Τι λεβέντικα που τα είπε ο πρωθυπουργός μας εκεί στο Ερζερούμ! Να τον ακούμε και να μας διατρέχουν ρίγη εθνικής υπερηφάνειας. Τι για τις παραβιάσεις over του Αγαθονησίου, αλλά και λοιπών νήσων, είπε, φόρα παρτίδα στον Ερντογάν, τι για την Κύπρο είπε... Είναι γεγονός ότι για πρώτη φορά στα χρονικά από το ’74 και δώθε τουλάχιστον, για πρώτη φορά σε δημόσια ομιλία Έλληνας πρωθυπουργός, παρουσία του Τούρκου ομολόγου του, αλλά και ακροατηρίου, θέτει ανοιχτά και με σαφήνεια τα συγκεκριμένα ζητήματα, τα οποία κάνουν «τσιζ». Και τα οποία μπορεί να συζητιούνται πίσω από κλειστές πόρτες μεταξύ των διπλωματών, αλλά δημοσίως και στο πλαίσιο μιας τέτοιας ιστορίας μόνο υπονοούμενα έχουν εκφραστεί και αυτά έτσι, πολύ περιμετρικώς!
Αυτό οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε. Και εμείς και ο Ερντογάν, τον οποίο ο Γιώργος Παπανδρέου κατέλαβε εξ απήνης, προφανώς και δεν του δόθηκε χρόνος να αντιδράσει, όπως ενδεχομένως θα ήθελε εκείνη την ώρα. Με αποτέλεσμα να τον περιλάβει μετά τον Τούρκο πρωθυπουργό ο τουρκικός Τύπος, αλλά και οι πολιτικοί του αντίπαλοι, επειδή βρέθηκε «μπόσικος».
Οπότε, τι να κάνει; Αφού πρώτα «χώνεψε» τα λεγόμενα Παπανδρέου, αναγκάστηκε 24ωρα μετά να βγει και να... διασκεδάσει τις εντυπώσεις, δηλώνοντας «αιφνιδιασμένος» από τις αναφορές του Έλληνα ομολόγου του. Τόνισε δε ότι «ήταν ομιλία που δεν περίμενε ο ίδιος», αλλά χαρακτήρισε «αποδοτικές» τις συνομιλίες και πρόσθεσε ότι «η ομιλία που έκανε ο κ. Παπανδρέου κατά τα εγκαίνια ήταν γεμάτη από μηνύματα ενότητας». Παρατήρησε, πάντως, ότι «θα πρέπει με όσα λέμε να προσπαθούμε όχι να προκαλούμε ένταση στις σχέσεις μας». Εμείς, πάλι, θα μπορούσαμε να του απαντήσουμε ότι «με όσα κάνουμε δεν θα πρέπει να προκαλούμε ένταση στις σχέσεις μας», γιατί εμείς λέμε, οι Τούρκοι είναι αυτοί που κάνουν. Αλλά αυτά είναι ένα θεματάκι που προφανώς δεν είναι άξιον λόγου!
Όλα αυτά γίνονται ενώ οργιάζουν οι φήμες περί συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο, οι οποίες διαψεύδονται, βέβαια, αλλά όπως όλοι γνωρίζουμε εν Ελλάδι, από το να διαψεύδεται ένα θέμα μέχρι να μη συμβαίνει στην πραγματικότητα υπάρχει τεράστια απόσταση. «Χαώδης» δε σε πολλές εκ των περιπτώσεων και έχουμε και άπειρα παραδείγματα για να το αποδείξουμε. Χθες δε που ο Γ. Παπανδρέου πήγε να επισκεφθεί τον Κάρολο Παπούλια, πήρε και τα «εύσημα» του Προέδρου της Δημοκρατίας για την ομιλία του στο Ερζερούμ. Ο οποίος Κάρολος Παπούλιας - άσχετο με το θέμα, αλλά σχετικότατο με τα δεινά που περνούν οι Έλληνες πολίτες - βρήκε για μία ακόμη φορά την ευκαιρία να επισημάνει στον πρωθυπουργό ότι θα πρέπει να υποστηριχθούν οι αδύναμοι. Γιατί το λέει ο άνθρωπος τακτικά και σε όλους τους τόνους, αλλά στην πράξη δεν φαίνεται να τον ακούει και κανείς.
Για να επιστρέψουμε, όμως, στην παλικαριά του Ερζερούμ, ωραία τα είπε ο Γιώργος. Το πρόβλημα είναι ότι και στα ελληνοτουρκικά από λόγια, από «φιλίες», από «κουμπαριές» και από «πρωτόκολλα» έχουμε χορτάσει, αλλά προκοπή δεν βλέπουμε. Τίποτα δεν έχει αλλάξει, ούτε το θέμα της υφαλοκρηπίδας και των «γκρίζων ζωνών» ούτε το θέμα της Κύπρου ούτε του Πατριαρχείου ούτε, τέλος πάντων, κανένα εκ των διμερών ζητημάτων, που απειλούν με τον ένα και τον άλλο τρόπο την εθνική μας κυριαρχία. Αντιθέτως, στο θέμα του Αιγαίου ιδιαίτερα, οι «φίλοι» και έχουν αποθρασυνθεί και δημιουργούν δεδικασμένα και βεβαίως έχουν συγκεκριμένα σχέδια και απαιτήσεις και για το Αιγαίο και για τη Θράκη, για να μην ξεχνιόμαστε.
Παρ’ ότι χαρά μεγάλη πήραμε από το λεκτικό παλικαρισμό του Γιώργου Παπανδρέου και θα ’χουμε να το λέμε, είναι πολύ πιθανόν ότι θα είναι και το μόνο που θα έχουμε να λέμε. Βέβαια, από το ζεϊμπέκικο με τον Τζεμ μέχρι το Ερζερούμ με τον Ερντογάν θα έλεγε κανείς ότι έχει σημειώσει πρόοδο, αλλά η πρόοδος που μας αφορά δεν είναι του κ. Παπανδρέου, είναι της επίλυσης, επιτέλους, των διμερών θεμάτων.
