Της Θέκλας Παρασκευούδη, πολιτευτού της Ν.Δ. στο Ν. Λάρισας
Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με αναπηρία καθιερώθηκε να εορτάζεται στις 3 Δεκεμβρίου από το 1992, επειδή εκείνη την ημέρα η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε το πρόγραμμα δράσης για τους συμπολίτες μας. Η συγκεκριμένη Παγκόσμια Ημέρα δίνει την ευκαιρία στις κυβερνήσεις, στους οργανισμούς και στις κοινωνίες να εστιάσουν την προσοχή τους στα δικαιώματα και στις δυνατότητες των ανθρώπων με αναπηρία.
Η ίδια η ιστορία μας έχει αποδείξει πως δεν μπορούμε και δεν πρέπει να μιλάμε για άτομα με ειδικές ανάγκες αλλά με ειδικές ικανότητες... και όσο κοινότοπο κι αν ακούγεται, αυτή είναι η αλήθεια. Απαιτεί τεράστια αποθέματα σωματικής και ψυχικής δύναμης να ζεις και να δραστηριοποιείσαι σε ένα κόσμο που δεν είναι πλασμένος με βάση τα δικά σου δεδομένα και τις ανάγκες. Τα εμπόδια υφίστανται συνεχώς, με σημαντικότερο αυτό της κοινωνικής κριτικής, της απόρριψης και της περιθωριοποίησης.
Όταν ακόμα και το πιο αυτονόητο και απλό πράγμα, όπως μια βόλτα στην πλατεία, φαντάζει «Γολγοθάς», τότε οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε τις δύσκολες συνθήκες τις οποίες βιώνουν και την ψυχολογία τους, και έχουμε την υποχρέωση να κατανοήσουμε πως ζούμε σε ένα κόσμο που είναι φτιαγμένος από μας, για όλους εμάς.
Η προσωπική μέριμνα για τη διευκόλυνση αυτών των ανθρώπων οφείλει να γίνει συνείδηση. Η ευαισθητοποίηση και η συνεχής ενημέρωση των παιδιών και των εφήβων, τόσο από τις ίδιες τις οικογένειες, όσο και από το σχολείο, η διασφάλιση και ανάπτυξη των τεχνικών υποδομών από την πλευρά της πολιτείας και η παγκόσμια κινητοποίηση για αλλαγή στη στάση ζωής όλων μας είναι ορισμένες από τις βασικότερες ενέργειες που οφείλουμε να προβούμε ούτως ώστε να δημιουργήσουμε ένα κόσμο προσβάσιμο και ανοιχτό σε όλους μας.
Προτεραιότητά μας είναι ο αδερφός, ο γείτονας, ο συμπολίτης μας... και αν θέλουμε να λεγόμαστε Άνθρωποι, ας δημιουργήσουμε τις κατάλληλες συνθήκες οι οποίες σε συνδυασμό με τις απαραίτητες υποδομές θα εξασφαλίσουν μια καλύτερη ποιότητα ζωής για όλους.
