Το ντροπιαστικό σκηνικό που εκτυλίχτηκε όλες τις μέρες της κατάληψης της Νομικής, μόνο βαθιά περισυλλογή μπορεί να προκαλέσει για την κοινωνία που ζούμε και για την Αριστερά. Έχουμε φτάσει άραγε στο έσχατο σημείο, ως κοινωνία, να ουρλιάζουμε μαζί με διάφορες ακροδεξιές φωνές, εναντίον των μεταναστών εργατών, φτωχών ανθρώπων δηλαδή που ζητάνε το δίκιο τους, μιας και η ανάγκη τους έριξε σ’ αυτή τη χώρα; Έχουμε φτάσει άραγε στο έσχατο σημείο ως κοινωνία να κρίνουμε τη στάση μας από τους τηλε-εισαγγελείς και τις κραυγές στα κανάλια και όχι από την υποχρέωσή μας να υποστηρίζουμε το δίκιο; Σκεφτόμουν το «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» αυτές τις μέρες... Είμαστε άραγε η Λυκόβρυση του Καζαντζάκη; Θα διώξουμε τους πρόσφυγες να παν στη Σαρακίνα; Είμαστε ο Παναγιώταρος και θα σφάξουμε το Μανωλιό που τους υποστηρίζει;
Αυτή η απεργία πείνας μας φέρνει αντιμέτωπους με τους εαυτούς μας, και την Αριστερά με το καθήκον της, που είναι η υποστήριξή των απεργών. Οι 300 μετανάστες απεργοί πείνας έχουν δίκιο που ζητάνε τη νομιμοποίησή τους. Αν δε λυθούν από την Πολιτεία βασικά θέματα που τους αφορούν, η κατάσταση θα επιδεινώνεται για όλους μας. Και για να μην παρασυρόμαστε από παράλογες ακραίες φωνές και από την υστερία των Media και αξιοθρήνητων δημοσιογράφων, να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι που συμμετέχουν στην απεργία πείνας, αλλά και πάρα πολλοί άλλοι, ζούνε στην Ελλάδα και εργάζονται πολλά χρόνια αλλά για διαφόρους λόγους, που δεν είναι δική τους ευθύνη, δεν μπορούν να πάρουν χαρτιά. Οι περισσότεροι Έλληνες κάποιον μετανάστη έχουν στη δούλεψή τους, είτε στα χωράφια, είτε στο σπίτι, είτε στην επιχείρηση, είτε ακόμα και σε δημόσιες υπηρεσίες, όπως για παράδειγμα στα συνεργεία καθαρισμού.
Θέλουμε αυτοί οι άνθρωποι να μην έχουν χαρτιά; Να μην έχουν ταυτότητα; Να μην υπάρχουν πουθενά; Να ζουν στη σκιά και στο φόβο; Να μην έχουν κανένα δικαίωμα για να τους εκμεταλλεύεται ο κάθε ένας; Όχι, δεν θέλουμε. Θέλουμε να υιοθετήσουμε τις απόψεις της ακροδεξιάς και να απεμπολήσουμε όποια αξία είχαμε ως κοινωνία και που την κέρδισαν με αίμα οι παππούδες μας και οι γιαγιάδες μας στους αγώνες τους για Δημοκρατία; Όχι, δεν θέλουμε.
Αντιθέτως θέλουμε μια κοινωνία με αξίες, δικαιώματα και ελευθερίες. Για τους μετανάστες και τις μετανάστριες, για όλους μας. Θέλουμε να έχουν τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις με τους Έλληνες εργαζόμενους. Μην ξεχνάμε ότι οι μετανάστες είναι μεγάλο μέρος της εργατικής τάξης στην Ελλάδα σήμερα και δεν είναι δυνατόν να δεχόμαστε ως κοινωνία να δουλεύουν σε συνθήκες σκλαβοπάζαρου, διότι όπως όλοι έχουμε καταλάβει, μετά από αυτούς, - πάνω στους οποίους δοκιμάζονται οι πιο σκληρές πολιτικές-, έρχεται η σειρά των Ελλήνων εργαζομένων. Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες χρειάζονται αλληλεγγύη μεταξύ τους γιατί έχουν κοινά συμφέροντα, ανεξάρτητα από την εθνικότητα, το χρώμα, τη θρησκεία.
