Την Παρασκευή θα ανοίξει τις εργασίες του το Διαρκές Συνέδριο του ΣΥΝ, στο οποίο, όμως, δεν έχει, μέχρι στιγμής, προγραμματιστεί να γίνει συζήτηση (ως ξεχωριστό κεφάλαιο) για το ενδεχόμενο συνεργασίας του ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ, αν και το ζήτημα ετέθη (και το απέρριψε ο Αλέκος Αλαβάνος) από το κόμμα της μείζονος αντιπολιτεύσεως και συνεχίζει να τίθεται από τους εκπροσώπους της «Ανανεωτικής» πτέρυγας» και τον κ. Φώτη Κουβέλη.
Το πλειοψηφικό, «αριστερό», ρεύμα στους κόλπους του ΣΥΝ, υπό τον κ. Αλέξη Τσίπρα, φρονεί ότι το ΠΑΣΟΚ, σε προγραμματικό επίπεδο, βρίσκεται πιο κοντά στη ΝΔ και θυμίζει τη διάσταση απόψεων Κουμουνδούρου – Χαριλάου Τρικούπη στο θέμα των ιδιωτικών πανεπιστημίων και την άρνηση του κόμματος της μείζονος αντιπολιτεύσεως στην πρόταση 6 σημείων, την οποία είχε απευθύνει ο κ. Αλέκος Αλαβάνος (μεταξύ των οποίων το άρθρο 16, η διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα της «Ολυμπιακής», η μη λειτουργία του Κέντρου Επιχειρησιακής Ανάπτυξης Κρήτης στη Σούδα κ.ά.).
Ωστόσο, την ίδια στιγμή, σε δημόσια εκδήλωση της «Ανανεωτικής» πτέρυγας του ΣΥΝ, ο κ. Φώτης Κουβέλης, για πρώτη φορά με τόσο σαφή και επίσημο τρόπο, διαφώνησε πλήρως με τις μείζονες επιλογές της ηγεσίας του κόμματός του και κάλεσε τους κ. Αλαβάνο και Τσίπρα «να εγκαταλείψουμε τις άγονες και αδιέξοδες αναζητήσεις για μια «άλλη» αριστερά, χωρίς ενδιαφέρον για τη διεύθυνση της χώρας». «Η αριστερά», πρόσθεσε, «δεν μπορεί και δεν πρέπει να μένει αποκλεισμένη και συρρικνούμενη σε ρόλο διαμαρτυρίας και καταγγελίας».
Υπό το πρίσμα αυτών των δεδομένων θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον το τι θα λεχθεί (και το τι – αν θα συμβεί αυτό – θα αποφασιστεί) επί τους θέματος των συνεργασιών, στο Διαρκές Συνέδριο του ΣΥΝ, με δεδομένο μάλιστα ότι αν το ΠΑΣΟΚ δεν κατακτήσει (έτσι τουλάχιστον δείχνουν, μέχρι στιγμής, οι τελευταίες δημοσκοπήσεις) την αυτοδυναμία στις προσεχείς εκλογές, τότε ο ΣΥΝ / ΣΥΡΙΖΑ θα κληθεί εκ των πραγμάτων να αντιμετωπίσει το δίλημμα (συνεργασία ή όχι) με άμεση συνέπεια η παράταξη να δεχθεί δυσβάσταχτη εκλογική πίεση στο ενδεχόμενο δεύτερων, διαδοχικών, εκλογών.
Από την πλευρά του, το ΠΑΣΟΚ μπορεί να ισχυριστεί ότι, αν μη τι άλλο, προσπάθησε γι’ αυτή την (ασαφή, εν πάση περιπτώσει) συνεργασία, ενώ αν και βρήκε κλειστές τις πόρτες, εντούτοις για τους δικούς του (κομματικούς και εκλογικούς λόγους) έχει, στην παρούσα φάση, αποφύγει να κινηθεί με συγκρουσιακή λογική έναντι του ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ.
Τουναντίον μάλιστα, στήριξε την πρόταση Αλαβάνου για την ΕΛΑΣ, ενώ απέρριψε την πρόταση του Υπουργού των Εσωτερικών να ισχύσει στις αμέσως προσεχείς εκλογές ο «νόμος Παυλόπουλου», ο οποίος πριμοδοτεί γενναία το πρώτο κόμμα, εις βάρος των υπολοίπων.
Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ κ. Γιώργος Α. Παπανδρέου συναντήθηκε προ ημερών με τον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλέκο Αλαβάνο επιδιώκοντας να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στις σχέσεις των δύο παρατάξεων, αλλά αυτό το κεφάλαιο έκλεισε αμέσως.
«Επανέλαβα στον κ. Παπανδρέου την πάγια θέση μας ότι οι προγραμματικές διαφορές σε σημαντικά θέματα, δεν επιτρέπουν τη συνεργασία μεταξύ των δύο χώρων», δήλωσε ο κ. Αλέκος Αλαβάνος.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν (βασίμως;) πως ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ και πολιτικός μέντορας του κ. Αλέξη Τσίπρα, απάντησε με αυτόν τον τρόπο απευθυνόμενος όχι μόνο στον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, αλλά και σε όσους στο ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ φρονούν ότι θα ωφελήσει την παράταξη μια συνεργασία με το Κίνημα.
Μετά την εξέλιξη αυτή, λένε πολιτικοί αναλυτές, το ΠΑΣΟΚ και ο κ. Γιώργος Α. Παπανδρέου (πρέπει να) αισθάνονται απελευθερωμένοι, θα ξεφύγουν από το εκβιαστικό δίλημμα των προηγούμενων εκλογών, δηλαδή την, με κάθε θυσία, συνεργασία με την Αριστερά για «να φύγει η Δεξιά» και θα στραφούν στο στόχο της αυτοδυναμίας, χωρίς να αποκλείουν το ενδεχόμενο μετεκλογικών συγκλίσεων.
Άλλωστε, λένε στο ΠΑΣΟΚ, η δημοσκοπική «έκρηξη» του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έχει ανακοπεί, η παράταξη αυτή δείχνει να οδεύει «στα λεφτά της», δηλαδή στα εκλογικά ποσοστά που είχε το 2007, που σημαίνει πως ο μεγαλύτερος όγκος των «πράσινων» ψηφοφόρων (δείχνει να) επαναπατρίζεται στη Χαριλάου Τρικούπη, ενώ μετά την άρνηση συνεργασίας, που διατύπωσε ο κ. Αλέκος Αλαβάνος, τόσο η ΝΔ, όσο και ο ΛΑΟΣ, δεν θα μπορούν να επισείσουν τον «μπαμπούλα» μίας συνεργασίας του ΠΑΣΟΚ με τους... έξαλλους (!) της Κουμουνδούρου.
Με δεδομένη δε την οικονομική (και την κοινωνική, η οποία πιθανότατα θα ακολουθήσει) κρίση και την αδυναμία της ΝΔ να τη διαχειριστεί (πόσο μάλλον να την αντιμετωπίσει αποτελεσματικά), λένε στο ΠΑΣΟΚ, καθίσταται πιο εύκολο για τη Χαριλάου Τρικούπη να «εισπράξει» δυσαρεστημένους από τη «γαλάζια» παράταξη.
Δυσαρεστημένους, όχι κατ’ ανάγκη «γαλάζιους», αλλά ανήκοντες στην κρίσιμη εκείνη μάζα ψηφοφόρων, που μετακινούνται στις εκλογικές αναμετρήσεις και οδεύουν προς αυτόν ο οποίος φαίνεται πως κερδίζει...
Βεβαίως, και ο ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ και όσοι διαφωνούν με τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ έχουν κι αυτοί τα δίκια τους, καθώς, ήδη, από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου ο χώρος της λεγόμενης ανανεωτικής Αριστεράς αντιμετωπίζονταν από το Κίνημα είτε με μαξιμαλιστικές, είτε με ανειλικρινείς προθέσεις και πάντοτε με ευκαιριακό τρόπο, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που στελέχη του χώρου αυτού υπέκυψαν στο δέλεαρ της εξουσίας, αναλαμβάνοντας κάποια θέση στον «πράσινο» κρατικό μηχανισμό.
Αυτά, όμως, συνέβησαν.
Το θέμα είναι τι θα συμβεί και κυρίως τι θα πράξει ο ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ αν τα πράγματα οδηγηθούν σε διλλήματα και σε πιέσεις, που θα επιβάλλουν αποφάσεις.
