...Και τώρα έχουμε το άλλο «υπαρξιακό» ερώτημα: Θα κάνει για δεν θα κάνει ανασχηματισμό ο Γιώργος Παπανδρέου; Γιατί μετά την «ανταρσία των φρούτων», το ερώτημα που γεννάται είναι πώς θα αντιδράσει ο πρωθυπουργός; Θα πάει σε εκλογές ή θα κάνει ανασχηματισμό; Γιατί κάτι πρέπει να κάνει τέλος πάντων για να δείξει ότι «αντιδρά» στο όλο θέμα. Ή τουλάχιστον έτσι λένε οι επαΐοντες. Γιατί μπορεί να μην κάνει και απολύτως τίποτα και να καθίσει στα αβγά του, σφυρίζοντας αδιάφορα και να συνεχίσει να κάνει αυτό που κάνει, τέλος πάντων.
Η πρώτη αντίδραση Πεταλωτή τώρα που έληξε και η απεργία των δημοσιογράφων και αποκαταστάθηκε η επικοινωνία, ήταν να... σφυρίξει αδιάφορα και να θυμίσει πόσο «δημοκρατική» είναι η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, όπου ο καθένας, τέλος πάντων, μπορεί να πει τη γνώμη του και να έχει την ψήφο του. Άσχετο τώρα που από τότε που ανέλαβε την κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ δεν θυμάμαι πόσοι ακριβώς κυβερνητικοί βουλευτές βρέθηκαν εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας, επειδή δεν ψήφισαν σύμφωνα με τις κομματικές επιταγές. Άλλωστε η «δημοκρατία» από τη φύση της έχει και μία... ευελιξία! Αλλού την επικαλούμεθα περισσότερο, αλλού λιγότερο και αλλού καθόλου, ανάλογα με το «πώς» συμφέρει τους πολιτικούς κυρίως. Μάλιστα, ο κ. Πεταλωτής έκανε στις χθεσινές του δηλώσεις και μία προσπάθεια να πετάξει το μπαλάκι στο απέναντι γήπεδο, αυτό της Ν.Δ., και να πει ότι εκεί δεν λειτουργούν δημοκρατικά τα πράγματα και ότι προ ημερών που μαλλιοτραβήχτηκαν οι τομεάρχες του κόμματος (γιατί μαλλιοτραβήχτηκαν) βγήκε ο κ. Μιχελάκης και παρίστανε ότι δεν έγινε τίποτα.
Το πρόβλημα όμως είναι προφανές ότι υπάρχει στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, η οποία παίρνει τις βάσεις, τη μία μετά την άλλη και είναι πια να αναρωτιέται κανείς πότε θα ξεχειλίσει η κατσαρόλα και θα δώσει ο συσσωρευμένος ατμός μια στο καπάκι, θα το εκτοξεύσει και όποιον πάρει ο χάρος! Και, επίσης, προφανές είναι ότι στο μάτι του κυκλώνα βρίσκεται ο υπουργός Οικονομίας Γ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος συγκεντρώνει τα βέλη των περισσοτέρων (έχει όμως τον Πάγκαλο που τον στηρίζει, οπότε... τι ανάγκη έχει!) για την πολιτική που ακολουθεί αλλά και για τους γενικότερους χειρισμούς του.
Και ο τρόπος που γύρισαν την πλάτη στο νομοσχέδιο για τον τζόγο ήταν σαν να γυρίσουν την πλάτη στον ίδιο τον υπουργό Οικονομίας, αλλά και στους υπουργούς τους λοιπούς, αφού το συγκεκριμένο νομοσχέδιο είχε δύο φορές περάσει από το υπουργικό συμβούλιο. Και όλα αυτά όταν μπροστά βρίσκονται και όλα τα... «νέα μέτρα» της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης για τα επόμενα χρόνια, στα οποία οι κυβερνητικοί βουλευτές θα κληθούν εκ νέου να συναινέσουν.
Ε, μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα είναι φυσικό και επόμενο να αναζωπυρώνονται τα σενάρια περί πρόωρων εκλογών, αλλά και περί ανασχηματισμού. Όπου κάτσει η μπίλια, τέλος πάντων! Και επειδή τώρα-τώρα πρόωρες δεν φαίνονται, από το καλοκαίρι το ξανασυζητάμε - ο ανασχηματισμός φαντάζει ως πιο πιθανό σενάριο. Αλλά...
...Αλλά, άντε ας πούμε ότι περνάει σε έναν δεύτερο ανασχηματισμό ο Γ. Παπανδρέου και τους ανασχηματίζει. Τι ακριβώς έχουμε να προσδοκούμε από αυτό; Ελάχιστα πράγματα. «Άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα αλλιώς». Μια τέτοια κατάσταση θα προκύψει. Ακόμη κι αν, λέμε, αλλάξει τον Γ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος αποτελεί το «κόκκινο πανί» για τους περισσότερους. Εδώ είναι προφανές ότι έχει χαραχθεί μια πολιτική η οποία, πέραν των υπαγορεύσεων της Τρόικας, αποτελεί και προσαρμοσμένη (στις τροϊκανές απαιτήσεις) πολιτική επιλογή της κυβέρνησης, η οποία είτε έχει διαλέξει έναν συγκεκριμένο δρόμο, είτε παραπαίει ανάμεσα σε διαφορετικούς. Το αποτέλεσμα όμως είναι το ίδιο. Άρα και τα πρόσωπα ν’ αλλάξουν δεν έχουμε και πολλά να περιμένουμε.
«Παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του» είναι γενικά η κατάσταση και κοιτάνε από καιρού εις καιρόν να μας ανακουφίσουν με καμιά κομπρέσα! Ή... έτσι νομίζουν!
