Την ημέρα που η Βουλή των Ελλήνων αποφάσιζε τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής, η οποία (υποτίθεται ότι) θα ερευνήσει (αν και φαίνεται πως η υπόθεση έχει παραγραφεί) την ενδεχόμενη εμπλοκή του πρώην υπουργού Εθνικής Αμύνης Άκη Τσοχατζόπουλου στη διαβόητη υπόθεση των υποβρυχίων, συνέβη ένα επικοινωνιακό... θαύμα.
Τα Μέσα Ενημερώσεως, ιδιαίτερα τα ηλεκτρονικά, αντί να ασχοληθούν με την εν λόγω (σκανδαλώδη, όπως άπαντες συνομολογούν) υπόθεση, ασχολήθηκαν με την άγρια κόντρα εντός της λεγομένης Κεντροδεξιάς πολυκατοικίας.
Ασχολήθηκαν με τις καταγγελίες του Ευάγγελου Μεϊμαράκη, πρώην υπουργού Εθνικής Αμύνης και νυν προέδρου του Ιδρύματος «Κ. Καραμανλής», κατά της ηγεσίας του ΛΑΟΣ και του Γιώργου Καρατζαφέρη, καταγγελίες, σύμφωνα με τις οποίες το εν λόγω κόμμα τον πίεζε να προχωρήσει στην προμήθεια των υποβρυχίων.
Η κυβέρνηση προφανώς ικανοποιήθηκε από την επικοινωνιακή αυτή εξέλιξη αυτή, καθώς η παραπομπή του Άκη Τσοχατζόπουλου (ενός ανθρώπου, ο οποίος κάποτε αποτελούσε τη συνείδηση του ΠΑΣΟΚ, ενός ανθρώπου ο οποίος για λίγες ψήφους δεν έγινε πρωθυπουργός της χώρας, ενός ανθρώπου ο οποίος προκάλεσε τα τελευταία χρόνια με τον πολυτελή του βίο) στην εν λόγω επιτροπή, περνούσε σε δεύτερη μοίρα.
Κι η ικανοποίηση αυτή μεγάλωσε, όταν η άγρια κόντρα στην Κεντροδεξιά πολυκατοικία συνεχίσθηκε τις επόμενες μέρες, με τις συνεχείς αντεγκλήσεις μεταξύ του κ. Μεϊμαράκη και του ΛΑΟΣ και μάλιστα, με ύβρεις που κατέβαζαν τον (υποτίθεται) κοινοβουλευτικό διάλογο και την (υποτίθεται) πολιτική αντιπαράθεση, «σε επίπεδο κρεοπωλείου», όπως θα έλεγε και ο Διονύσης Σαββόπουλος, στο έργο του «Αχαρνής» (του Αριστοφάνη).
Σημειώνεται πως ο ΛΑΟΣ ζητεί την περαιτέρω διερεύνηση ενδεχόμενων ευθυνών και άλλων πρώην υπουργών Αμύνης, μεταξύ των οποίων και ο Ευ. Μεϊμαράκης, για την υπόθεση των υποβρυχίων, γεγονός που «έβγαλε έξω από τα ρούχα του» τον πρώην υπουργό Εθνικής Αμύνης της ΝΔ, ο οποίος, κυριολεκτικά εκτός ελέγχου, επιτέθηκε με βαρύτατους χαρακτηρισμούς, κατά του βουλευτή του ΛΑΟΣ και πρώην αρχηγού της ΕΥΠ Γιάννη Κοραντή.
Ειδικότερα, λίγο πριν την έναρξη της συνεδριάσεως της αρμόδιας Κοινοβουλευτικής Επιτροπής, ο Ευ. Μεϊμαράκης γύρισε και κοίταξε με επίμονο τρόπο τον Γιάννη Κοραντή, ο οποίος τον χαιρέτησε με ένα νεύμα του κεφαλιού του και του είπε «καλημέρα», κάτι που προκάλεσε την έκρηξη του πρώην υπουργού.
«Αλήτη, με στέλνεις στο δικαστήριο και τολμάς να μου λες καλημέρα, σκ...μα..κα, περιθωριακέ», είπε ο πρώην υπουργός Αμύνης, σύμφωνα με τα όσα υποστηρίζει σε επιστολή διαμαρτυρίας, που απέστειλε ο κ. Κοραντής στον πρόεδρο της Βουλής.
Κι ενώ ο βουλευτής του ΛΑΟΣ παρακολουθούσε εμβρόντητος, ο Ευ. Μεϊμαράκης συνέχισε να τον καθυβρίζει, εκτός μικροφώνου, λέγοντας (σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες) «έλα έξω, βγες έξω να σε γ..., καραγκιόζη, θα μου πεις εμένα».
