καλοί χαρακτήρες και αγαπούσαν τους ανθρώπους. Θεωρούσαν τη φιλοχρηματία αιτία όλων των δεινών. Το ίδιο κι οι αρχαίοι τραγικοί ποιητές. Διάλεγαν τους ήρωές τους ανάμεσα στους ανθρώπους του πλούτου και της εξουσίας. Το τραγικό ταιριάζει στον πλούτο και την εξουσία. Η μοίρα του πλούτου και της εξουσίας είναι συχνά τραγική. Ενώ οι φτωχοί πεθαίνουν ήσυχα και ταπεινά, όπως ζουν.
