Ο σύγχρονος άνθρωπος ρέπει ακατάσχετα προς τον εύκολο και γρήγορο πλουτισμό με την πλέον ελάχιστη προσπάθεια. Σε τούτο ενθαρρύνεται κυρίως από το παράδειγμα πολλών αεριτζήδων, αετονύχηδων, δολοπλόκων, εκβιαστών και αρχιτεμπέληδων, οι οποίοι από τη μια μέρα έως την άλλη συγκεντρώνουν στα χέρια τους αμύθητα χρηματικά ποσά και διάφορα περιουσιακά στοιχεία, χωρίς να χύσουν ούτε μια σταγόνα ιδρώτα και χωρίς ποτέ να δώσουν λόγο στην κοινωνία. Η ατιμωρησία αυτών των τύπων ανοίγει την όρεξη σε πολλούς άλλους τυχοδιώκτες, οι οποίοι με δήθεν νομιμοφανείς ενέργειες και διαδικασίες και πιστοί οπαδοί της ήσσονος προσπάθειας εκμεταλλεύονται διάφορες καταστάσεις και ρημάζουν τους φιλήσυχους και ανύποπτους συνανθρώπους τους. Εδώ πρόκειται ασφαλώς για ατομικά δρώντα άτομα ή για ολιγομελείς ομάδες χωρίς νομική προσωπικότητα. Όμως, πέραν τούτων, τα τελευταία χρόνια έκαναν την εμφάνισή τους στον χώρο των ανίδρωτων κερδοσκόπων και κάποιοι άλλοι με ειδίκευση στην οικονομική επιστήμη, με ατσαλάκωτα κουστούμια και γραβάτες και με πολυτελέστατα γραφεία. Αυτοί οι τύποι ίδρυσαν διεθνούς εμβέλειας οργανισμούς, χωρίς ιδρυτικά κεφάλαια και εξοπλισμούς, χωρίς φροντίδα συγκέντρωσης πρώτων υλών και απασχόλησης εργατικού δυναμικού και χωρίς άγχος διάθεσης της ανύπαρκτης παραγωγής τους. Και αυτοί οι οργανισμοί δεν είναι άλλοι από τους γνωστούς σ’ όλους μας οίκους αξιολόγησης.
Τι προσφέρουν άραγε στην κοινωνία αυτοί οι οίκοι; Συντελούν στην αύξηση της παγκόσμιας παραγωγής αγαθών και στη βελτίωση της ποιότητάς τους; Συμβάλλουν στη δικαιότερη κατανομή του παραγόμενου πλούτου; Αποσκοπούν στην εξασφάλιση της διεθνούς ειρήνης και συνεργασίας μεταξύ των λαών της γης; Βοηθούν στην εξάλειψη των συνεπειών εκ των φυσικών καταστροφών; Προστατεύουν το αγρίως δοκιμαζόμενο περιβάλλον; Ασφαλώς όχι. Τίποτα από αυτά δεν στηρίζουν. Η μοναδική προσπάθεια που καταβάλλουν είναι, πώς θα κερδίσουν χρήματα, πολλά χρήματα, χωρίς να ιδρώσουν και μάλιστα πολλές φορές εκβιαστικά. Τι είδους διεθνείς οντότητες είναι αυτοί οι οίκοι; Είναι κατασκευάσματα των κυβερνήσεων των ισχυρών χωρών; Είναι κοινωφελή ιδρύματα; Από τα παραπάνω βγαίνει καθαρά ότι δεν πρόκειται για οργανισμούς, που προέκυψαν από τη βούληση των διαφόρων κρατών, αλλά για παράσιτα που αναστατώνουν τις οικονομίες του κόσμου με τις διάφορες αναβαθμίσεις και κυρίως υποβαθμίσεις τους. Είναι τα αλήστου μνήμης «golden boys» με τις παχυλότατες αμοιβές, που έφεραν στα πρόθυρα χρεοκοπίας τράπεζες και οικονομίες το 2008. Είναι οι οίκοι, που εισέπραξαν από την Ελλάδα 700 εκατ., ευρώ όπως λέγεται, για να εισέλθει η χώρα μας στη ζώνη του ευρώ. Είναι οι οίκοι που υποβαθμίζουν τις διάφορες αδύναμες οικονομίες για να βρουν ευκαιρία οι δανειστές να δανείσουν με επαχθέστερο επιτόκιο, ώστε να λάβουν και οι αξιολογούντες το τεράστιο μερίδιό τους για «τις καλές υπηρεσίες που προσφέρουν».
Ποια εμπιστοσύνη μπορεί να δείξει κανείς σ’ αυτούς τους οίκους, όταν σ’ αυτούς χρεώνεται η μη αντικειμενική αξιολόγηση των τοξικών ομολόγων προ τριετίας, που είχαν βαθμολογηθεί με το «άριστα», ενώ στη συνέχεια δηλητηρίασαν όλες τις οικονομίες του κόσμου και λίγο έλειψε να καταστραφεί η οικονομική δομή σ’ όλες τις ηπείρους; Ο ρόλος αυτών των οίκων είναι σαφώς ύποπτος και σε καμιά περίπτωση δεν επιδρά θετικά. Τουναντίον, αναστατώνει τις αγορές και αυτές με την σειρά τους τις εθνικές οικονομίες, όπως συνέβη πρόσφατα με την υποβάθμιση της οικονομίας της χώρας μας και άλλων οικονομιών, με αποτέλεσμα να δημιουργείται πανικός, κακό ψυχολογικό κλίμα και τελικά χειροτέρευση όλων των οικονομικών μεγεθών και να σημειώνεται απραξία σε κάθε οικονομική δραστηριότητα.
Η πορεία μιας οικονομίας φαίνεται από την παραγωγικότητα, από την απασχόληση και την ανεργία, από τις εξαγωγές από το δημόσιο χρέος, από τα δημοσιονομικά ελλείμματα κ.λπ., και δεν είναι αναγκαίο να αξιολογείται από αυτούς τους οίκους, οι οποίοι βέβαια έχουν το δικαίωμα προς τούτο, αλλά η παρέμβασή τους γίνεται, όχι για να ενημερώνονται οι δανειστές και οι αγορές, αλλά για να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα αυτών κατά τρόπον ληστρικόν σε βάρος των αδυνάμων οικονομιών. Αν όντως είναι χρήσιμη η ύπαρξη ενός οίκου αξιολόγησης, τότε ας ιδρύσουν έναν τέτοιο τα Ηνωμένα Έθνη ή τουλάχιστον τα κράτη – μέλη της Ε.Ε., με σκοπό να επισημαίνονται πράξεις και παραλείψεις και να προτείνονται μέτρα βελτίωσης της όποιας δυσμενούς κατάστασης και όχι να σπρώχνονται προς τον γκρεμό οι οικονομίες από τους οίκους αξιολόγησης την ώρα που χρειάζονται στήριξη. Επιτέλους είναι η ώρα για να λάβει μέτρα ουσίας η Ε.Ε., ώστε να σταματήσουν οι καιροσκόποι και οι κερδοσκόποι να εκβιάζουν και να τσαλαπατούν τις αδύναμες οικονομίες σε στιγμές τουλάχιστον, που χρειάζονται συμπαράσταση.
