* Γεωργία Τρακάλα
υπεύθυνη γυναικών της ΝΟΔΕ Λάρισας
Απερίγραπτα συναισθήματα ένιωσα χθες, σε μια απλή αλλά άκρως συγκινητική τελετή και αναφέρομαι στα αποκαλυπτήρια της προτομής του αείμνηστου Λοχαγού Κων/νου Κακαμπάκου που έπεσε στο καθήκον, προσφορά στο βωμό της πατρίδας, ως άνθος εύοσμον και μύρον πολύτιμον.
Η προτομή του αείμνηστου Λοχαγού Κακαμπάκου στέκει αγέρωχη στο χώρο της 1ης Στρατιάς, στον αύλειο χώρο του Ι. Ναού της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος της πόλης μας.
Βρέθηκα στη λιτή αυτή τελετή και ένιωσα να με διακατέχουν και να εναλλάσσονται με ταχύτατους ρυθμούς διάφορα συναισθήματα, με τη μορφή κινηματογραφικής ταινίας.
Ένιωσα εν πρώτοις το υπέροχο συναίσθημα της μάνας του αείμνηστου λοχαγού, τα σκιρτήματα του βρέφους στην κοιλιά της κατά την περίοδο της κυοφορίας, αισθήματα χαράς και αγαλλίασης που βιώνω και εγώ σήμερα στη προσμονή του 4ου παιδιού μου, με τη βοήθεια του θεού. Η σκέψη μου αμέσως ακαριαία μεταφέρθηκε στη γέννα του μικρού αυτού αγοριού και στις ωδίνες της γέννας που εξελίχθηκαν σε πλησμονή χαράς την ώρα του τοκετού για τους δυο γονείς, αλλά και γενικότερα για όλους τους συγγενείς και φίλους της οικογένειας. Προχώρησα με τη σκέψη μου στη βάπτιση αυτού του παιδιού, οραματίστηκα τα πρώτα βήματά του στο σχολείο και βέβαια τη μεγάλη χαρά και ικανοποίηση όλης της οικογένειας κατά την εισαγωγή αυτού του νέου αργότερα στη Σχολή Ευελπίδων. Μια επιτυχία που συγκινεί ιδιαίτερα τους γονείς κάθε επιτυχόντος παιδιού στις Στρατιωτικές Σχολές και ιδιαίτερα τον υποψήφιο αξιωματικό, που από τη στιγμή της εισόδου του στη Στρατιωτική Ακαδημία, νιώθει την ψυχή του αφιέρωμα στην πατρίδα.
Σώμα και ψυχή ταυτισμένα απόλυτα στα ιδανικά της πατρίδας. Μοναδική και κυρίαρχη σκέψη, η με κάθε τρόπο προσφορά στην πατρίδα και στο κοινωνικό σύνολο. Αφιερωμένοι κυριολεκτικά στο «εφ’ω ετάχθησαν» οι γενναίοι Έλληνες αξιωματικοί μας. Η δύναμη, η τόλμη, η γενναία ψυχή, περίσσευαν στον ήρωα Λοχαγό Κώστα Κακαμπάκο που είχα την ιδιαίτερη τύχη να γνωρίζω, καθώς υπηρετώ στην ίδια Υπηρεσία με τον αξιοσέβαστο πατέρα του Λοχαγού, τον κυρ.Μπάμπη, που αν και χαροκαμένος, με υψηλά αποθέματα ψυχής δήλωνε παρών στη σεμνή αυτή τελετή μαζί με τη δακρύβρεχτη σύζυγο του Λοχαγού. Αλήθεια πόσες και πόσες σκηνές δεν θα πέρασαν τούτες τις στιγμές από το μυαλό τους . Πόσα συναισθήματα χαρμολύπης θα διαδέχονταν το ένα, το άλλο.
Έβλεπα επίσης τον άξιο Διοικητή της 1ης Στρατιάς, το Στρατηγό μας Φράγκο Φραγκούλη, που επάξια κοσμεί την πόλη μας ευρισκόμενος στο τιμόνι του μεγαλύτερου στρατιωτικού σχηματισμού της χώρας μας, να πραγματοποιεί τα αποκαλυπτήρια του Λοχαγού, αποτείοντας τον αρμόζοντα φόρο τιμής με τον στρατιωτικό υπερήφανο, γενναίο χαιρετισμό. Έβλεπα στο πρόσωπό του τη μάνα Ελλάδα, που ξέρει να τιμά τα παλικάρια της και να γράφει τα ονόματά τους στις χρυσές δέλτους της ένδοξης Ιστορίας μας, είτε αυτές αναφέρονται σε περιόδους ειρήνης και απόλυτης δημοκρατίας, είτε σε περιόδους πολεμικές προασπίζοντας τα ιδανικά της φυλής μας. Είδα το Ελληνικό Κράτος με τα θεσμικά πολιτειακά του όργανα, να είναι παρόν και να τιμά τον ήρωα Λοχαγό Κώστα Κακαμπάκο και ένιωσα να «φουσκώνω» περισσότερο και από την εγκυμοσύνη μου. Να φουσκώνω από υπερηφάνεια ως μάνα, ως σύζυγος στρατιωτικού, ως Ελληνίδα, ως πολίτης αυτού του τόπου που ξέρει να διαπαιδαγωγεί, να σέβεται, να τιμά και να προσφέρει τα τέκνα της στο βωμό των ιδανικών της Ελλάδας μας.
Ηρωικέ Λοχαγέ Κώστα Κακαμπάκο, ας είναι αιωνία σου η μνήμη, ας είναι ελαφρύ το Λαρισαϊκό χώμα που σκεπάζει το γήινο σώμα σου. Η αθάνατη ψυχή σου όμως να είσαι βέβαιος πως βρίσκεται στη κοινωνία των Αγγέλλων, φτερουγίζει στους αιθέρες, όπως ακριβώς φτερούγιζες και εσύ στην επίγεια σύντομη, δυστυχώς, παρουσία σου.