Οι βουλευτές που βρίσκονταν στην αίθουσα πάγωσαν, ο Γιάννης Κοραντής σταυροκοπήθηκε (!), ο δε Ευ. Μεϊμαράκης άφησε να εννοηθεί ότι ο θυμός του προήλθε από διάφορες πληροφορίες ότι ο ΛΑΟΣ τον έχει «δεμένο» με στοιχεία, που προέρχονται από την ΕΥΠ (αρχηγός της οποίας ήταν ο κ. Κοραντής).
Αργότερα, ο πρόεδρος του Ιδρύματος «Κ. Καραμανλής» επιτέθηκε εκ νέου στον Γιάννη Κοραντή, τονίζοντας (σ.σ. το αυτονόητο) ότι είναι «ηθικά αδιανόητο για τη Δημοκρατία μας, αρχηγός κόμματος να διορίζει στη Βουλή, στην πρώτη θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας, το διοικητή των μυστικών υπηρεσιών της χώρας και μάλιστα αμέσως μετά τη θητεία του».
«Ποτέ δεν φοβήθηκα ούτε πράκτορες ούτε εισπράκτορες...», πρόσθεσε ο κ. Μεϊμαράκης, ο οποίος σε άλλες δηλώσεις του τόνισε πως είναι καλύτερο να τον πει κάποιος αλήτη, παρά κλέφτη...
Το επεισόδιο ήταν πρωτοφανές, τουλάχιστον για τα µεταπολιτευτικά χρονικά, ενώ θύμιζε εντόνως (όπως έλεγε παλαιός κοινοβουλευτικός) σκηνές που είχαν σημειωθεί στην προδικτατορική Βουλή, ιδιαίτερα μετά την Αποστασία του 1965.
Φέρνει δε σε δύσκολη θέση την ηγεσία της ΝΔ, η οποία προσπαθεί να περάσει το ζήτημα σε δεύτερο πλάνο, τουλάχιστον έως τις 12 Μαΐου, οπότε ο κ. Αντώνης Σαμαράς έχει προγραμματίσει να παρουσιάσει την αναθεωρηµένη πρόταση του κόμματός του («Ζάππειο 2») για έξοδο από την οικονοµική κρίση.
Ωστόσο, αυτή καθ’ αυτή η αντιδικία (και όχι τόσο οι ύβρεις που εκστομίστηκαν - τέτοιες βαριές κουβέντες, όλοι τις έχουμε πει, ή ακούσει) δείχνει πόσο χαμηλά έχει πέσει το ίδιο το πολιτικό σύστημα.
Οι εκπρόσωποί του έχουν χάσει την ψυχραιμία τους, αφού δεν ξέρουν «από πού θα τους έλθει» και αυτό γιατί οι ίδιοι ουδέν έχουν πράξει για την καταπολέμηση της διαφθοράς και της διαπλοκής, παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις τους (οι οποίες έχουν μείνει κενό γράμμα) ενώ έχουν αποδυθεί σε έναν αγώνα αλληλοεξοντώσεως, αλλά με όρους επικοινωνιακούς – «ρίξε λάσπη και κάτι θα μείνει» – και όχι με όρους ουσίας και αποδείξεων.
Ένας αγώνας, ο οποίος ξεκίνησε ουσιαστικά το 1989 (το αποκληθέν «βρόμικο ’89») ο οποίος απαξιώνει τους πολιτικούς αντιπάλους, ένας αγώνας ο οποίος, όμως, δεν έχει οδηγήσει κανένα πολιτικό πρόσωπο στη φυλακή (έστω για τα μάτια του κόσμου) ένας αγώνας από τον οποίον ούτε δεκάρα από τα κλεμμένα δεν έχει επιστραφεί στα δημόσια ταμεία, ένας αγώνας ο οποίος, σε τελική ανάλυση, δείχνει πως οι εμπλεκόμενοι σε σκανδαλώδεις υποθέσεις, αλλά και οι ηγεσίες τους κάθε άλλο παρά διατεθειμένοι είναι να βάλουν το μαχαίρι στο κόκαλο της διαφθοράς και της διαπλοκής.
Οι πολιτικές ηγεσίες, παρά το γεγονός ότι η κοινωνική τους νομιμοποίηση βρίσκεται στο ναδίρ, συνεχίζουν να αναλίσκονται με τα ήσσονα και τις μικροκομματικές τους ισορροπίες και σκοπιμότητες, φοβούνται να ρίξουν φως στις υποθέσεις που έχουν θεωρηθεί – και πιθανότατα είναι – σκανδαλώδεις.
Αλήθεια δεν φοβούνται μήπως επιβεβαιωθεί το ρηθέν (έστω και με υπερβολικό τρόπο) από το βουλευτή της ΝΔ κ. Πάνο Καμμένο, ότι δηλαδή «αν δεν κάνουμε το «άρατε πύλας», τα γιαούρτια του κόσμου θα μετατραπούν σε καλάσνικοφ»;