Οι μισαλλόδοξες φωνές που κραυγάζουν στα κανάλια ότι πρέπει να σταματήσουν οι μετανάστες να έρχονται είναι απλώς φωνές ανθρώπων με μίσος και χωρίς λογική. Ποτέ καμιά απαγόρευση δεν σταμάτησε τη μετανάστευση, διότι οι άνθρωποι προκειμένου να επιβιώσουν θα μετακινηθούν.
Είναι λοιπόν δίκαιο το αίτημά τους για νομιμοποίηση και πρέπει η ελληνική κοινωνία να το υποστηρίξει. Το να κρατούνται άνθρωποι στην παρανομία χωρίς χαρτιά και να μαζεύονται όλο και περισσότεροι σε γκέτο, το να μην δίνουμε ως χώρα κανένα άσυλο στους πρόσφυγες και το να φτιάχνουμε τείχη στον Έβρο δεν είναι πολιτικές που λύνουν προβλήματα, ούτε είναι πολιτικές που σταματάνε τη μετανάστευση. Είναι πολιτικές επικίνδυνες και ντροπιαστικές για την κοινωνία μας, η οποία πολλές φορές έχει αναγκαστεί να πάρει το δρόμο της προσφυγιάς και της μετανάστευσης. Και αυτή τη στιγμή που μιλάμε ίσως να χρειαστεί ένα κομμάτι της νεολαίας, να ξαναπάρει το δρόμο της μετανάστευσης γιατί εδώ η κυβέρνηση του επιφυλάσσει το μέλλον της ανεργίας ή των 500 ευρώ. Λεφτά χάθηκαν, τα έφαγαν στα σκάνδαλα. Κι όσοι κατέχουν τον πλούτο, δεν τους αγγίζει κανείς. Ας μην διαρρηγνύουν λοιπόν τα ιμάτιά τους, στην κυβέρνηση, για τους μετανάστες και τους φτωχούς ανθρώπους αλλά να απολογηθούν για τις πολιτικές τους.
Το ζήτημα του ασύλου, στη Νομική, χρησιμοποιήθηκε ως δικαιολογία για να δημιουργηθεί ένα κλίμα κατά των μεταναστών και όχι κατά της κυβέρνησης. Ήθελε η κυβέρνηση να κάνει επίδειξη πυγμής και διάλεξε φυσικά τους μετανάστες και τους αλληλέγγυους και όχι τους υπουργούς της Siemens και του Βατοπαιδίου. Και έφερε στο άσυλο την αστυνομία. Και για να είμαστε ξεκάθαροι και ειλικρινείς, το άσυλο δεν είναι άσυλο ιδεών, όπως μερικοί διατυμπανίζουν ψευδώς. Το άσυλο είναι κατάκτηση του λαού. Δεν καταργείται επειδή το θέλει ο ΛΑ.Ο.Σ. και όλοι αυτοί που ταυτίζονται μαζί του. Δημιουργήθηκε γιατί στέγασε κρίσιμους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες κατά της χούντας, αλλά και άλλους, και στέγασε αγωνιζόμενους ανθρώπους που απειλούνταν. Επιπλέον, η Νομική είναι μια σχολή που διδάσκει δίκαιο (ποιο δίκαιο;), και τέλος, οι μετανάστες, χρησιμοποίησαν, για να κάνουν γνωστά τα αιτήματά τους, ένα κτίριο της Νομικής που δεν εμπόδιζε καθόλου τη λειτουργία του πανεπιστημίου. Κατάλυση του ασύλου δεν υπάρχει παρά μόνο από την αστυνομία. Όλα τα υπόλοιπα είναι φωνές υστερίας και ρατσισμού που δεν έχουν καμιά λογική και δεν λύνουν κανένα απολύτως πρόβλημα.
Η Ηρώ Διώτη, είναι βουλευτής Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ
