...Να το πιάσουμε ανάποδα: Όχι από αυτά που είπε ο Αντώνης Σαμαράς, στο πλαίσιο της παρουσίασης των προτάσεων της Νέας Δημοκρατίας για την «επανεκκίνηση» της οικονομίας και της κοινωνίας ή «Ζάππειο 2», όπως έχει «βαπτιστεί», αλλά από αυτά που είπαν οι «άλλοι» ακούγοντας τις προτάσεις που κατέθεσε. Τι σας θύμισαν οι αντιδράσεις αυτές; Έργο χιλιοπαιγμένο που το γυρίσαμε για μια ακόμη φορά στην αρχή και το ξαναείδαμε. Πάω στοίχημα ότι είχαν προπαρασκευάσει τις ανακοινώσεις σχολιασμού των προτάσεων Σαμαρά πριν ακόμη τις καταθέσει στο Ζάππειο. Άντε, το πολύ-πολύ να είχαν αφήσει και κάνα δυο κενά, προκειμένου να τα συμπληρώσουν, αν χρειαστεί, εκ των υστέρων;
Πώς σχολιάζει τις προτάσεις η κυβέρνηση; Είπε ότι πολλές από αυτές τις υλοποιεί ήδη και οι υπόλοιπες είναι ανώριμες και χρειάζονται επεξεργασία. Περιμένατε δηλαδή να πει κάτι άλλο; Περιμένατε να πει «ευχαριστούμε για την εποικοδομητική συνεισφορά την αξιωματική αντιπολίτευση, θα δούμε τι από αυτά μπορούμε να αξιοποιήσουμε;». Όχι βεβαίως! Γιατί αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα είχε συμβεί και σεισμός κάμποσων Ρίχτερ και θα το είχαμε καταλάβει.
Ο ΛΑΟΣ τι είπε; Ένα από τα ευφυολογήματα που αγαπά και συνηθίζει: «Καλωσορίζουμε τον κ. Σαμαρά στον ΛΑΟΣ». Καθότι υποστηρίζει ότι οι προτάσεις της Ν.Δ. είναι προγενέστερες δικές του προτάσεις. Περιμέναμε κάτι άλλο; Όχι. Γιατί αν έλεγε κάτι άλλο, όπως επί παραδείγματι «ενδιαφέρουσες οι προτάσεις, να τις μελετήσουμε», τότε θα έχανε τον διακριτό του ρόλο έναντι της Ν.Δ., τώρα μάλιστα που έχει πάρει και τ’ απάνω του δημοσκοπικά.
Τα κόμματα της Αριστεράς; Ε, πρωτοτύπησαν για μία ακόμη φορά, εκφράζοντας τις εκ θέσεως θέσεις τους για την «ταύτιση» των δύο μεγάλων κομμάτων, του κεφαλαίου, του κατατρεγμένου λαού και όλα τα συναφή;
Πού θέλω να καταλήξω; Ότι στη χώρα αυτή και ας βρίσκεται στο χείλος της αβύσσου, δεν πρόκειται να υπάρξει πολιτική συναίνεση, μακάρι που ν’ αλλάξουν θέση στο στερέωμα ο ήλιος με το φεγγάρι. Τις καλύτερες των εθνοσωτήριων προτάσεων να κάνει ένα κόμμα για την αντιμετώπιση της κρίσης, τα υπόλοιπα με βαθιά εκ των προτέρων προκατάληψη δεν πρόκειται να τις αποδεχθούν (μόνο ίσως μέσω της διεκδίκησης της πατρότητας) γιατί δεν μπορούν να υπερβούν τις πολιτικές και κομματικές τους παρωπίδες. Και αυτό το διαπιστώσαμε ανάγλυφα και χθες, μηδέ εξαιρουμένης και της Νέας Δημοκρατίας, αφού ο Α. Σαμαράς και χθες φρόντισε να ξεκαθαρίσει τη θέση της Ν.Δ.: συναίνεση δεν πρόκειται να υπάρξει γιατί θεωρεί λάθος την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση και το Μνημόνιο, για το οποίο, ως αναμενόταν, ζήτησε επαναδιαπραγμάτευση. «Ποιος είπε ότι πρέπει να συναινέσω σε ένα λάθος;», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Α. Σαμαράς. Από το σύνολο λοιπόν των αντιδράσεων εμείς οι πολίτες και ψηφοφόροι (μην το ξεχνάμε αυτό), μπορούμε να βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα.
Κατά τα λοιπά ο Α. Σαμαράς παρουσίασε χθες μια βελτιωμένη και επικαιροποιημένη πρόταση σε σχέση με εκείνη που είχε παρουσιάσει πέρυσι τον Ιούλιο στο Ζάππειο, «κοστολογημένη», επίσης και υποστηρίζοντας ότι τα μέτρα επανεκκίνησης που πρότεινε - βασιζόμενα σε 7 πυλώνες - δεν θα έχουν μόνο ταμειακό κόστος για τον προϋπολογισμό, αλλά και όφελος για το δημόσιο ταμείο, υποστηρίζοντας ότι το έλλειμμα θα μειωθεί πάνω από 7 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ μέσα σε δύο χρόνια με την εφαρμογή των προτάσεών του, ενώ σε τρία χρόνια από την εφαρμογή τους το έλλειμμα θα φτάσει το 1% και την επόμενη χρονιά θα υπάρχει και πλεόνασμα. Και ανάμεσα στα άλλα που είπε δεν δίστασε (μαγκιά του αυτή) να συγκρουστεί και με το συνδικαλιστικό κατεστημένο, μιλώντας για συντεχνίες που συμπεριφέρονται ως «τσιφλικάδες» της δημόσιας περιουσίας.
Το γεγονός ότι ο Α. Σαμαράς είναι ο ίδιος οικονομολόγος - άρα έχει μια «προσωπική» αίσθηση και όχι εκείνη των συμβούλων του για τα πράγματα, όπως και το γεγονός ότι φρόντισε να πει από «πού» θα βρει τα λεφτά «αν» και «εφόσον», δημιουργεί ένα... δίχτυ ασφαλείας.
Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι ότι έχει να κάνει πλέον με ένα πολύ επιφυλακτικό ακροατήριο, το οποίο έχει πάθει πολλά τον τελευταίο «μνημονιακό» και «αξιομνημόνευτο» χρόνο. Αν έπεισε ή όχι - και δεν μιλάμε βέβαια για το κομματικό ακροατήριο - αυτό θα φανεί στην πράξη.
